Φύλλα

στην αυλή βγαίνω. μέσα μπαίνω. στον διάδρομο περπατώ. έξω βγαίνω. μόμπυ που ακολουθεί. την ώρα όλη. και σαν κάθεται στα πλακάκια ανεβάζει το βλέμμα. να παρακολουθεί. όσο μεγαλώνει τόσο τρέχει. δίπλα μου. μπροστά μου. πίσω μου. τόσο κοιτά στο βλέμμα μέσα. σαν κάτι να θέλει να πει. έξω βγαίνω. να μαζέψω. πούπουλα. φύλλα. καφέ. κόκκινα. κίτρινα. πράσινα. που με ένα άγγιγμα πέφτουν. σε φύλλα άλλα. στα πλακάκια. να σκορπιστούν. να μαζευτούν.
συμβαίνουν τόσα. φεύγουν οι σκέψεις. και ακουμπούν τα φύλλα. που με ένα άγγιγμα πέφτουν. σε φύλλα άλλα. στις γλάστρες μέσα. στο χώμα πάνω. στα πλακάκια. να σκορπιστούν. να μαζευτούν. να σκορπιστούν. να παρασυρθούν. στον αέρα. στην σκούπα. τα συγκεντρώνω. ανεβοκατεβαίνω σκαλιά. παρατηρώ τα φύλλα. στο φαράσι πάνω. που μερικά σκορπίζονται με τον αέρα. σκέφτομαι. δεν σκέφτομαι. μένω απλά στην αυλή. να σκουπίζω και. ξέροντας πως σε ένα λεπτό όλο και κάποιο φύλλο άλλο θα πέσει. σαν το αγγίξει ο αέρας. ανεβοκατεβαίνω σκαλιά. γιατί δεν κατεβάζω την σακούλα κάτω; ίσως να θέλω να παρατηρώ τα φύλλα. πριν μαζευτούν. ή σκορπιστούν. ή μείνουν στα κλαδιά πάνω. ή και όλα αυτά. σαν ολαύτια. χαμογελώ κάθε φορά. με τις λέξεις που σχηματίζει το μυαλό. σε όλα αυτά.
γουλιά καφέ. καπνός. αριστερά κοιτάζω. παρατηρώ την σκόνη. και γύρω από ένα σχήμα. με σκόνη χωρίς. μίας στήλης που απλά δεν είναι εδώ. χαμογελώ. σαν να έφτασαν στον προορισμό τους. ήχοι. σκέψεις στριμώχνονται στο μυαλό. σηκώνομαι. μόμπυ κεφάλι σηκώνει. με βλέμμα αγωνιώδους παράκλησης. έλα βρε μομπάκο. ύπνο τώρα. σε λίγο βόλτα. μόλις πριν πήγαμε. σε λίγο.
λέξεις διαβάζω. σε χαρτιά διπλωμένα. στην θέση των φτερών.
είναι που πήγαμε εκείνη την βόλτα. σαν να είναι αυτό. σε θυμάμαι. χαρούμενο. ερωτευμένο. να περπατάς. δίπλα στην θάλασσα. σε ταξίδια. δικά σου. τι κι αν δίπλα στην θάλασσα δεν ήταν. θάλασσα έβρεχε ο ουρανός. και περπατήσαμε. ανάμεσα. σηκώνομαι. τα χαρτιά να διπλώσω. τα φύλλα να ανοίξω. να τα ακουμπήσω εκεί. στα κλικ δίπλα. χαμογελώ. το ένα είναι εδώ μόνο πλέον. σαν να έφτασε στον προορισμό του.
στην αυλή βγαίνω. μέσα μπαίνω. στον διάδρομο περπατώ. έξω βγαίνω. παρατηρώντας τα φύλλα. άλλα να σκορπιστούν. άλλα να μαζευτούν. άλλα να μείνουν στα κλαδιά. άλλα να αλλάζουν χρώματα. σαν τηλεοπτική σειρά. με συνεχιζόμενα αυτοτελή επεισόδια. που κύκλοι ολοκληρώνονται. και συνεχίζουν. τόσο αυτοτελή. και τόσο συνεχιζόμενα. με πρωταγωνιστές ίδιους. με νέους. με δεύτερους ρόλους. με τρίτους. με πίσω από τις κάμερες. προσπαθώντας να κατανοήσω ακόμα μία φορά αν η ζωή αποτυπώνεται στην τέχνη. ή η τέχνη αποτυπώνεται στην ζωή. σαν μερικά σενάρια της ζωής και στιγμές αυτής είναι πέρα από κάθε λογική. πέρα από κάθε υπερβολικά ευφάνταστο επεισόδιο.
τα παρατηρούσα και χθες. ακολουθώντας την κίτρινη γραμμή. σκεφτόμουνα τις λέξεις που δίνονται σε μερικά πράγματα. σωτηρία. σε κάτι που μοιάζει σωτηρία να μην έχει. ίσως για να γευόμαστε την (ψευδ)αίσθηση της προσπάθειας. ακόμα και της ελπίδας. γραμμές που ξαφνικά καθημερινότητα γίνονται. και ξαφνικά καθημερινότητα θα σταματήσουν να είναι. με σωτηρία χωρίς.
και ίσως πληγές στην θέση των φτερών δεν είναι τα πούπουλα που μένουν. μα τα φτερά τα ίδια. και δεν είναι που δεν μπορείς να κλάψεις. είμαι σίγουρος. σε είδα. τα μάτια θολά. και ξέρεις; ξέρω ότι ξέρεις πλέον. και αισθάνομαι μία γλυκύτητα. μίας παλάμης σαν τυλίγει μία παλάμη άλλη. αισθάνομαι μία γλυκύτητα. σαν δάχτυλα πλέκονται μεταξύ τους. μόνο αφή. μόνο να σε κρατάω από το χέρι. το μυαλό άδειο από σκέψεις. μόνο αφή. να κοιτάζω μπροστά.
στην αυλή βγαίνω. μέσα μπαίνω. έξω βγαίνω. τόσες σκέψεις στριμωγμένες. άλλες που μιλούν. άλλες που σιωπούν. άλλες που ακούγονται. άλλες που χαμογελούν. χαμογελώ στον ήχο. θα πάω την επόμενη φορά. στην μόνικα ντε. δύο φορές ήταν να πάω. μα δεν. σαν δύο πληγές στην θέση των φτερών. που πονούσαν ακόμα. με πόνο τόσο διαφορετικό. και τόσο ίδιο. σαν την απόσταση που έχει η αλήθεια. από την μη αλήθεια. σαν την απόσταση ενός φύλλου. από τον κορμό. από φύλλο άλλο. σαν την απόσταση. του εαυτού σου. από σένα.
και την είδα ξαφνικά σε συναυλία άλλη. και σκέφτηκε το μυαλό να την προλάβω να της μιλήσω. αυτή πρέπει να ήταν. έμοιαζε απίστευτα. να της πω. και τα έχασα. τι να της έλεγα; θα μπέρδευα τα λόγια μου. και πιθανό να μην καταλάβαινε το παραμικρό. και έμοιαζε τόσο απλή. τόσο αληθινή.
σαν την βόλτα που πήγαμε.
σαν τις παλάμες που τυλίξαμε.
σαν τα φύλλα που χρώματα αλλάζουν. που πέφτουν. που μένουν.
που ξαναβγαίνουν.
πάμε μόμπυ. βόλτα.
πάμε πάμε