(το αμάξι θα μείνει)

Του ΑγγΕλου Το Υστερόγραφο

τι σκέφτεστε μία / τι σκέφτεστε δύο / τι σκέφτεστε τρις
παράθυρα δέκα / όρια δεκάδες / κλήσεις τηλεφωνικές εκατοντάδες / θόρυβοι χιλιάδες / λογικά αυτονόητα παράλογα αμέτρητα
πάνες ενηλίκων χιλιάδες / σκατά κακά ούρα κάτουρα αμέτρητα
μα αυτό που σκέφτομαι που σε ρωτώ πώς με λένε / παναγής και τάκης ψιθυρίζεις
και γίνεται και η ισοπέδωση συνήθειά μας
μα την υγεία μας να αντέχουμε / να αλλάζουμε / να ισοπεδώνουμε ενίοτε τα όριά μας
τι σκέφτεστε μία / τι σκέφτεστε δύο / τι σκέφτεστε τρις
την κάθε μέρα την τόσο ίδια την τόσο διαφορετική την κάθε αυριανή

είναι που μοιάζει να μην υπάρχουν ακόμα λέξεις να αποτυπώσουν πώς γλυκαίνουν οι σκληρότερες εικόνες στιγμές φωνές ψίθυροι σιωπές με την σκληρότερη ίσως όλων σε ένα κουτί ξύλινο με μία χούφτα λουλουδόχωμα

[διάφανα] ε ί κ ο σ ι έ ν α

________________________
είκοσι ένα ιανουάριους μετά

ΑπΟ τΗν ΑρχΗ

(θόρυβοι)

θ Ο ρ Υ β Ο Ι

(φωνές)

φΩνΕς

(εικόνες)

ΕΙκΟνΕς

(λέξεις)

λΕξΕΙς

[βαθύ]

...
... θα 'θελα ...
... θα 'θελα να αποτυπώσω ...
... τα άπειρα ...
... μα ...
... μα ...
... με (ένα) χαμόγελο ...
... (θα) (να) τραγουδώ ...
... (και) (ενίοτε) χρωματίζω (μαι) ...
... (σ)τα βαθιά ...
...

(σιωπές)

(σΙΩπΕς)

(ψίθυροι)

(ψΙθΥρΟΙ)

(σκέψεις)

(σκΕψΕΙς)

( )

(( ))

((( )))

[τσικιτίτα] ε ί κ ο σ ι

_____________________
είκοσι ιανουάριους μετά

(και) φω(τισμένε)ς

(ενίοτε) σιωπ(ηλ)ές

χρωματισμένες

πληγές