2008/05/10

Βελόνια

έκανες τον σταυρό σου; ναι, τον έκανα. και ας μην τον είχα κάνει. είχα την απορία. γιατί να σταυροκοπηθώ; όρθιος. μπροστά στο εικονοστάσι. στο κρεβάτι από πάνω. ένα ευχαριστώ δεν φτάνει; ευχαριστώ θεέ μου. θεά μου. θεό μου. κάτι μου. όποιος και αν είναι αυτός. αυτή. αυτό. και άντε να κάνω τον σταυρό. στην τουαλέτα είναι αμαρτία; στο γραφείο; στο δωμάτιο της τηλεόρασης; παντού δεν είναι αυτός; αυτή; αυτό; δεν μας βλέπει από ψηλά; απάντηση δεν θυμάμαι. κάνε τον σταυρό σου λέμε πριν κοιμηθείς και άσε τα πολλά πολλά. πρέπει να ήμουνα χρονών πέντε; έξι; και σκεπαζόμουνα για ύπνο.

το ίδιο όνειρο. να πέφτω. κενό. μαύρο φόντο. κατάμαυρο. με ταχύτητα μεγάλη. χωρίς όμως να αισθάνομαι το αίσθημα της βαρύτητας. να με τραβάει προς τα κάτω. απλά μετέωρος. στο μαύρο κενό. έπεφτα. κατηφόριζα. δεν έβλεπα τίποτα. το απόλυτο κενό. το απόλυτο μαύρο. ούτε θυμάμαι να φοβόμουνα. απλά αισθανόμουνα ότι κάποια στιγμή θα γινόμουνα θρύψαλα στο έδαφος. δεν ένοιωθα την δύναμη με την οποία κατηφόριζα. απλά έπεφτα.

εκεί που ένοιωθα ότι πλησιάζει το έδαφος, ξαφνικά κενό και φως. πολύ φως. άπλετο φως. έρημος; ένα δύο δέντρα; όσα έβλεπα. ήλιος. ζέστη πολύ. ανακουφισμένος που βρέθηκα σώος και αβλαβής εκεί. απορημένος τι είναι το εκεί. σκεφτόμουνα προς τα πού να κατευθυνθώ. μα έμοιαζαν όλες οι κατευθύνσεις ίδιες. το ίδιο τοπίο. και εκεί που αποφάσιζα να κατευθυνθώ προς μια μεριά και όπου βγω. να ακούω έναν βρυχηθμό. εκκωφαντικό. να με σκεπάζει μια τεράστια σκιά. να γυρνώ προς τα πίσω και να βλέπω ένα τεράστιο, τεράστιο, τεράστιο λιοντάρι. επιβλητικό. το βλέμμα του πολύ πιο πάνω από το κεφάλι μου. και να με πιάνει απίστευτος φόβος. τρέμουλο.

καθόταν στα δύο πίσω πόδια του. ίσα που έφτανε το ύψος μου τα μπροστινά του γόνατα. να σκύβει. σαν να με κοιτά. να νοιώθω τέτοιο φόβο. και να αρχίζω να τρέχω. με όλη μου τη δύναμη. ένοιωθα να τρέχω. μα να μην προχωρώ. να μην αλλάζουν εικόνες στο πέρασμά μου. σαν κάτι το αόρατο να με κρατά. να εξαντλώ όλες μου τις δυνάμεις. και το φόντο να γίνεται μαύρο πάλι. κατάμαυρο. κενό. μα να με λούζει το φως. ήλιος. ζέστη. ζέστη πολύ. ένοιωθα να με ακολουθεί. να τρέχει πίσω μου. και μέσα στον πανικό μου σκεφτόμουνα. πώς είναι δυνατόν να μην με έχει φτάσει ακόμα. δεν γυρνούσα να δω πού είναι. αν με φτάνει. απλά εξουθενωμένος έτρεχα. έτρεχα. έτρεχα. χωρίς να νοιώθω ότι προχωρώ. με όλες μου τις δυνάμεις. και όταν ένοιωθα την ανάσα του απελπιστικά κοντά, γυρνούσα αποκαμωμένος. στην μεριά του. ιδρωμένος. λαχανιασμένος, αποκαμωμένος. τρέμουλο στα πόδια. αφηνόμουνα. σαν να ακουμπώ σε τοίχο αόρατο. γλιστρούσε η πλάτη μου. μέχρι να ακουμπήσω στο έδαφος. ανατριχίλα απίστευτη. να αισθάνομαι ότι με τρυπάνε βελόνια. συνέχεια. ένοιωθα τον βρυχηθμό. χανότανε το φως. σκοτάδι να απλώνεται παντού. καθώς με σκέπαζε το στόμα του. και ένοιωθα το άσπρο των δοντιών του.

πάντα ξυπνούσα. σ' αυτό το σημείο. από την ανατριχίλα. μούσκεμα. όχι να πετάγομαι. τα μάτια άνοιγα ξαφνικά. απότομα. να ψιθυρίζω αν αναπνέω ακόμα. αν είμαι ζωντανός. πού βρίσκομαι. και για λεπτά να ανατριχιάζω. συνέχεια. να αισθάνομαι ότι με τρυπάνε βελόνια. συνέχεια. να ακούω τον χτύπο της καρδιάς. έστρεφα δεξιά. τον τάκη να κοιμάται ήσυχος. μπροστά. την βιβλιοθήκη στην θέση της. αριστερά. την κουρτίνα ακίνητη. μια αρχή ανακούφισης. λιγότερα βελόνια να αισθάνομαι στο δέρμα.

μπορεί να περνούσαν και δέκα λεπτά μέχρι να συνέλθω. να φοβάμαι να ξανακοιμηθώ. το ίδιο όνειρο το έβλεπα καιρό πολύ. πάνω από χρόνο. όχι καθημερινά. μα πολύ συχνά. ακριβώς το ίδιο! ακριβώς τις ίδιες σκηνές. ακριβώς τις ίδιες αντιδράσεις. τα ίδια συναισθήματα. τον ίδιο φόβο. το ίδιο αίσθημα με τα βελόνια. και ας ήξερα πώς θα τελειώσει. πως θα ξυπνήσω. ένας φόβος πού θα άνοιγα τα μάτια. αν θα 'βρισκα τα πράγματα στη θέση τους. δεν το 'χα πει σε κανέναν. δεν ήξερα πώς να το πω. μια φορά που ένοιωσα κουρασμένος να ξυπνάω συνέχεια έτσι, έκανα τον σταυρό. πριν καν με ρωτήσει η μαμά. κάπου στο μυαλό μου είχα αναρωτηθεί μπας και είναι αυτό. που δεν ακούω την μαμά και δεν κάνω τον σταυρό. κι ας είχα πάντα την απορία. γιατί να σταυροκοπηθώ; ένα ευχαριστώ δεν φτάνει; ευχαριστώ θεέ μου. θεά μου. θεό μου. κάτι μου. όποιος και αν είναι αυτός. αυτή. αυτό. δεν ξαναείδα το όνειρο αυτό. ποτέ πια. κι ας σταμάτησα να κάνω τον σταυρό λίγο καιρό μετά.

38 σχόλια:

Αστερόεσσα είπε...

Όταν το διάβασα, στην αρχή πάγωσα. Μετά το ρασιοναλιστικό μου κομμάτι κλώτσησε.

Αίσθηση κενού και μαύρο: Ναι, είχα κι εγώ στα παιδικά μου όνειρα, αλλά σ' ένα απροσδιόριστο διάστημα.
____________

Λιοντάρι: Ομοίως, αλλά όχι ακριβώς σε όνειρο. Σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Το έβλεπα ολοζώντανο στο διάδρομο του σπιτιού μας στη Νέα Σμύρνη και μετά φώναζα "Μαμά, μαμά, το λιοντάρι, διώξτο!"
Η μητέρα μου δε μου έδινε σημασία.

http://eleni-alien.spaces.live.com/blog/cns!7699690A2ED57ED8!1435.entry

Για την παραπάνω ανάρτηση και τα γουρούνια είχα βρει κάποια στιγμή σ' ένα λεξικό συμβόλων ότι είναι το "mother complex". Πιθανώς και το λιοντάρι να συμβολίζει κάτι, αν και οι συμβολισμοί είναι φενάκη. Ποτέ κάτι δεν είναι αποκλειστικά μονοσήμαντο. Κι αν αρχίσεις να το ψάχνεις, δεν τελειώνεις ποτέ.

Aν θες κι άλλα όνειρα, έχει κι εδώ:

http://asteroessa.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE

Μ' έκανες να χαμογελάσω πάλι. Καλή σου μέρα!

(Κι όσο για την ανάρτησή σου με τα πολυτονικά και τους παιδιάτρους, το είχα διαβάσει προχτές. Είχα περάσει κι απ' αυτήν τη φάση γύρω στα έξι μου, κυρίως γιατί για έναν περίεργο λόγο με είχαν εντυπωσιάσει οι ζυγαριές που ζύγιζαν τα μωρά)

Ευτυχία Μεντζελοπούλου είπε...

αναρωτιέμαι για ποιο λόγο εχεις τόσο αγχος ωστε να βλέπεις/εβλεπες κατ'εξακολούθηση αυτο το ονειρο.
Εισαι βλεπω,οπως πολλοι-ολοι απο μας,σε μια διαρκή παλη του τί πρεπει και τί θελω ,κυρίως ανασφάλεια για το τί ειναι σωστό και πρέπον τελικά.
Φανταζομαι ο Θεος ζητά να νιωθουμε καλά οπότε θα είμαστε και ευγνόμωνες για το δωρο της ζωης που μας χάρισε αρα ενα ειλικρινες ευχαριστω νομιζω ειναι αρκετο για σένα και για Εκείνον.
Θεωρώ οτι πρεπει να κάνουμε το σταυρό μας οταν το επιθυμούμε κι οταν αντιπροσωπευει για μας αυτή η συμβολική κίνηση βαθια αγαπη και λατρεία και ευγνομωσύνη για τον Ιησού Χριστό που υπέστη με τη θέλησή Του βασανιστήρια,εξεφτελισμό και μαρτυρικό θάνατο για να μας μεταφέρει το μύνημα απο το Θεό και πατερα Του/μας οτι μας συγχώρεσε για το προπατορικό αμάρτημα και οτι αν ακολουθήσουμε τη διδασκαλία Του,ζουμε με κύριο γνωμονα την αγάπη και την επιθυμία για το καλό όλων θα εχουμε ειρήνη μέσα μας και γυρω μας τωρα και για πάντα, θα επιστρεψουμε μεταφορικά ή/και κυριολεκτικά τελικά στον παράδεισο.
Ζήσε προσπαθώντας να εχεις καλή πρόθεση παντα για ολους.Δεν είναι τοσο απλό σε εναν τοσο ανταγωνιστικό κοσμο με τον εγωκεντρική ταση που εχουμε συνηθως οι ανθρωποι.Προσπάθησε.

Αστερόεσσα είπε...

Nα πω δε, ότι δεν αναρωτιέμαι καθόλου, τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο με την προλαλήσασα, για ποιο λόγο είχες αυτό το άγχος, ώστε να βλέπεις συνέχεια το ίδιο όνειρο. Αυτά είναι από τα ευκόλως εννοούμενα.

Υπάρχει ξέρεις και η πίστη του παιδιού στην παντοδυναμία της παιδικής μαγείας. Π.χ. περπατώ στο πεζοδρόμιο και φροντίζω να μην πατώ πάνω στο περίγραμμα από τις τετράγωνες πλάκες, γιατί τότε και μόνον τότε θα πραγματοποιηθεί η τάδε ευχή μου ή γιατί θα πεθάνω. Αν δεν πατήσω, θα μείνω αθάνατος / αθάνατη. Το ίδιο και η πίστη ενός παιδιού στο θέσφατο των γονιών. Γίνεται δόγμα... Ε, μετά έχουμε ένα ολόκληρο σύμπλεγμα ενοχών, φαύλοι κύκλοι.

Στατιστικά, όταν βλέπεις πιτσιρικάδες να λένε το 'Πάτερ ημών' ή να τραγουδούν στα καλά καθούμενα, μάλλον φοβούνται πολύ.

(Παρατηρώ ότι παραέγινα επεξηγηματική. Το αποφεύγω συνήθως)

Valisia είπε...

Ενδιαφέρουσες οι παραπάνω αναλύσεις.Δεν πιστεύω ότι το όνειρο/εφιάλτης σου είχε να κάνει με κάποια προειδοποίηση.Η εμμονή στο ίδιο όνειρο είναι κάτι πολύ φυσιολογικό ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες.Φυσικά και φοβόσουν.Μπορεί να φοβόσουν ακόμα και την μητέρα σου κι αυτή να αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του Λιονταριού.Ελπίζω να έχεις περάσει σε άλλου είδους όνειρα πια!

b|a|s|n\i/a είπε...

[Aστερόεσσα]
το συγκεκριμένο όνειρο είναι από τα λίγα που θυμάμαι τόσο έντονα. και ένα με άλλο με γιουβαρλάκια που μαγείρευε η μαμά με τον αδελφό, και ανοίγοντας την κατσαρόλα εγώ, τα είδα σαν κεφάλια ανθρώπων. άλλα να χαμογελούν. και άλλα κλαίνε. ίσως αργότερα να το περιγράψω πιο πολύ, όσο το θυμάμαι.

πωπω, αυτό με το πεζοδρόμιο το θυμάμαι πιτσιρικάς να το έκανα. και όσο μεγάλωνα θυμάμαι έκανα το αντίθετο. να πατώ ακριβώς πάνω στο περίγραμμα!

πολύ καλημέρα! και καλό ΣΚ!

[Ευτυχία]
μια διαρκής πάλη στα πρέπει που μας επιβάλλουν με τα θέλω που μας κάνουν ευτυχείς και μας ολοκληρώνουν. και όσο μεγάλωνεις και συνειδητοποιείς ότι πολλά θέλω σου έρχονται σε αντίθεση με τα πρέπει που σου μάθανε και χωρίς να καταλαβαίνεις και γιατί, είναι η πάλη εγκλωβιστική

καλοπροαίρεση πάντα. από μικρό παιδί. αδυνατώ να πιστέψω ακόμα και τώρα, στην εποχή και των πολυεθνικών, ότι συναίσθημα εκμεταλλεύεται συναίσθημα. όλοι χωράμε να αισθανθούμε. να ζήσουμε. ο καθένας με αυτά που αισθάνεται γεμάτος και ευτυχής, χωρίς να ενοχλεί τον δίπλα

καλημέρα για ένα καλό ΣΚ!

[Valisia]
από ότι θυμάμαι ποτέ δεν είχα νοιώσει τόσο φόβο σε άλλο όνειρο. και υπάρχουν στιγμές που βλέπω πολλά. σε ένα άλλο είχα γράψει μουσική στον ύπνο μου. μπορεί να χόρευα και να γελούσα στο κρεβάτι. και πόσο στεναχώρια όταν ξύπνησα και δεν μπορούσα να το μεταφέρω. καλημέρες πολλές! καλό ΣΚ!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα αγαπητέ μου!!!!!!!
Ανατριχιαστικό! Μέχρι το γυμνάσιο έβλεπα το εξής όνειρο, έπεφτα λέει απο ένα γκρεμό, και στο βάθος κάτω φαινόταν ένα ποτάμι σαν μια τρίχα φαινόταν απο ψηλά, όσο έπεφτα πλησίαζε, με το που ακουμπούσα την επιφάνεια ξυπνούσα! Για χρόνια σου λέω! Όσο κρατούσε άκουγα την καρδιά μου να χτυπά δυνατά ακόμη και στον ύπνο μου! άσε... είχα καιρό να το θυμηθώ! Πάντως στο άγχος το απέδωσα και εγώ... Καλημέρα!!!!

Dr_MAD είπε...

Yeah babies!

Επειδή έχουμε κι ένα μεταπτυχιακό στην Ψυχολογία και επειδή είχα και myself το ίδιο περίπου όνειρο στα μικράτα μου (ήμουν σε μια κούνια στο διάστημα, έπαιρνα φόρα και έπεφτα, ξυπνώντας στο μπουμ) θα σου δώσω την εξήγηση που δίνεται επιστημονικά. Οι πτώσεις στα όνειρα που επαναλαμβάνονται οφείλονται σε συναισθηματικά κενά και ανασφάλεια. Εμφανίζονται όταν το παιδί δεν έχει την προσοχή που θέλει από το περιβάλλον του. αχάαα

Τώρα για τα βελόνια δεν ξέρω. Εκεί μάλλον κοίτα ονειροκρίτη (γιατρός να σου πετύχει που αναλύει και όνειρα!)

Καλό ΣουΚού ρεεε :-D

BLUEPRINTS είπε...

σίγουρα τα κατ'εξακολούθηση όνειρα κάτι θέλουν να μας πουν, κάπου να μας ταρακουνήσουν, είτε πρόκειται για φόβους που πρέπει να ξεπεράσουμε είτε για κάτι που αναβάλλουμε και το υποσυνείδητο μας λέει ότι πρέπει να το τελειώνουμε...
Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε όνειρα που μας "στοιχείωνουν", ότι και να πούμε εμείς εσύ έχεις τη λύση και την απάντηση

the boy with the arab strap είπε...

@bas.. δεν εχς δει ποτε το ιδιο ονειρο, αγχωτικα ονειρα εχω και σε μεγαλητερη ηλικια , ακομη και τωρα ,οταν ειμαι υπερβολικα στρεσαρισμενος. οσο για τις εξηγησεις μην πιστευεις τιποτα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Βρε μπας και είχαμε όλοι μας κρεατακια και λόγω κακής οξυγόνωσης του εγκαφάλου βλέπαμε εφιάλτες;
;-)

Εγώ να δεις τί έβλεπα μικρή....
Γερμανούς να με κυνηγάνε.. πού στην ευχή.... το '57 γεννήθηκα.
Αλλά υπάρχει εξήγηση. Εκείνη όλο για τον πόλεμο μου μιλούσε, που τη σημάδεψε στην τρυφερή παιδική της ηλικια.
Και ύστερα άλλος εφιάλτης,΄Ενα ζευγάρι μάτια γουρλωμένα...τόοοοοσο μεγάλα, που στένευαν..στένευαν σαν κλωστη.
Και πάλι έχω την εξήγηση....
ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ το μεταφράζω.
"Στην επίσκεψη που θα πάμε...μην κουνηθείς από την καρέκλα σου. Μόνο αν σου κάνω νόημα με τα μάτια θα σηκωθείς...."
ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΒΛΕΠΑ ΛΟΙΠΟΝ.....

Κατάλαβες τώρα ψυχή μου, πως τελικά εγώ θεωρώ ότι δεν καταπίεσα τα παιδιά μου, γιατί δεν ήθελα να τους δημιουργήσω προβλήματα;
Δεν ήθελα επ' ουδενί να γίνω ο εφιάλτης τους.
Καλό σου απόγευμα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

turigr είπε...

Διαβάζοντας την ανάρτησή σου μου ήρθαν στο νου οι πρώτοι 60 στίχοι από το 1ο άσμα της Κόλασης από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Επίτρεψέ μου να τους παραθέσω εδώ και διάκρινε τις ομοιότητες:

Μες στα μισά του δρόμου της ζωής μας,
σε δάσος βρέθηκα σκοτεινιασμένο
γιατί είχα το σωστό δρόμο χαμένο.
Αχ! και τι δύσκολο να το ιστορήσω
το θρασεμένο κι άγριο εκείνο δάσος,
που φόβο η θύμησή του ξαναφέρνει!
Πικρότερος λιγάκι μόνο ο Χάρος
μα για να πω και το καλό που βρήκα,
θ’ αφηγηθώ όσα μου έτυχαν ‘κει πέρα.
Πώς μπήκα, να σας πω δεν καλοξέρω
με βάραινε στην ώρα τόσο ο ύπνος,
που το σωστό παράτησα το δρόμο.
Αλλά στα πόδια ενός βουνού όταν ήρθα
εκεί όπως τέλειωνε η κοιλάδα εκείνη
που μου είχε σφίξει την καρδιά από φόβο,
κοιτώ ψηλά και βλέπω τις πλαγιές του
λουσμένες στις αχτίνες του πλανήτη,
που πάντα στο σωστό μας φέρνει δρόμο.
Κόπασε αμέσως τότε λίγο ο φόβος,
στη λίμνη που είχε μείνει της καρδιάς μου
από την περασμένη πικρή νύχτα.
Κι όπως αυτός που με κομμένη ανάσα
από το πέλαγος βγει στο ακρογιάλι,
γυρνάει και τ’ άγρια τα νερά αγναντεύει
ίδια η ψυχή μου, φεύγοντας ακόμα,
γυρίζει και το πέρασμα κοιτάζει
που ζωντανό δεν άφηνε κανέναν.
Κι αφού το κουρασμένο έγειρα λίγο
κορμί μου, αρχίζω τότε ν’ ανεβαίνω
την έρημη πλαγιά, με στενό βήμα.
Και να, καθώς αρχίζει το ανηφόρι,
μια λυγερή λεοπάρδαλη τρεχάτη
με παρδαλό κατάστιχτο τομάρι,
ασάλευτη ήρθε να σταθεί μπροστά μου
τόσο μου έκλεινε το δρόμο, που όλο
στο γυρισμό παντού έστρεφα το βλέμμα.
Ήταν πρωί – πρωί την ώρα ετούτη
κι ανέβαινε ο ήλιος με τ’ αστέρια εκείνα
που ‘χε μαζί του, όταν η θεία Αγάπη
την όμορφη πρωτοκινούσε Πλάση.
Η ώρα κι η γλυκιά εποχή του χρόνου
και το φανταχτερό του ζώου τομάρι,
γινήκανε αφορμή σ’ όμορφη ελπίδα
αλλ’ όχι τόσο που να μην τρομάξω
καθώς μπροστά μου βλέπω ένα λιοντάρι.
να ‘ρχεται καταπάνω μου φαινόταν
με το κεφάλι ορθό και με άγρια πείνα,
που νόμιζες κι αγέρας το φοβόταν
και λύκαινα, που λες κι η βουλιμία
μαζεύτηκε στην αχαμνή θωριά της
και θα ‘κανε πολλούς να πιουν φαρμάκι.
Μου έφερε μια τέτοια παραζάλη
ο τρόμος που ανάδινε η κοψιά της,
που έχασα κάθε ελπίδα πια ν’ ανέβω.
Κι όπως αυτός που χαίρεται στα κέρδη,
σαν έρθει η ώρα του χαμού στενάζει
και θλίβεται στη σκέψη και βουρκώνει,
τέτοιος κι εγώ στο ανήμερο το αγρίμι,
αντίκρυ που ερχόταν και λίγο – λίγο
μ’ έσπρωχνε εκεί όπου αποτραβιόταν ο ήλιος.

Υ.Γ.1 Είναι τόσοι πολλοί οι συμβολισμοί και τόσο πυκνά τα νοήματα του αποσπάσματος αυτού που δεν τολμώ να σου τα αναφέρω. Ήδη έχω καταχραστεί το χώρο σου.

Υ.Γ.2 Είσαι ποιητής, αγαπητέ b|a|s|n\i/a. Και μάλιστα μεγάλος!

Roadartist είπε...

Καλησπερα..
Ακρως ψυχοθεραπευτικο πρεπει να ηταν αυτο το κειμενο για εσενα ετσι?
Τα εγραψες...και 'ελάφρυνες' κάπως φαντάζομαι..
Ολοι βλέπουμε ανάλογα όνειρα, με τη φάση της ζωής μας..Το υποσυνείδητο δε κοιμάται ποτε!!..
Καλο σαββατοβραδο!!

b|a|s|n\i/a είπε...

[Hfaistiwnas]
τουλάχιστον στο ποτάμι, άμα ξέρεις κολύμπι, θα το παλέψεις!
πολλά φιλιά!! καλησπέρες!

[MAD]
είναι αυτό το υποσυνείδητο! λίγες αναμνήσεις έχω από την τόσο παιδική ηλικία. το όνειρο αυτό το θυμάμαι απίστευτα παραστατικά ακόμα.
πολύ καλό σου κου

[BLUEPRINTS]
λίγα όνειρα θυμάμαι να 'χω δει τόσο αλληγορικά. και μάλιστα τα περισσότερα τα έβλεπα πολύ μικρός. όσο μεγάλωνα, λίγο πολύ, μεταφερόταν η καθημερινότητα στον ύπνο. καλό σκ!

[κρασι & νερο στα ονειρα μας]
αρκετά όνειρα έχω δει παρόμοια πολλές φορές. διαφορετικούς συμβολισμούς μεν, αλλά η ιστορία πάνω κάτω η ίδια. είναι η ώρα του pluto :)

[ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ]
όταν το υποσυνείδητο και το συνειδητό παίζουν στον ύπνο σου!
πόσες φορές ονειρευόμουνα ότι ξυπνούσα και είχα κάνει τα όνειρα ταινίες και τραγούδια!
καλό βράδυ! πολλά φιλιά

[turigr]
ανατρίχιασα διαβάζοντάς τους!
θα τους διαβάσω και μετά με πιο καθαρό μυαλό

Υ.Γ.1 δεν υπάρχει απολύτως κανένας περιορισμός. ευχαριστώ εγώ για τον χρόνο σου!

Υ.Γ.2 κοκκινίζω εύκολα! δεν νομίζω. δεν νοιώθω ποιητής. απλά δίνω λέξεις στις στιγμές μου εδώ. ευχαριστώ και πάλι. :) πολύ καλό σου κου!

[Roadartist]
μόνο το κείμενο αυτό;
πολλές λέξεις εδώ.
δεν ξέρω αν αλαφρώνεις ή "εγκλωβίζεσαι" περισσότερο. ίσως είναι ενέργεια του υποσυνείδητου και αυτή
πολύ καλό σαββατοκύριακο!

Αστερόεσσα είπε...

Σχόλιο επί σχολίου σε σχόλιο, για το αν ελαφρώνεις ή "εγκλωβίζεσαι" περισσότερο.
Πιθανώς να ελαφρώνεις πρόσκαιρα από το ένα παιχνίδι του υποσυνείδητου, για να έχεις το χρόνο στη διάθεσή σου να ασχοληθείς και μ' άλλα. Αν το δικό σου [παιχνίδι του υποσυνείδητου] είναι μόνο ένα, τότε να λογίζεσαι στους τυχερούς.

Δες όμως κι ένα ωραίο παράδοξο: Συνήθως αναρωτιώμαστε ποιον τάχα να ενδιαφέρει το "παλαβό" μας κομμάτι και πιστεύουμε ότι είμαστε οι μόνοι επί της γης βαρεμένοι. Και, ω, του θαύματος! Μαζεύονται κι άλλοι νοματαίοι και τελικά ο καθείς μας στη μούρλια του δεν είναι ούτε ο μοναδικός επί της γης ούτε χρήζει λοβοτομής. Το έγραψαν και σε τοίχο σε σύνθημα "Βλάχο, δεν είσαι μόνος" και θα μπορούσε να είναι σύνθημα passepartout. Καλό σου βράδυ! :)

Ανώνυμος είπε...

H αλήθεια είναι ότι κι εγώ μερικές φορές θυμάμαι όνειρα που είδα στο παρελθόν και με κάνουν να σκέφτομαι...

b|a|s|n\i/a είπε...

[Aστερόεσσα]
έτσι είναι μάλλον τελικά!
καλημέρα! :)

[Akon]
είναι μερικά όνειρα, ιστορίες ολόκληρες. και είναι εκεί που αναρωτιέσαι, τι θέλει να πει ο ποιητής; καλημέρα! :)

ΑΝΑΣΑ είπε...

My friend, το υποσυνείδητο κάνει περίεργα ταξίδια με ανεξήγητα my opinion παιχνίδια. Δέν πιστεύω και τόσο στις ερμηνείες που η ψυχολογία κατα καιρούς δίνει και αυτό γιατί δέν μπορείς να κατηγοριοποιήσεις το ύποσυνείδητο των ανθρώπων , όλα είναι "απολύτως" μοναδικά, χωρίς αμφιβολία. Κάποια γενικά ναί...ίσως να μπορεί κανείς να ισχυριστεί. Δουλίτσα θέλει με τον εαυτό μας για να τα ερμηνεύσουμε, και για να δώσουμε τις λύσεις στον παιδικό ή τον ενήλικο εφιάλτη. Ο σταυρός είναι πιστεύω πολύ κάλό μέσο ή ίσως μια καλή αρχή ...γιατί όχι άλλωστε? Η κίνηση και μόνο, βάζει σε φόρμα το μέσα μας, μας καθοδηγεί στην ενσυναίσθηση, δέν είναι τυχαίο το σύμβολο...πολλά είπα
Με την ευχή να κοιμόμαστε όλοι καλύτερα... χωρίς ερινύες

ΑΝΑΣΑ είπε...

Όλα είναι για καλό και η προσευχή είναι ένα μέσο για πολλούς καθαρτικό ...διαφωνώ με την άποψη ότι γίνεται απο φόβο ( ναί μπορεί να γίνει και αυτό κάποιες στιγμές στην ζωή μας ) δέν είναι όμως αυτό το ζητούμενο.

Ο φόβος δέν είναι απαραίτητα κάτι άσχημο. Μήν το ξορκίζουμε παντού. Μες την ζωή είναι και αυτό...όλα τα παιδάκια έχουν φοβίες, εφιάλτες κανένας δέν είναι πιά άτρωτος , είμαστε αδύναμοι στην φύση μας , πολλοί μικροί για να αντέξουμε τα πάντα.

Οι φόβοι κυρίως στα παιδιά, που παρουσιάζονται σαν παραμύθια είναι το μέσο πολλές φορές που θα τα βοηθήσουν να προχωρήσουν, πώς αλλιώς θα γίνει ?

Πόσα μπορείς να πείς ...!!!

Unknown είπε...

ότι κι αν υπάρχει εκεί πάνω
αν υπάρχει στο πουθενά και το κάπου
σταυροκοπήματα δεν θέλει
για να είναι παρών, παρούσα, παρόν...

κι έτσι μες τα όνειρα έρχονται εικόνες, μας δείχνουν δρόμους κι αλλάζουν τους κανόνες...

καλησπέρα...

φιλιά βρόχινα...

ΑΝΑΣΑ είπε...

άν είναι "σταυρο-κόπι" = κόπος ναί

tovenito είπε...

φαντάζομαι θα έχεις ακούσει για την ερμηνεία των ονείρων του φρόυντ. αν και περιφρονείται από την σύγχρονη ψυχανάλυση, και όντως ο ζίγκμουντ είναι λίγο υπερτιμημένος (ίσως επειδή ήταν και ο πρώτος),η φροϋδική θεωρία υποστηρίζει ότι το υλικό για να δεις ένα όνειρο είναι κατάλοιπα αισθήσεων (ήχοι, εικόνες, μνήμες κλπ) από το άμεσο παρελθόν σε συνδυασμό με απωθημένες επιθυμίες, φόβους και άγχη. αλλά στην περίπτωσή σου η ψυχανάλυση σηκώνει τα χέρια ψηλά! γιατί είσαι περιπτωσάρα

revqueer είπε...

Αυτό που λέει ο mad είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Πάντως από το συγκεκριμένο κείμενο, τη προσοχή μου τράβηξε περισσότερο το θέμα του σταυρού. Ήσουν πολύ μπροστά μικρός!

b|a|s|n\i/a είπε...

[ΑΝΑΣΑ]
πολλά μπορείς να πεις! πολύ μεγάλα θέματα. του εκφοβισμού στα παιδιά. του εκφοβισμού στους μεγάλους. αν με τον φόβο προχωρά κανείς. αν πρέπει να πιστεύουμε κάπου για να μετριάζεται ο φόβος. αν μας επιβάλλουν να πιστέψουμε σε κάτι άγνωστο για να μένουμε φοβισμένοι και δη πιο ελεγχόμενοι. πάρα πολλά!
το υποσυνείδητο τελικά παίζει τρομερά παιχνίδια με το συνειδητό. και στα όνειρα και στο ξυπνητό.
καλό βράδυ!

[Νεράιδα της βροχής]
είναι από τις στιγμές που δεν έχεις να προσθέσεις κάτι! τα είπες όλα!
φιλιά πολλά, καλή εβδομάδα!

[tovene592]
λολ. τουλάχιστον δεν είμαι η μοναδική. φιλιά πολλά!

[revqueer]
είναι η ψυχολογία τρομερή επιστήμη, αν και συμφωνώ και με την ΑΝΑΣΑ στο κατά πόσο μπορεί να κατηγοριοποιηθεί το υποσυνείδητο.
που να δεις τώρα που μεγάλωσα! :P
καλό βράδυ!

blue piccadilly είπε...

Μαρια Βοναπαρτη "Ταυτιση κορης και πεθαμενης μητερας" Εκδοσεις Αγρα
Αν το βρεις διαβασε το... το γνωστο σχολιο ισχυει παντα λολ

{.πavλος.} είπε...

.den vlepw oneira.
l.o.l
.kalo vradaki basnia m.

h.u.g.Z.z & k.i.s.s.e.s

Μπέμπης ||| είπε...

Και εγώ έβλεπα την πτώση αλλά μέχρι εκεί!! Συμφωνώ με την ερμηνεία του mad! Επί τη ευκαιρία παω τώρα αμέσως να πω στους δικούς μου γιατί δεν μου έδιναν την πρέπουσα προσοχή! !

b|a|s|n\i/a είπε...

[blue piccadilly]
αχ αυτές οι εκδόσεις άγρα. τι μου θύμισες πάλι! αλλά ουχί. δεν έχει τραγούδι σήμερα. θα το ψάξω πάντως το βιβλίο. αν και δεν πολυδιαβάζω. όσο για το γνωστό σχόλιο, το γνωστό λολ ή να το κάνουμε λμφαο;
;) καλό βράδυ

[.πavλοs.]
να ονειρευτείς ότι ονειρεύεσαι στα όνειρά σου
πολλά φιλιά!

[baby boom]
λολ. πες τους ότι έβλεπες λιοντάρια και ύαινες μετά, να τους ταρακουνήσεις πιο πολύ.
καλό βράδυ. φιλιά πολλά

blue piccadilly είπε...

Πρεπει να μου πεις τι εννοεις για τι εκδοσεις Αγρα. Πραγματικα πρεπει... Θα με κανει ν'αλλαξω το γνωστο σχολιο.Θ' αλλαξουν ολα.

b|a|s|n\i/a είπε...

[blue piccadilly]
έχεις διαβάσει τον ψίθυρο. μια από όλες τις εκδόσεις, ήταν οι εκδόσεις άγρα. τόσο ωραία εξώφυλλα, λεπτά, σαν από παλιό χαρτί. σαν πάπυρος. τόση προσοχή στο γέμισμα και άδειασμα. να μην τσαλακωθεί το χαρτί.
τόσες κούτες γεμίσαμε και αδειάσαμε. τόσα βιβλία.

purple είπε...

παιδικοι εφιαλτες... αυτο με το κενο το θυμαμαι εντονα.. μπρρρ... παιδικες ανασφαλειες και φοβιες.. μακαρι να γυριζα για λιγο και ας ειχα και μερικους τετοιους...
καλη βδομαδα :-)

Equilibrium είπε...

'Οντως περιπτωσάρα!

Εγώ έχω καιρό να δω όνειρο με πτώση, έπαψα να'μαι ανασφαλής γιατρέ μου;.. (δε νομίζω...)

στα 11 μου, επί τριμήνου, πριν μας πει η μαμά μου ότι είναι έγκυος στη μικρή μου αδελφή, έβλεπα το ίδιο όνειρο, που ίσως το περιγράψω σε κανα ποστ. με το που μας το ανακοίνωσε, δε ματαείδα αυτό το όνειρο. η μικρή γεννήθηκε πρόωρη στα γενέθλιά μου κι όσο μεγαλώνει τρέφω μεγάλη αίσθηση τηλεπάθειας για εκείνη. τελικά υπάρχουν κι όνειρα προφητικά; και τότε ποιοι μηχανισμοί ενεργοποιούνται; μήπως επειδή ο χωροχρόνος είναι σχετικός και το μέλλον ήδη έχει βιωθεί;

καλημέρα...

b|a|s|n\i/a είπε...

[purple]
δεν ξέρω ποιοι είναι οι χειρότεροι. αυτούς που τους ονειρεύεσαι και δεν τους ξέρεις ή αυτούς που τους ζεις και τους ξέρεις.
φιλιά πολλά, καλή εβδομάδα!

[Equilibrium]
τουλάχιστον δεν είμαι η μόνη.
:) καλησπέρες πολλές!

Ανώνυμος είπε...

Γεια! Πωπω, τι εμμονή κι αυτή; Συνέχεια ίδιο όνειρο; Εγώ δε θα τρόμαζα μόνο στο ύπνο μου αλλά και στον ξύπνιο μου...κυρίως γιατί φοβάμαι τη δύναμη όσων δεν μπορώ να ελέγξω...
Να σας πω, προσωπικά δε βλέπω να πέφτω, αλλά να με κυνηγάνε και να μην μπορώ να περπατήσω... Άσε που αρκετά συχνά ξυπνάω μες στον ύπνο μου από κάτι σαν εφιάλτη και για μερικά δευτερολέπτα δεν μπορώ να κινηθώ... Μήπως ο mad έχει να πει κάτι και γι' αυτό; Μη μου βάλουν καμιά λευκή στολή και με κλείσουνε πουθενά... ;-) Χαχα!

Φιλάκια!

b|a|s|n\i/a είπε...

[Alexis]
ναι! αυτό το συναίσθημα του να προχωράς και να νοιώθεις ότι δεν προχωράς, ενώ ξέρεις ότι προχωράς!
όσο δεν τα βλέπεις σρο ξύπνιο σου, καλά είναι. λολ. φιλιά πολλά!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Είναι κάτι όνειρα φρικτά και επαναλαμβανόμενα που,όποιος και αν σε ξυπνήσει εκείνη τη στιγμή,το βλεπεις σαν ευλογία.Κι ας νύσταζες!Βλέπω σπάνια εφιάλτες και αυτοί συνηθως αφορούν το χάσιμο των αγαπημένων μου γάτων.

b|a|s|n\i/a είπε...

[όλα θα πάνε καλά...]
είναι! είναι και μερικά τόσο ωραία. σαν ταινίες. και 'κει που αγωνιάς να δεις τι θα γίνει, πάντα μα πάντα σχεδόν, σε ξυπνάει το ξυπνητήρι

ceralex είπε...

τι κουβαλάμε ε?
...
καλημερεα αγαπητέ μου.
όΧι, εμένα ήταν φωλιά του κάτω απ το κρεβάτι μου... δεν ξέρω τελικά αν φταίει το... ζώδιο... :)

Nα είσαι καλά

b|a|s|n\i/a είπε...

[ceralex]
τι κουβαλάμε και δεν το μαρτυράμε. ;)
ίσως τα όνειρα να μαρτυρούν για μας.
να 'σαι πάντα καλά. καλησπέρα σου.