2008/11/06

Δευτερόλεπτο

πιστεύεις στις συμπτώσεις; στο γραφτό; στο άγραφτο; στο μοιραίο; στις στιγμές που δεν ελέγχονται; στις στιγμές που ελέγχονται; στο γιατί; στο πώς; στο πού; στο πότε; στο δευτερόλεπτο;

επισκέφτηκα την πάτρα. πρόσφατα. χρόνια είχα να οδηγήσω την διαδρομή αυτή. γύρισα σούρουπο. βράδυ στην εθνική. συνειδητοποίησα ακόμα μία φορά πόσο ανελέητα εξωφρενικά επικίνδυνος είναι ο δρόμος αυτός. που ονομάζεται εθνική οδός. όπως και να ονομάζεται. μέχρι την κόρινθο τουλάχιστον. χωρίς ίχνος φως για εκατοντάδες χιλιόμετρα. χωρίς ενδιάμεσο κιγκλίδωμα ασφαλείας για εκατοντάδες χιλιόμετρα. ίσα που χωράει δύο αυτοκίνητα κάθε λωρίδα. μοιάζει να παίζεις με το δευτερόλεπτο. να παίζει μαζί σου. κωμικοτραγικές οι ταμπέλες. που προειδοποιούν για την επικινδυνότητα του δρόμου. την πιθανότητα θανατηφόρων ατυχημάτων. δεκάδες ταμπέλες. τεράστιες. που ίσως το κόστος τους να είναι το ίδιο με το κόστος φωτισμού του δρόμου. το κόστος δημιουργίας κιγκλιδώματος ασφαλείας. απλά για να προσπεραστούν μερικά δευτερόλεπτα. έφτασα σπίτι και αισθάνθηκα ότι οδηγούσα μέρες ολόκληρες χωρίς σταματημό.

θυμήθηκα διαδρομή αίγιο ακράτα. βράδυ. μετά από διασκέδαση. τα χρόνια που θέλεις να τα γνωρίσεις όλα. που νομίζεις ότι τα γνωρίζεις όλα. που νομίζεις ότι είσαι ανίκητος. δυνατός. συνοδηγός. μέσα στην καλή χαρά. χικ και χικ. οδηγός κολλητός. χικ και χικ και χικ. αποκαμωμένος. κούραση. ποτό. να κοιμάται στο τιμόνι. που προσπαθούσα να ελέγξω. από την θέση του συνοδηγού. χωρίς να γνωρίζω να οδηγώ στο τότε. να προσπαθώ να τον κρατήσω ξύπνιο. φτάσαμε. στην τύχη. μα φτάσαμε. χωρίς ποτέ να συνειδητοποιήσω πραγματικά την διαδρομή. παρά χρόνια μετά.

θυμήθηκα έτρεχες. έτρεχες. έτρεχες πολύ. σε δύο ρόδες. έπινες. και έτρεχες. μηχανικά. μα μόνος. ξεκλείδωνες. ανέβαινες. τέρμα. αέρας. στα μαλλιά. στο πρόσωπο. στα μάτια. στο μυαλό. έφτανες. τυχαία; έφτανες. σαν με μάτια κλειστά. σαν δρόμος ίδιος. έτρεχες. έτρεχες. δύο στιγμές. στιγματικές. δύο ψυχές. αγκαλιά. φτάσατε. τυχαία; φτάσατε. και τις δύο φορές. σταμάτα. σταμάτα.
σταμάτησα. όταν συνειδητοποίησα πόσο τυχερός στάθηκα (με). που προσπεράστηκε το δευτερόλεπτο. το κάθε δευτερόλεπτο. που θα μπορούσε να άλλαζε τα πάντα. τα χρόνια που νομίζεις ότι τα γνωρίζεις όλα. που νομίζεις ότι είσαι ανίκητος. δυνατός. και να σου πω κάτι; εκατοντάδες φορές επέστρεψα σπίτι με την ψευδαίσθηση του ελέγχου. σε δύο ρόδες. χικ και χικ και γκάζι τέρμα. μα δεν το συνειδητοποιούσα τόσο. ήμουν μόνος. ξύπνησα κλαίγοντας. την δεύτερη φορά, περισσότερο. γιατί το είχα υποσχεθεί και την πρώτη. μα το αθέτησα. γιατί δεν ήμουν μόνος. και τις δύο φορές. μα με δύο ανθρώπους που αγάπησα και αγαπήθηκα πραγματικά. για χρόνια. και θα αρκούσε ένα δευτερόλεπτο να χαθούν όλα. τα χρόνια που νομίζεις ότι είσαι ανίκητος. δυνατός. ξύπνησα κλαίγοντας και συνειδητοποίησα ότι όλα ήταν στην θέση τους. ενώ θα μπορούσαν να είχαν χαθεί. όλα. στο δευτερόλεπτο. γιατί και τις δύο φορές το απέφυγα στο δευτερόλεπτο. το ίδιο το δευτερόλεπτο. τύχη; γραφτό; τύχη. ποτέ πια. χικ και χικ και γκάζι. ποτέ πια.

τριάντα ράμματα. στο δευτερόλεπτο. μετά την δουλειά. πράσινο. στην αλλαγή. πρώτη. δευτέρα. με είδε. στοπ. την είδα. σταμάτησα. σταμάτησε. ξεκίνησα. αποφάσισε ότι προλάβαινε. πάνω μου έπεσε. όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να θυμηθώ. τα δευτερόλεπτα. από την σέλα, στο πεζοδρόμιο, πάνω από το καπό. ένα δευτερόλεπτο τράνταγμα. τσούξιμο. όρθιος. στο δευτερόλεπτο. κόκκινα όλα. θυμήθηκα τις εκατοντάδες φορές με χικ και χικ και γκάζι τέρμα στο πριν. και παραλίγο το δευτερόλεπτο. χωρίς καν χικ. χωρίς καν γκάζι.

εκατόν τρία πατρών αθηνών. να αποφύγεις τον σκύλο θέλησες. βρέθηκες στα χωράφια. το αμάξι καταστράφηκε. τα γυαλιά που φορούσες δεν σπάσανε καν. ούτε μία γρατσουνιά. και εσύ. ούτε μία γρατσουνιά. προσπεράστηκε το δευτερόλεπτο. δεν ήταν αυτό. το δευτερόλεπτο. επόμενη χρονιά παραπάτησες. εκεί που είχες κάνει τόσες αναφορές. για την μη ασφάλεια. από τέσσερα μέτρα έπεσες. ούτε καν σταγόνα αίμα. αυχένας. έφυγες. στο δευτερόλεπτο.

να κάνω μια επίσκεψη θέλησα. στην ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ. να πω μια καλησπέρα. και είδα εικόνες. και θυμήθηκα τις συμπτώσεις. το γραφτό. το άγραφτο. το μοιραίο. τις στιγμές που δεν ελέγχονται. τις στιγμές που ελέγχονται. το γιατί. το πώς. το πού. το πότε. το δευτερόλεπτο. δεν γνωρίζουμε πώς θα φύγουμε. πότε. πού. δεν είναι δυνατόν να ελέγχουμε τις στιγμές όλες. μα αυτές που μπορούμε επιβάλλεται να το κάνουμε. γιατί δεν παίζονται τα δευτερόλεπτα. και πολλές φορές αρκεί ούτε καν δευτερόλεπτο. και αν παίζουμε με τα δικά μας ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι τα δευτερόλεπτα δεν παίζονται. τα ζούμε

53 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

οκ.. κατάλαβα το υποννοούμενο..
Μιλάς για στο παρά τρίχα διαδρομές σώες..
Μια απώλεια όμως και πάλι διακρίνω..

Ανώνυμος είπε...

Αυτές τις ταμπέλες που προειδοποιούν για τα θανατηφόρα ατυχήματα τις έχω δει κι εγώ και μου έκαναν εντύπωση...Με ψιλοτρόμαξαν μπορώ να σου πω..

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

οι γραμμές σχηματίζουν εκκλησάκια κατά μήκος του κειμένου, μια μνήμη, μια διαδρομή, μιά αισθηση, μια ζωη, ενα δευτερόλεπτο, ενα συναισθημα, μια φουγκα για ανθρωπινη παρουσια κι αμυνα...

HaLiaS είπε...

ένα σχόλιο για τις ταμπέλες.
είχα ακούσει, νομίζω πως είχαν ασχοληθεί τα μέσα, πως οι ταμπέλες είναι πρωτοβουλία συγγενών θυμάτων στον "δρόμο που θέλει να λέγεται εθνική οδός".

φίλε basnia θα μου επιτρέψεις να σου στείλω μια αγκαλιά;
το έχω ανάγκη.
σ ευχαριστώ για το δάκρυ που μου επέτρεψες να κυλήσει.
καλό ξημέρωμα.

the boy with the arab strap είπε...

εχουν γεμισει οι επαρχιακοι δρομοι με εικονοστασια , μετα το κακο , θελει πολυ προσοχη , γιατι μπορει να εισαι τυχερος ,αλλα ποτε δεν ξερεις αμα προκαλεις τι γινεται , ειδικα αυτα τα χρονια που τα ξερεις ολα , εισαι δυνατος κλπ...
ζουμε απο τυχη φιλε basnia , καλο ξημερωμα να εχουμε .

marianaonice είπε...

Το ένστικτό μου από την προηγούμενη σου ανάρτηση με οδήγησε σωστά...ψυχανεμίστηκα ότι σ' ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κάτι σου άλλαξε τη ζωή... δεν μπορώ να πω τίποτε, τα χείλη σφίχτηκαν και η ματιά είναι βρεγμένη...
Μόνο που τυχαίνει να έζησα την πίκρα μιας αδελφής και δύο άλλων γονιών για έναν 19χρονο που χάθηκε, ενώ ήταν συνοδηγός σε αυτοκίνητο φίλου νέου οδηγού, στην παραλιακή στη Ποσειδώνος, έτσι απλά γιατί ο φίλος θέλησε να το "πατήσει" το καινούριο του αμάξι...
Ήταν ανηψιός μας, μόλις είχε περάσει φοιτητής, γυιός του κουνιάδου μου. το βράδυ της κηδείας του, βγήκα από το σώμα μου και τον ακολούθησα μάλλον στο τελευταίο του ταξίδι και είδα

Καλό ξημέρωμα @φίλε μου.

tovenito είπε...

με φοβίζουν τα αυτοκίνητα. δεν νιώθω ασφάλεια. κάθε φορά που περνάω τα τέμπη ή το πέταλο του μαλιακού τρέμω.
γιατί αρκεί ένα δευτερόλεπτο. ένα χικ του απέναντι ή του δίπλα (και όχι μόνο).
δύο από ατύχημα είναι πολύ γερή γροθιά στο στομάχι. ειλικρινά λυπάμαι

jacki είπε...

Διαβάζω αυτό το κείμενο.. Τη Δευτέρα.. αυτή τη Δευτερα που μας περασε.. Οι δικοί μου τράκαραν.. Αυτό το δευτερόλεπτο.. Από τη μία κρίμα... Από την άλλη το άλλο δευτερόλεπτο τους κράτησε ζωντανούς. 5 πόντους πιο εκεί είπε ο εμπειρογνώμων... Εϊχατε Άγιο.
Σε ευχαριστώ για αυτό το κείμενο.

aKanonisti είπε...

Καλά τα λες ωρε....
και δεν είναι μόνο τα δευτερόλεπτα μέσα στον δρόμο... είναι τα δευτερόλεπτα παντου... που είναι κρίσιμα...
Πρέπει να προσέχουμε πάντα... αλλά δεν είναι εφικτό....
Κάπου θα μας βρούνε μπόσικους... τρωτούς...

Να προσέχεις!!!!...

Καλημέρα...

maika είπε...

τα καλοκαίρια πηγαίνω στην Αίγινα απο πολύυυυυ μικρή και στις όμορφες αναμνήσεις μου βρίσκονται σκαλωμένες και πολλές πολλές νύχτες με ατυχήματα με μηχανάκια κυρίως που όταν τα σκέφτομαι παγώνω...
άστα!
και το βιντεάκι...
φρίκη...
.....

Elen Chamelen είπε...

Με τρομάζει.Με τρομάζει ότι εγώ μπορεί να μην είμαι χικ χικ αλλά ο άλλος που θα είναι θα παίξει με τα δευτερόλεπτά μου.
Το φοβάμαι και με τρομάζει.
Είμαι νέα οδηγός και ακόμη δεν έχω ταξιδέψει προς Εθνική Οδό μόνη άλλα κάθε φορά αγχώνομαι όποιος και να βρίσκεται στο τιμόνι.
Όχι κανείς δεν ξέρει ποιό και πώς θα είναι το τέλος του.
Αυτό το τέλος όμως με τρομάζει.
Το βίντεο είναι συγκλονιστικό.
Θα έπρεπε να παίζει στην τηλεόραση συνέχεια και όχι μόνο παραμονή Χριστουγέννων ή στις διακοπές του Πάσχα.
Μακάρι όσοι παίρνουν το ροζ αυτό χαρτί να είναι συνειδητοποιημένοι και σωστά εκπαιδευμένοι κάτι το οποίο δυστυχώς για τους περισσότερους δεν ισχύει.
Σε χαιρετώ.

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Παρόμοια συναισθήματα κατακλίζουν και μένα όποτε πιάνω τιμόνι για μακρινά ταξίδια.

life_traveller είπε...

Φόβερό το αίσθημα της απώλειας... βοβερη και η συνειδητοποιήση του εφήμερου και του τυχαίου της ζωής μας... Πορευομάστε με σύνεση λοιπόν...αλλά όπως πολύ σωστά επισήμανες, κυριώς ζούμε, ζούμε κάθε δευτερόλεπτο!

pastlifedreams είπε...

δεν ειναι βλακεια , η απροσεξια ,που μπορει να φερει οσα δεν φερνει ο χρονος?

BUTTERFLY είπε...

Οσα φερνει η ωρα, δεν τα φερνει ο χρονος...και ειμαστε τοσο μα τοσο ασημαντοι! Το ποστ για τον αδερφο σου, συγκλονιστικο! Λυπαμαι, ματια μου...

Unknown είπε...

ένα δευτερόλεπτο αρκεί για μια αρχή...ένα τέλος...

τώρα είμαι στο χικ.

φιλιά βρόχινα...

? είπε...

με τα διόδια τι έγινε?!

Ανώνυμος είπε...

Αν και πιστευς στις συμπτωσεις, καλες ή κακες, νομιζω οτι στην προκειμενη περιπτωση οι απωλεις δεν ειναι συμπτωση αλλα αμελεια των υπευθυνων ..που την πληρωνουν με αιμα αθωα θυματα ..

naya είπε...

Κανω τουλαχιστον 1 φορα το μηνα τη διαδρομη Πατρα-Αθηνα..δε φανταζεσαι ποσο φοβαμαι καθε φορα..
Δεν εχω τι να πω περα απο τη συνεση οταν οδηγουμε.
Καλησπερα

b|a|s|n\i/a είπε...

[Hfaistiwnas]
χωρίς υπονοούμενο. μιλάμε για τα δευτερόλεπτα που αρκούν να αλλάξουν τα όλα. μιλώ για την δική μου εφηβική ανευθυνότητα για καιρό πολύ. που από τύχη προσπεράστηκαν πολλά δευτερόλεπτα.
ήταν το δευτερόλεπτο.

[Akon]
τις είδα και εγώ πρώτη φορά τώρα πρόσφατα. μοιάζει κωμικό και τραγικό να προσπαθείς να δεις τι είναι παραπέρα από τα φώτα σου μπροστά, να σε τυφλώνει ο απέναντι που και αυτός προσπαθεί να δει μπροστά, να είσαι αναγκασμένος να βγεις στο αντίθετο ρεύμα να προσπεράσεις. και να βλέπεις μια τεράστια ταμπέλα προσοχή μπορεί και να τρακάρεις εδώ. προσοχή μπορεί και να πεθάνεις εδώ. όσο και να προσέχεις. κάθε δέκα μέτρα. το τρομερό είναι ότι μερικές λένε υπάρχει πιθανότητα για ατυχήματα, άλλες γίνονται ατυχήματα, άλλες θανατηφόρα ατυχήματα.

["Αισθηματική ηλικία"]
διαδρομές. αισθήσεις. παρουσίες. απουσίες. συναισθήματα. δευτερόλεπτα. τουλάχιστον αυτά που μπορούμε να ελέγξουμε. πρέπει να τα ελέγχουμε. για άμυνα. και παρουσία.

[HaLiaS]
τώρα που το λες κάτι μου θυμίζει.
μα όπως είπα και στον Akon μοιάζει ειρωνικό το πώς είναι γραμμένες. δεν σώζουν οι ταμπέλες μόνο. και πολλές φορές ούτε η δική μας προσοχή. πάντως κάτι κινείται. όλο και περισσότεροι αρνούνται να πληρώσουν διόδια μέχρι να φτιαχτεί αυτός ο δρόμος.

χαμόγελο. και δύο. και τρεις. και όσες θες. χαμόγελο. να 'σαι καλά. καλό βράδυ! μην ευχαριστείς. δεν υπάρχει λόγος. εγώ ευχαριστώ. και για την αγκαλιά. ;)

[lost thoughts, light ,love ,life]
ζούμε από τύχη πολλές φορές. και είναι κρίμα να την προκαλούμε και εμείς οι ίδιοι περισσότερες φορές. γιατί η ζωή μοιάζει από μόνη της μικρή.

[marianaonice]
πολλά δευτερόλεπτα. και το θέμα είναι πώς αλλάζει. άλλα σου δίνουν και σε άλλα χάνεις.
το διάβασα! είναι απίστευτες οι εμπειρίες αυτές και ατέλειωτες οι συζητήσεις. θα ήθελα να εξερευνήσω αυτά τα άγνωστα. θυμάμαι έντονα ένα παρόμοιο πρόσφατο όνειρο. ίσως όταν νοιώσω πιο έτοιμος να το μιλήσω.
πολύ καλό απόγευμα.

[tovene592]
ποτέ δεν ξέρεις. και αρκεί και λιγότερο. τουλάχιστον αυτά που μπορούμε να ελέγχουμε να το κάνουμε.

[jacki]
πέντε πόντους και ένα δευτερόλεπτο. να ευχαριστείς τον άγιο. και να χαμογελάς. εγώ σ' ευχαριστώ.

[aKanonisti]
καλά τα λέμε. καλά πρέπει και να τα κάνουμε. και εμείς. και οι άλλοι. να προσέχεις και εσύ! χαιρετισμούς στον γιωργάκη ;)

[maika]
άσε. μην μιλήσουμε για δρόμους σε νησιά. δεν θα τελειώσουμε ποτέ. το βιντεάκι...αληθινό...συγκλονιστικό...

[Assel...]
θυμάμαι μια χρονιά, καθώς έβγαινες από τις εξόδους της αθήνας για τις εθνικές οδούς, είχαν τοποθετήσει σε τεράστιες κολώνες τρακαρισμένα αυτοκίνητα. ωμό, ρεαλιστικό, συγκλονιστικό θέαμα.
τα δευτερόλεπτα δεν τα γνωρίζουμε όντως. και ατυχώς, τις περισσότερες φορές, πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε. ας ελέγχουμε αυτά που μπορούμε.
χαμόγελο. με το χεράκι.

[PAVLOS]
και δεν είναι μόνο τα μακρινά. και όσο μεγαλώνω με γεμίζουν περισσότερο τέτοια συναισθήματα.

[life_traveller]
ναι είναι τεράστια κουβέντα. ότι είναι να γίνει θα γίνει. στον καθένα μας. το θέμα είναι να σταματήσουμε να προκαλούμε την τύχη μας. και κυρίως των άλλων. με σύνεση. μα κυρίως με ζωή.

[pastlifedreams]
είναι. και είναι πολλά περισσότερα από βλακεία. και πολλά περισσότερα από απροσεξία μόνο.

[BUTTERFLY]
όσα φέρνει και ένα δευτερόλεπτο.
χαμόγελο. έλα να βγούμε στο φως.

[Νεράιδα της βροχής]
ένα τέλος και μια αρχή
και χικ. χικ χικ.
και όσα χικ θέλουμε. αντέχουμε.
μα ποτέ πια στο τιμόνι μετά.
φιλιά!

[Νίκος Κ.]
όλο και περισσότεροι κινητοποιούνται. όλο και περισσότεροι αρνούνται να πληρώσουν. δημιούργησαν και ιστοσελίδα.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=23.10.2008,id=14156512
http://www.pesoxi.gr/

[xeimwniatikhliakada]
όλα είναι. πρωτίστως ανευθυνότητα και αμέλεια υπευθύνων όσο αφορά εθνικούς οδούς και όχι μόνο. μα πολλές φορές και ανευθυνότητα δική μας. στο μέτρο που μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι πρέπει να το κάνουμε επιτέλους όλοι.

[naya]
είχα καιρό να κατέβω. και βράδυ κιόλας. νευρίασα απίστευτα. εξοργίστηκα. υπήρχαν διαστήματα που δεν έβλεπες το παραμικρό πέρα από τα φώτα σου. σύνεση όλων. προσοχή. και να κατασκευαστεί επιτέλους. να γίνει δρόμος ανθρώπινος.
καλησπέρες πολλές!

dyosmaraki είπε...

Ναι! Πιστεύω στις συμπτώσεις, στο γραφτό,στο άγραφτο,στο μοιραίο στο δευτερόλεπτο....

Μα πιστεύω επίσης και στις κακοτεχνίες,στα κακώς κείμενα των δρόμων μας...
Οπως πιστεύω πως είναι παράλογο να απαιτούνται διόδια για δρόμους -καρμανιόλες....

Καλό μεσημέρι...

HaLiaS είπε...

Όλοι φταίμε... έχω δει πολλά αλάνια να κάνουν επικίνδυνες προσπεράσεις απο δεξιά απλώς γιατί ο μπροστά τους δεν βιαζόταν όσο αυτοί...
Ζώνες...που δεν φοράμε.
Κράνη...που τα κρατάμε στο χέρι.
Οδήγηση...χωρίς δίπλωμα.
Οδήγηση...μεθυσμένοι.
Αψηφούμε τον κινδυνο.
και μετά το πληρώνουμε.
και το χειρότερο, το πληρώνουν αθώοι.
η μαγκιά δεν είναι να τρέχεις σε ένα δρόμο που κινούνται και άλλοι συνάνθρωποί σου.
Να διορθωθούμε πρώτα εμείς πρέπει.
και να απαιτούμε σωστούς δρόμους.

φίλε basnia εγώ σ ευχαριστώ. έχω τους λόγους μου.
δεν θα μπορούσα ποτέ να εκφραστώ έτσι.
το έκανες εσύ.
χαμόγελο:)
Καλό απόγευμα.
καλή συνέχεια στο ΣουΚου.

SDRyche είπε...

Πεντέμιση χρόνια στην Πάτρα σαν φοιτητής έκανα αυτή τη διαδρομή αμέτρητες φορές. Με λεωφορείο, με αυτοκίνητο, με μηχανή. Μου θύμισες το πιο δύσκολο ταξίδι μου. Βράδυ με τη μηχανή μου και καταρρακτώδη βροχή. Ακόμη θυμάμαι ότι δεν έβλεπα τίποτα και πήγαινα όπου πήγαιναν τα μπροστινά κόκκινα φωτάκια. Το θυμήθηκα αυτό το ταξίδι γιατί τότε κάθε δευτερόλεπτο διαρκούσε μια αιωνιότητα. Και κάθε επόμενο ήταν λυτρωτικό. Μέχρι να φύγει κι αυτό παίρνοντας μαζί του και μια απερισκεψία του παρελθόντος..

Αστερόεσσα είπε...

Ουφ! Να θυμηθώ τη μάνα μου που έχασε το χέρι της σε αυτοκινητιστικό;
Ή την τελευταία φορά που οδηγούσα στην Κορίνθου - Πατρών προς και από την κηδεία του πατέρα μου;
Τον ίδιο δρόμο που πήρα με τ' αυτοκίνητο τότε που έφευγα απ' την Ελλάδα με αυτοκίνητο για να μπω στο καράβι στην Πάτρα, ένα αντίο Ελλάδα, ξανά χαίρε Ελλάδα, κι είναι ίδια κι απαράλλαχτη η Κορίνθου - Πατρών. Ίδια σκοτώστρα, αλλά σε προετοιμάζει για τα 11,5 ευρώ διόδια στο Ρίο, πριν μπεις στην άλλη σκοτώστρα...
Ουφ, ουφ και πάλι ουφ...

Φιλιά.

roadartist είπε...

Αχ εχω χάσει πολύ αγαπημένους ανθρώπους σε αυτοκιν...Πονάει αυτό το θέμα πολύ.
Και σαν σήμερα γιόρταζε ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα..
Και δυστυχώς δεν υπάρχει πια.
Και δεν έφταιγε.. :( Καλό βράδυ.

b|a|s|n\i/a είπε...

[dyosmaraki]
παράλογο είναι το λιγότερο.
κακοτεχνίες μαζί με ανευθυνότητα ότι χειρότερο.
καλό βραδάκι!

[HaLiaS]
να διορθωθούμε και να διορθώσουμε. είναι τραγικό πραγματικά να χάνονται ζωές ενώ θα μπορούσαν να μην. εφαρμόζοντας αρχικά τα πιο απλά. αυτά που ανέφερες ήδη.

να 'σαι καλά. με χαμόγελο πάντα. και μια αγκαλιά. πολύ καλό βράδυ.

[SDRyche]
αν άρχιζα να γράφω τις απερισκεψίες με το μηχανάκι ίσως θα χρειαζόμουνα και δεύτερο μπλοκ. το να με οδηγούν τα μπροστινά κόκκινα φώτα το έχω ζήσει. και όταν απομακρυνόντουσαν, προσευχόμουν να έρχονταν γρήγορα τα επόμενα. κάθε δευτερόλεπτο μια αιωνιότητα πραγματικά.

[Αστερόεσσα]
ίσως είναι η μόνη εθνική οδός που έχει έξοδο αριστερά και όχι δεξιά. αυτή, κατεβαίνοντας πάτρα, για τρίπολη. ουφ και ουφ. φιλιά πολλά!

[roadartist]
μοιάζει τραγικό το ότι σχεδόν όλοι έχουμε στο περιβάλλον μας ανάλογες περιπτώσεις. δυστυχώς. πονάει. και ας γλυκαίνει με τον χρόνο. ένα γλυκό χαμόγελο. καλό βράδυ!

Όναρ είπε...

Τα δευτερόλεπτα δε παίζονται αγάπη μου..μας παίζουν..Καληνύχτες που σ' αγαπούν..

Leviathan είπε...

auto to deuterolepto telika einai poli poli simadiko...kalimera!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

b|a|s|n\i/a μου, ψυχή μου, συγκλονίστηκα....
Για το δευτερόλεπτο που ΟΛΑ τα ανατρέπει και που δεν το εύχεσαι ούτε στον εχθρό σου.
Και πόσο ράγισε η ψυχή μου, που δυστυχώς το δευτερόλεπτο δεν του χαρίστηκε του αδελφού σου

Μίλησες για το πλέον επικίνδυνο τμήμα του εθνικού μας "γύρου του θανάτου", το οποίο τρέμω στην ιδέα κάθε φορά που το περναμε, για το εξοχικό της Γλαρούπολης.
Μη και μη... τον πάω το Γλάρο..
Το δευτερόλεπτο δεν έχει αυτιά, αίσθηση ούτε ευαισθησίες....

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΟΛΟΙ 1000+....14....

Σου έξυσα πληγή μεγάλη με την ανάρτηση, μα είμαι τόσο ευαισθητοποιημένη, τρομαγμένη θα έλεγα, για κάποιο δευτερόλεπτο στην Αυστρία με το Γλάρο μου, εγκυμονούσα ούσα...εγώ η μούσα... που ευτυχώς μας χαρίστηκε και αγχωμένη γιατί και τα πέντε γλαρόπουλα οδηγούν (νιάτα τα αγόρια..καταλαβαίνεις....)
Δεν ευθύνεσαι όμως μόνο εσύ που οδηγείς με μέτρο και με έλεγχο, αλλά και ο απέναντι που η πολιτεία παρά το ότι είναι 82 ετών (αυτός είναι ο πατέρας μου) του επιτρέπει έστω και αν είναι υγιής να κρατάει τιμόνι..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

A! είπε...

Τα δευτερόλεπτα δεν παίζονται. τα ζούμε!!! σ' ευχαριστώ!!!

Jimmy Rose είπε...

θα σταθώ μόνο στο τελευταίο κομμάτι από το βίντεο: pay attention or pay the price.
Και αν πάει να περάσει το δρόμο κανονικά, από τη διάβαση με πράσινο για τους πεζούς και ο οδηγός αποφασίζει να το παραβιάσει και τον /την χτυπά; Και τον/την αφήνει στον τόπο;
Πώς το ξεπερνούν οι υπόλοιποι αυτό;
Το ξεπερνούν;

b|a|s|n\i/a είπε...

[Όναρ]
μέχρι να τα παίξουν.
καλησπέρες που ανταποδίδουν..

[Leviathan]
το κάθε δευτερόλεπτο.
ακούω την συλλογή σου. εκπληκτική! καλό βράδυ!

[ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ]
όλοι πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε. ακόμα περισσότερο. και ακόμα περισσότερο. δεν μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα. μα αυτά που μπορούμε πρέπει. χίλια πρέπει. σε ευχαριστώ πολύ για το βίντεο της ανάρτησης. ειλικρινά. φιλιά πολλά!

[ζουζουνακι]
να τα ζούμε. να τα προσέχουμε. αυτά που μπορούμε. να τα προσέχουμε. και να τα ζούμε.

[Jimmy Rose]
είναι τα δευτερόλεπτα; το γραφτό;
οι απώλειες, όχι δεν ξεπερνιούνται. τις συνηθίζεις. γλυκαίνουν με τον χρόνο. μαθαίνεις να ζεις μαζί τους.

Jimmy Rose είπε...

θα συμφωνήσω απόλυτα με τα όσα γράφεις... Αυτό (προσπαθώ να) κάνω.

turigr είπε...

Ένα δευτερόλεπτο που κρίνει τα πάντα. Ένα δευτερόλεπτο που παίρνει μια ζωή. Είναι μεγάλο το θέμα που αναφέρεις στην ανάρτησή σου και δυστυχώς οι ανευθυνοϋπεύθυνοι κωφεύουν σε όλα όσα συμβαίνουν στους δρόμους και ειδικότερα στην Κορίνθου - Πατρών. Για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι ο κορβανάς!

anima είπε...

Ένα πρίν...
Ένα μετά...

Μια στιγμή που οριοθετεί τη Ζωή από το Θάνατο...

Ας διαλέξουμε το πρίν
Για να μη μας διαλέξει το μετά
Στο χέρι μας είναι...

Όμορφη νύχτα να έχεις

b|a|s|n\i/a είπε...

[Jimmy Rose]
ο χρόνος μοιάζει να βοηθά. και να γλυκαίνει. και είναι μερικές απώλειες που χρειάζεσαι χρόνο. πολύ χρόνο να τις συνειδητοποιήσεις. και να μάθεις να ζεις μαζί τους.

[turigr]
ας κάνουμε και εμείς κάτι. ότι και όσο μπορούμε. από περισσότερη ευθύνη δική μας μέχρι περισσότερη μη ανοχή. ήδη κάτι γίνεται με τα διόδια πατρών κορίνθου. είναι και αυτό κάτι.

[anima]
στο χέρι μας είναι. όχι πάντα. μα τις στιγμές που είναι, να προσέχουμε το δευτερόλεπτο. για τα μετά. να τα ζούμε. καλημέρα ομορφότερη!

Συβίλλα είπε...

Το θυμάμαι, ναι...

Όχι τα πριν, όχι, μόνο εκείνον τον πόνο όταν ξυπνάς, και ο γκρεμός δίπλα, τα χέρια γεμάτα χώματα, πιάνεις το πρόσωπο, σχεδόν μηχανικά, αίματα, τρόμος, κοιτάς δίπλα σου, που είναι; ζει; Παναγία μου! έπεσε; βάραθρο δίπλα σου, μόνο φεγγάρι επάνω, ούτε ένα αστέρι, πόνος, τρόμος, σαν έμβρυο μοιάζεις, κουβαριασμένος, δεν θα το ξανακάνεις, ούτε μια γουλιά παραπάνω, όχι ξανά, έζησε, έζησα, ο πόνος ίδιος, ο τρόμος ίδιος.

Ούτε μια γουλιά παραπάνω. Όχι ξανά.

Η τελευταία φορά που βρέθηκα στο τιμόνι και από κάτω μου δυο ρόδες.

Ευχαριστώ για τη μνήμη. Δεν είναι πάντα ευχάριστες οι μνήμες που πρέπει να κρατάμε. Χαίρομαι που είσαι όρθιος. Και που θυμάσαι.

Καλημέρα

fritz είπε...

Αν ήξερα ότι τα πάντα είναι γραμμένα, ότι δεν ελέγχω τον κόσμο γύρω μου, τότε αυτή η γνώση θα με «αφόπλιζε» μπροστά στη δύναμη του πεπρωμένου.
Αν δεν υπάρχει το γραμμένο τότε θα υπάρχει ελεύθερη βούληση. Αυτό μου φαίνεται αλαζονικό. Τί να κάνει το βρέφος που γεννιέται στην Αφρική, άρρωστο, πολύ συχνά θανάσιμα, πριν ακόμη βγει στον κόσμο...
Δεν θέλω να πιστεύω στις συμπτώσεις, στο μοιραίο, στην ελεύθερη βούληση...
Πιστεύω, όμως, στο δευτερόλεπτο, στις στιγμές που χρωματίζουν τη ζωή... Ζω στο παρόν κάνοντας σχέδια για το μέλλον αδιαφορώντας αν το σύμπαν συνομωτεί ή οχι... αρκεί αυτός να είναι μαζί μου...

One Happy Dot είπε...

Σε κάνει να συνειδητοποιείς την αξία του δευτερολέπτου, το λίγο από το οποίο απέχει μια στιγμή που είναι αρκετή να αλλάξει οχι μια αλλά πολύ περισσότερες ζωές. Λίγο προσοχή θέλει, λιγότερη σιγουριά και εγωισμό...άλλωστε όλοι κάπου θέλουμε να φτάσουμε! Καλησπέρα με διάρκεια... :)

Ελευθερία Αραβανή είπε...

παλιόδρομος όντως...τον περνάω 4 φορές την εβδομάδα και νιώθω ότι παίζω με την τύχη μου....
προσοχή λοιπόν....σε όλους μας! καλό βράδυ...

b|a|s|n\i/a είπε...

[Συβίλλα]
πρέπει να θυμόμαστε. και τα μη ευχάριστα. και τις δικές μας ανευθυνότητες. για ποτέ πια. ούτε γουλιά και τιμόνι μετά.
καλησπέρες!

[fritz]
το πεπρωμένο, αν υπάρχει, μοιάζει να μην μπορούμε να το αποφύγουμε. μα και η αθηνά μπορεί και πρέπει να κινήσει τα χέρια της. και όχι μόνο η αθηνά. για αυτά ακριβώς τα δευτερόλεπτα που χρωματίζουν την ζωή και επιβάλλεται να τα ζούμε.
συνωμότησε και εσύ να είναι αυτός μαζί σου. να συνωμοτεί και αυτός να είσαι μαζί του...

[One happy dot]
λιγότερο εγωισμό. λιγότερη επίδειξη. περισσότερο μυαλό και προσοχή. να φτάσουμε. και να φτάνουμε. καλησπέρες με ακόμα περισσότερη διάρκεια...:)

[Ελευθερία Αραβανή]
παλιόδρομος το λιγότερο.
προσοχή σε όλους μας από όλους μας.
πολύ καλό βράδυ!

{.πavλος.} είπε...

.den to eixa diavasei mexri twra.kai mou eipes na diavasw. alla egw ston kosmou mou.ti na pw? dyskolo na milhsei kaneis gia ayta ta deyterolepta.oxi oti den einai shmantika alla den 8a hksera ti na pw.o ka8enas mas ta zei me ton diko tou tropo ola ayta ta deyterolepta pou allazoun thn zwh mas. ayta ta deyterolepta pou thn mia stigmh se tsakizoun kai thn allh mporei na se kanoun na ta deis ola pio omorfa gyrw sou.ayto 8a h8ela gia sena twra.na evlepes opws vlepw egw shmera.to aksizeis. oloi mas to aksizoume.
auta ta liga my dear friend me mia megalh agkalia kai k.i.s.s.s.e.s opws panta. :) [kai ena omorfo xamogelo]

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αν κατάλαβα καλά φίλε μου ΕΧΕΙΣ ΜΗΧΑΝΗ; θα σε σκοτώσω..η μανούλα σου τι λέει; να της στείλω δώρο μια .. βρεγμενη σανίδα.Καλά που δεν έχεις εμένα μαμά , θα σου είχα πρίξει το κεφάλι με την ..γκρίνια μου .Πρόσεχε κακομοίρη μου, φταίει κι ο δρόμος .δεν λέω μα ..δεν πρέπει να παίζουμε με τη τύχη μας.

kat. είπε...

και βέβαια πιστεύω στις συμπτώσεις. και στο μοιραίο. και στην στιγμή.
εκείνες είναι οι στιγμές που πιστεύεις πως ζεις..

b|a|s|n\i/a είπε...

[.πavλοs.]
αχ! ήσουνα που ήσουνα στον κόσμο σου, τώρα ποιος σε πιάνει.
αυτά τα δευτερόλεπτα. την μία σε ανεβάζουν. την άλλη σε κατεβάζουν. το θέμα είναι να τα προσέχουμε όσο μπορούμε πάντα.
φιλιά πολλά!

[αχτίδα]
μπορεί να μην παίζουμε εμείς με την τύχη μας, μα να παίξει η τύχη κάποιου άλλου μαζί μας.
να στεγνώσεις την σανίδα. :)
είχα μηχανή για χρόνια. χρόνια πριν. πολύ καλό βράδυ!

[kat.]
εκείνες τις στιγμές που περνάει η ζωή σου όλη σαν ταινία μπροστά σου...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Τίποτα τυχαίο και όλα συγχρόνως. Το μόνο που ξέρω είναι πως το δώρο της μίας, της μοναδικής ζωής που δικαιούμαστε στο παρόν, οφείλουμε να το εκτιμάμε και να το προστατεύουμε, αν το επόμενο δευτερόλεπτο μας προλάβει...τουλάχιστον δεν του χαριστήκαμε!
Νάσαι καλά και να προσέχεις!

b|a|s|n\i/a είπε...

[βιολιστης στη στεγη]
και οφείλουμε και επιβάλλεται και να το εκτιμάμε και να το προστατεύουμε και να το ζούμε.
πολύ καλό βράδυ!

7Demons είπε...

Εξαιρετική παρουσίαση-αν και η πραγματικότητα που έχουν δει τα μάτια μας στη δουλειά,είναι ακόμη σκληρότερη.

Δεν υπάρχει kishmet,παρά μόνο ατομική ανευθυνότητα,τόσο τραγική που είναι ν΄αναρωτιέσαι για το ποιός κρατεί τα λεπτά νήματα της ζωής του καθενός μας...

b|a|s|n\i/a είπε...

[7Demons]
μια σκληρή πραγματικότητα που φαντάζομαι, τις περισσότερες φορές, θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. στο δευτερόλεπτο. και μοιάζει, τις περισσότερες φορές επίσης, να είναι ανευθυνότητα όλων. και ατομική και συλλογική.

karkinos7 είπε...

Διαδρομή Ακράτα - Αίγιο βγήκα ζωντανός απο ένα τροχαίο και απο ενα αμάξι αναποδογυρισμένο σε αυτά τα χρόνια που περιγράφεις.

b|a|s|n\i/a είπε...

[gaykarkinos7]
πιστεύεις στις συμπτώσεις; στο γραφτό; στο άγραφτο; στο μοιραίο; στις στιγμές που δεν ελέγχονται; στις στιγμές που ελέγχονται; στο γιατί; στο πώς; στο πού; στο πότε; στο δευτερόλεπτο;
σε αριθμούς τυχαίους; σε σειρά ανεξίτηλη;

karkinos7 είπε...

Πιστεύω στο πεπρομένο φυγήν αδύνατον και σε όλα τα αλλά μα πιο πολύ πιστεύω στα ίχνη της ψυχής.

b|a|s|n\i/a είπε...

[gaykarkinos7]
το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο.