στο επόμενο στενό, όχι σε αυτό γιατί είναι κάθοδος, στο επόμενο πάνω δεξιά
εδώ
εδώ όπου μπορείτε με αφήνετε
χαμογέλασα π
όσες φορές να έχουν ειπωθεί οι φράσεις αυτές
ακόμα και με το αυτοκίνητο
το μου
το όποιο
με αυτήν ακριβώς την σειρά
ακόμα και με το μηχανάκι
το μου
το όποιο
και με τα πόδια
χαμογελώ φτάνοντας στην στροφή
γνωρίζοντας πως θα ακουστούν στο μυαλό
εδώ όπου μπορείτε με αφήνετε
και αν με αφήσει εκεί;
και όχι εδώ;
σε πόσες στιγμές
τόσο ίδιες
τόσο διαφορετικές
αυτές που θυμάμαι
και αυτές που δεν
και όπου και να με αφήσει
όπου και να με αφήσω
αφουγκράζομαι
το φύσημα
το σου
το όποιο
του όποιου;
το ξεφύσημά σου
στην πόρτα
πριν καν φτάσω στην εξώπορτα
πριν καν αγγίξει το κλειδί
την πόρτα
την προσπέρασα
χαμογελώντας
από αυτά τα χαμόγελα
που αγκαλιάζουν το βλέμμα
σου αφουγκράστηκα περίμενε
έρχομαι
κοίταξα ψηλά
φυσούσε λίγο
ένοιωθα την μπλούζα
να χαϊδεύει το δέρμα
την άφησα
στην πόρτα της αυλής
αντίκρισα τον κισσό
αφήνοντας τα ρούχα
να αδειάζουν το σώμα
βρέθηκα ψηλά
ένοιωθα το αεράκι
να χαϊδεύει το σώμα
χαμογέλασα
από αυτά τα χαμόγελα
μίας σιωπηλής κραυγής
άπλωσα τα χέρια
σαν να άγγιξαν
το φως
το σκοτάδι
περάσανε πάνω από το σώμα
δίπλα
μέσα
και αρχίσανε να χορεύουν
παρασέρνοντας το σώμα
στο βύθισμα ενός πετάγματος
τόσες εικόνες
ίδιες
και η ίδια εικόνα
τόσο διαφορετική
σε διαφορετικές στιγμές
ένοιωθα βλέμματα
να βυθίζουν
να βυθίζονται
να αγγίζουν
να αγγίζονται
άπλωσα χέρια
στο πέραμα του χορού
να αγγίξει τον χορό
κάποιου
κάποτε
εδώ
εκεί
άλλου
ίδιου
διαφορετικού
που την ίδια στιγμή
βρέθηκε σε έναν κισσό
να χορεύει με ένα φεγγάρι
γλίστρησα πετώντας
στο δίχτυ μίας αυλής
χαμογέλασα
από αυτά τα χαμόγελα
που μοιάζουν να ασφαλίζουν συναισθήματα
υπάρχει ασφάλεια συναισθημάτων;
υπάρχει αλήθεια ψυχής
άφησα την μπλούζα
στην πόρτα της αυλής
ανοίγοντας την πόρτα