2017/12/01
2017/01/08
2016/12/01
Του Υστερόγραφου Το Υστερόγραφο
μάνα πού πας;
γιε μου (θα) πάω στα καράβια
γιε μου (θα) πάω στα καράβια
το (γαμώ) πλοίο (σε) πάει θάλασσα
και εγώ εδώ σε μια (δική μου) άδεια αγκαλιά
που (απλά) γλίστρησες / από την δική μου αγκαλιά
08.01 / με το καλό μήνα / χα! / 01/12/2016
και σου φώναζα μάνα μαμά μαμά
MHN / πού / ΜΗΝ / ΠΟΥ / ΜΗΝ / πας
;
γιε μου (θα) πάω στ(ο)α καράβ(ι)α
και έτσι απλά ΜΕ σκούντηξες / ΜΟΥ/ΔΕΝ ανάσανες / ΜΟΥ/ΜΕ χαμογέλασες
γαμώτο μου γλίστρησες / και έφυγες
στον τάκη ΣΟΥ / στον παππού / στην γιαγιά / στον λάμπη / στον μόμπυ / στον μπαμπά
μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;γαμώτο μου γλίστρησες / και έφυγες
στον τάκη ΣΟΥ / στον παππού / στην γιαγιά / στον λάμπη / στον μόμπυ / στον μπαμπά
μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει
και έτσι μαζί με τους έξι κατηφοράτε
και εγώ ο εφτά να κλαίω να γελάω με το καράβι που πάει θάλασσα
και ουρανό
όπως
ταξίδι,
υστερόγραφο
2015/10/16
2015/08/10
Του ΑγγΕλου Το Υστερόγραφο
τι σκέφτεστε μία / τι σκέφτεστε δύο / τι σκέφτεστε τρις
παράθυρα δέκα / όρια δεκάδες / κλήσεις τηλεφωνικές εκατοντάδες / θόρυβοι χιλιάδες / λογικά αυτονόητα παράλογα αμέτρητα
πάνες ενηλίκων χιλιάδες / σκατά κακά ούρα κάτουρα αμέτρητα
μα αυτό που σκέφτομαι που σε ρωτώ πώς με λένε / παναγής και τάκης ψιθυρίζεις
και γίνεται και η ισοπέδωση συνήθειά μας
μα την υγεία μας να αντέχουμε / να αλλάζουμε / να ισοπεδώνουμε ενίοτε τα όριά μας
τι σκέφτεστε μία / τι σκέφτεστε δύο / τι σκέφτεστε τρις
την κάθε μέρα την τόσο ίδια την τόσο διαφορετική την κάθε αυριανή
παράθυρα δέκα / όρια δεκάδες / κλήσεις τηλεφωνικές εκατοντάδες / θόρυβοι χιλιάδες / λογικά αυτονόητα παράλογα αμέτρητα
πάνες ενηλίκων χιλιάδες / σκατά κακά ούρα κάτουρα αμέτρητα
μα αυτό που σκέφτομαι που σε ρωτώ πώς με λένε / παναγής και τάκης ψιθυρίζεις
και γίνεται και η ισοπέδωση συνήθειά μας
μα την υγεία μας να αντέχουμε / να αλλάζουμε / να ισοπεδώνουμε ενίοτε τα όριά μας
τι σκέφτεστε μία / τι σκέφτεστε δύο / τι σκέφτεστε τρις
την κάθε μέρα την τόσο ίδια την τόσο διαφορετική την κάθε αυριανή
είναι που μοιάζει να μην υπάρχουν ακόμα λέξεις να
αποτυπώσουν πώς γλυκαίνουν οι σκληρότερες εικόνες στιγμές φωνές ψίθυροι σιωπές με την σκληρότερη
ίσως όλων σε ένα κουτί ξύλινο με μία χούφτα λουλουδόχωμα
όπως
ταξίδι,
υστερόγραφο
2015/01/18
2015/01/01
2014/08/19
2014/01/18
2013/12/24
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)