2019/06/15

διάδρομος μπασνί

διάδρομος ένας / και δυο / και τρεις
σαν αδύνατον φυγείν
σου έχω πει για τον κάτω / και για να θυμηθείς πήγαινε χομ κόλορς άλμπουμ φώτος
εκεί είναι όλα / τα κάτω / τα αρχικά / τα εξελικτικά / τα μετά
το δεντράκι μου / τα αστεράκια μου / το αγόρι με την καρδιά
για τον με δύο μπι μου / αρχικά / που τις ώρες τις βολτινές / χρώματα σκέφτηκα να στις κάνω

και ακολουθήσανε και άλλες ώρες κενές / απωλειών καινών και άλλες και πολλές
που χρόνια πολλά / χρώματα γέμιζα
και μετά τα έφερε η κάθε μοίρα / το αγόρι που αγκαλιάζει την καρδιά / πάνω να το ανεβάσω / και στον διάδρομο πιο πάνω

και έστρωσα και άλλο χαλί / πάνω στο χαλί με τα κακά / και άλλα χαλιά / να σπάσουν οι εικόνες / στον διάδρομο τον πάνω

και κει που ώρες ολόκληρες κυρίως κάθε παρασκευή και σάββατο και κυριακή και καθημερινά
με μπεστ εφ εμ και μελωδία και σιωπηλά / στο δυνατά και μετά τις δώδεκα στα ακουστικά
μια στο πέρα / μια στο μπρος
χορεύω σαν να μην υπάρχει το αύριο πουθενά / σαν συναυλία των μυαλών / ελεύθερα γυμνός / ξυπόλυτα γυμνός / γυμνός / με πινέλα χρώματα / με δάχτυλα χρώματα / με δέρμα χρώματα / με γύμνια χρώματα / με ελευθερία χρώματα
μια στους τοίχους / μια στα χαλιά
να σπάσω τις εικόνες τις όλες
με όλα αυτά τα συγκλονιστικά / ναι γιατί συγκλονιστικά γίνονται / όλες αυτές οι εκρήξεις των μυαλών / μήνες μόνο καιρό / και σε πέντε λεπτά μπορώ να στα χορέψω και να στα χρωματίσω / τα όλα τα σχεδόν / και τα βαριά / και τα ελαφριά / εξελίχτηκα / και προχωρώ

και σε αυτόν τον διάδρομο που λες / τον πάνω / με το χαλί
σας βλέπω κατά στιγμές
και ας έχουν αλλάξει τα χρώματα σχεδόν τα όλα
μια με το πι / στο πέρα και στο μπρος / να με κοιτάς με την ματιά / να τα σκουπίσω τα κακά / να μην τα δει η μαμά
και μια στο πέρα και στο μπρος / ώρες ολόκληρες στο πήγαινε έλα / "μα τι τρέχω σαν τρελή;" / και να με κοιτάς με την ματιά / να τα σκουπίσω τα κακά / να μην τα δει ο κανένας πια

και οι όσοι φίλοι μου ανησυχούν / "μην είσαι τόσο συναισθηματικός" / "δένεσαι τόσο πολύ" / "πέτα τα όλα" / "βγες να πιείς ένα ποτό" / έχεις να με κεράσεις ένα; και δυο; και τρις; / πόσο ψυχοφθόρο πλέον να ζητάς / και να παρακαλάς / και μια και δυο και τρεις / για τα αυτονόητα / τα βασικά / τα βαριά τα χρωματιστά τα αυτά τα ελαφρά
"το έχεις κάνει τόσο πολύχρωμα χαοτικό"

και χαμογελώ / μα αυτός είμαι εγώ / πολύχρωμος / με τα χρώματα τα βαριά και τα ελαφριά / και ενίοτε χαοτικός

και τους χαμογελώ / μην ανησυχείς / είμαι καλά
βυθίστηκα πολύ / συνειδητά / και κάπου ναι να στο εξομολογηθώ
χάθηκα / μα συνειδητά / για να με βρω ξανά
στα ασυνείδητα και στα υποσυνείδητα / ξανά
πρέπει να σβήσεις το φως να εστιάσεις στην αχτίδα του φωτός
διαφορετικά την προσπερνάς στο πάντα
σωστά;

χρόνια τόσα με άφηνα απέξω συνειδητά / σαν σε έργο θεατής / να μην βυθιστώ / μην και δεν μπορούσα να σκουπίσω τα κακά

μα χρόνια τώρα δύο μετά / και κάτι ακόμα μήνες ψιλά
που κανείς και το παραμικρό δεν εξαρτιέται από μένα / μόνο ίσως τα χρώματα στα φυτά
συνειδητά βυθίστηκα στα χρώματα τα όλα / έτυχε να είναι αυτή η ώρα / χρόνια δύο μετά / και κάτι ακόμα μήνες ψιλά
μα τι είναι στου άπειρου την ώρα;

και μην ανησυχείς / δεν θα σου γίνω άλλο κουραστικός
με εξάντλησα και εγώ
αυτό ήταν / μέχρι εδώ ήταν
ποτέ δεν το είχα σκοπό
απλά μιλώ / και σε μένα
και στα έχω δείξει όλα / στα έχω πει όλα / τα ένοιωσα όλα / τα μέχρι τώρα τα όλα
έτσι ήμουνα από μικρός / σαν το αγόρι με την καρδιά / του διαδρόμου του κάτω του μπασνί
και σαν ασφάλεια ένοιωθα / να γίνομαι χαλί / κι άλλο χαλί
και νοιώθω ασφαλής / πρώτη φορά με μένα
στο ίδιο το χαλί / και ας είναι από πάνω και άλλο / και παράλλο


διάδρομους να βρίσκω / να τους χρωματίζω στα όλα / και πού και πού / και μια και δυο και τρεις
να σου δείχνω τις εικόνες διαδρόμων μυαλών
του μπασνί
του διάδρομου αυτού
με τα χρώματα στους τοίχους των χαλιών τα όλα

2019/05/25

25052019


ήρθαν τα παιδιά χθες / και ψήσανε / και φάγαμε / και ήπιαμε / και κάναμε θόρυβο / και μιλούσαμε / και γελούσαμε
και έσπασα και ένα πιάτο / από το σερβίτσιο το καλό / και τους ευχαρίστησα / και πάλι / για όλα
χωρίς αυτούς και λίγους ακόμα δεν ξέρω πού θα ήμουνα πώς θα ήμουνα πόσο θα ήμουνα
το μόνο που ξέρω είναι πως για τα επόμενα ακόμα τόσα χρόνια και λίγα ακόμα να βυθίζομαι στα χρώματα / στους ήχους
εύγε μπεστ εφ εμ / και μελωδία / σε κάθε τοίχο εδώ / σε κάθε πλακάκι / στο δέρμα
ζωγραφίζω το ταβάνι τώρα / της κουζίνας το ταβάνι στο τώρα
και είπα να κάνω ένα διάλειμμα / και μπύρες ήπια / και την κάβα των τριάντα χρόνων πίνω
ανάμεσα στα χρώματα / ανάμεσα στις σκιές από τους προβολείς στο σκοτάδι / τι θέα ! / ανάμεσα στους χορούς / εύγε δις και πολλάκις μπεστ εφ εμ / και μελωδία
και κέρασα ένα προφιτερόλ του αρτοποιητή / την βιργινία δίπλα / για το ντάμπα ντούμπα που ακούγεται δίπλα / σαν χορεύω με ήχους δυνατούς / ακουστικά ασύρματα να πάρω
ζωγραφίζω το ταβάνι / του τώρα / και είπα να κάνω ένα διάλειμμα / με τον κολντ στριμ γκαρντ / και κόκα κόλα / και σε σκέφτηκα / σας σκέφτομαι
και πόσο θα ήθελα την έκφρασή σου να αποτυπώσω
σαν έβλεπες την κουζίνα την όλη του τώρα
και νόμιζα πως στο μπαούλο κάτω θα έβρισκα το νυφικό σου
μα ανακάλυψα παπούτσια παιδικά / που να σας το εκμυστηρευτώ νομίζω δυσκολεύτηκα πολύ να το διαχειριστώ / δικά μου; / του τάκη; / και το άλλο ζευγάρι από το καθένα πού να είναι;
ζωγραφίζω το ταβάνι τώρα / με μένα / με μπεστ εφ εμ / με τον κολντ στριμ γκαρντ / και με κόκα κόλα / και με της σοφίας την πορτοκαλόπιτα
ζωγραφίζω κάθε ταβάνι τώρα / κάθε τοίχο / κάθε πλακάκι / το δέρμα
το γεμίζω με χρώμα / με μένα
και σας χαμογελώ / και σας ευχαριστώ / για όλα
χωρίς εσάς δεν ξέρω πού θα ήμουνα / πώς θα ήμουνα / πόσο θα ήμουνα
ζωγραφίζω το ταβάνι τώρα / και είπα να κάνω ένα διάλειμμα
ζωγραφίζω το ταβάνι τώρα / και χορεύω / και χαμογελάω / στο άνθισε και φέτος το δεντράκι σου / αχ / αυτό το αχ
απέναντι / με τα φύλλα τα κόκκινα / και τώρα το βράδυ στις σκιές / του κολντ άις δέκα βατ λεντ φωτοκύτταρου προβολέα
και φώτισα / αυτή του τάκη / τη γιούκα / αυτή που λέμε / την γιούκα / αυτή του τάκη / του αχ
και την αυτήν την μανώλια / την αυτή του παππού την αχ
που δέρμα γινήκανε τα αχ τα αυτά
τα αυτά τα αχ / τα ημερομηνιακά / τα κουζινικά / τα καθημερινά
ζωγραφίζω κάθε ταβάνι τώρα
ζωγραφίζω κάθε ταβάνι της κουζίνας τώρα
και μένα / και θα περιμένω
να ζωγραφίσω μέχρι / κάθε ταβάνι / κάθε τοίχο / το δέρμα / κάθε μένα
να χαράξει / να αλλάξει το χρώμα στο χάραμα
και να ξεκουραστώ / αχ να ξεκουραστώ / από κάθε καθημερινά τα όλα τα αχ
από κάθε πρακτικά τα όλα τα αχ / από κάθε ισοπεδωτικά τα όλα / τα αχ
ζωγραφίζω τώρα / και χορεύω / και χαμο/γελώ
και είπα να κάνω ένα διάλειμμα / να σας χαμογελάσω / να σας μοιράσω τα όλα
και αυτά τα αχ / που όπως λέει και η λίνα με την ελευθερία ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη
και να σας ευχαριστήσω για όλα
να σας τα νοιώσω όλα
να σας τα χορέψω όλα
να σας τα ακούσω όλα
να σας τα εκφράσω όλα
να σας τα χρωματίσω όλα
να σας πω φιλιά πολλά
στα όλα