2013/04/07

εεε ψιτ εσύ

τόσο γλυκιά και αγαπημένη βόλτα. με γλυκιά και αγαπημένη παρέα. και να τελειώνει με μία τόσο νευριασμένη μελαγχολία. και θλίψη.
μαγαζιά ερμητικά κλειστά. βιτρίνες παρατημένες. τόσο αδιανόητα και απίστευτα κτίρια ερημωμένα. καμένα. καταθλιπτικά.
σταδίου. κάπου οκτώ και μισή. απόγευμα. προς βράδυ. σαββάτου βράδυ.
ελάχιστος κόσμος. λίγα αυτοκίνητα. μίας πόλης όμορφα άσχημης. και άσχημα όμορφης.
και φτάνεις ομόνοια και αντικρίζεις ένα τεράστιο φωταγωγημένο αχ ελλάδα σ' αγαπώ με μία στατικά κυματιζόμενη σημαία.
και δεν ξέρεις. απλά πλέον δεν ξέρεις. τι να προσθέσεις. τι να βάλεις σε παρενθέσεις. μου; σας; δεν; ερωτηματικό; θαυμαστικό;
και δεν ξέρεις να βάλεις τα κλάματα τα γέλια τις φωνές τα ουρλιαχτά;
κουνάς το κεφάλι χαμογελάς και κατεβαίνεις μετρό.

τόσες λέξεις τόσες εικόνες
τόσες εικόνες τόσα συναισθήματα
παντού. ολούθε. στο κέντρο. στο λιγότερο κέντρο. στο απόκεντρο.
και θες να αρχίζεις να φωτογραφίζεις. μα δεν. και ίσως το μετάνοιωσες.
να μην θυμάσαι; μα πώς μπορείς να ξεχνάς;
λες και θα εξαφανιστούν όλα αυτά αύριο;
ξεχνιέται αυτή η κατάθλιψη; η παρακμή; η κατάντια;
ακόμα και τότε που θα τα θυμόμαστε και θα χαμογελάμε
ακόμα και τότε
και σκέφτεσαι τι αξίζει; τι όχι;
μία μουντζούρα είναι τι;
ένα καμένο κτίριο τόσο διαχρονικό και όμορφο με τόση ιστορία φορτωμένο είναι τι;
σβησμένες ζωές παράπλευρων απωλειών είναι τι;
επανάσταση;
σε τι;
στο περιτύλιγμα;
στην ανοχή μας; στην αντοχή μας;

και δεν είναι ένα. είναι παντού. ολούθε. παντού. παντού.
μέσα μας. έξω μας. δίπλα μας.

και μέσα σε όλα αυτά νοιώθω έστω και μία ασφάλεια
του να περπατάμε μαζί
κι ας μην μιλάμε
μοιράζεται η σιωπή το βλέμμα

μα όλα αυτά που αντικρίζονται
πόσο μα πόσο με θυμώνουν
πόσο μα πόσο με μελαγχολούν
με θλίβουν
καθώς συνειδητοποιώ πως τίποτα δεν μπορώ να κάνω
μπορώ; τίποτα; και αν ναι το τι;
το διαφορετικό το ουσιαστικό

χαμογελώ που σε νοιώθω δίπλα μου
φοβάμαι που με έχω δίπλα μου
μην γίνω μία ακόμα μουντζούρα
σε έναν ακόμα τοίχο
ένας λεκές στο περιτύλιγμα

ναι μωρέ
ακούω
και πάντα χαμογελώ
και φοβάμαι
και ας νοιώθω πως πάντα υπάρχει μία αχτίδα
και δύο και τρεις και περισσότερες
τις διαδρομές φοβάμαι
πλέον
αυτές που αγάπησα
αυτές που συνειδητοποιώ πως τίποτα σχεδόν δεν έχει μείνει να αγαπήσω

στιγμές μοιάζει τόσο ψυχοφθόρο να ζούμε με αναμνήσεις
μα τόσο αναγκαίο
πώς θα περπατήσουμε μπροστά;
στο ό, τι

εεε ψιτ εσύ... ακούς; την προσοχή σου λίγο... 
ναι σε σένα λέω 
πρέπει να σου πω μια κουβέντα 
ευτυχώς που σε έχω 
παρέα μου, δίπλα μου 
αυτό. 

αυτό
με βλέμμα θαμπό χαμογελαστό

αυτό

35 σχόλια:

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Καλημέρα!

Εικόνες θλίψης είναι πλέον οι βόλτες στο κέντρο ... υπάρχει όμως μια όαση στο κέντρο ... που είστε ευπρόσδεκτοι ...

ασωτος γιος είπε...

τις διαδρομες αυτες τις ξερω καλα, κυλουν στο αιμα ενος ονειροπολου που αγαπα ακομη κι ετσι την πολη αυτη
και την ασφαλεια αυτη την ξερω και την αγαπω, ειναιμια ηρεμη ασφαλεια κι ας μην μιλαμε πολυ οταν κανουμε αυτες τις βολτες
η σιωπη λεει τα πιο πολλα
κι εσυ μας λειπεις
να γραφεις οταν νιωθεις

BLUEPRINTS είπε...

καλά που έχουμε ακόμα ο ένας τον άλλο, τον όποιον άλλο - γιατί οι εικόνες γενικότερα μας γεμίζουν θλίψη, σπάνια μπορούμε να χαμογελάσουμε με αυτά που βλέπουμε γύρω μας, να είστε καλά

Roadartist είπε...

Εχτές το μεσημέρι ήμουν στην Πατησίων. Η θλίψη που αισθάνθηκα δε μπορούσε να περιγραφεί. Γύρισα στο σπίτι και με όποιον μιλούσα στο τηλέφωνο αυτό του έλεγα. Κ εσάς αν σας έβλεπα αυτό θα έλεγα. Μου φάνηκε παρομοίως αδιανόητο. Και φαντάσου πως κυκλοφορώ στο κέντρο. Απλώς είχα (ίσως) καιρό να περπατήσω την Πατησίων Σαββάτο μεσημέρι.
Πως έγινε έτσι το κέντρο. Περπατώντας όλη την Πατησίων, βλέποντας το 80% των μαγαζιών να έχουν όλα κλείσει με λουκέτο και όσα έχουν ανοίξει στη θέση τους να είναι ενεχυροδανειστήρια. Μετά μπαίνοντας στο hondos, από τα πιο μεγάλα του υποκαταστήματα και να βλέπεις όλα τα ράφια άδεια, με ελάχιστους υπαλλήλους, προφανώς πάει και αυτό για κλείσιμο. Γιατί προφανώς ότι κ αν μας λένε, στην αγορά φαίνεται η εικόνα της χρεοκοπίας.

Αναφέρεσαι στην Σταδίου. Και όμως αν περάσεις όλη την Πατησίων, καταμαυρίζει η ψυχή σου, μετά φτάνεις Ομόνοια και περάσεις τη Σταδίου, νιώθεις πως από εκεί είναι σαν να ξεκινά ένα "άλλο" κέντρο. Εννοώ σε μια αρκετά καλύτερη κατάσταση. Τουλάχιστον έτσι ένιωσα εχτές. Δηλαδή φαντάσου ;)

Παρόμοιες σκέψεις εχτές μεσημέρι προς απόγευμα. Σκέφτηκα να γράψω κάτι στο twitter, μα δεν. Το άνοιξα και το ξαναέκλεισα. Ζάλισα φίλους. Μια πόλη που φωνάζει τη Θλίψη. Και την αγαπάς, προσπαθείς να σταθείς σε ότι υπάρχει όμορφο, και συνήθως καταφεύγεις στη σιωπή.

Άντε έγραψα πολλά. Να περνάτε όμορφα, κόντρα σε όλα. Αυτό. :)

nikos είπε...

Εγώ πάντως, παρά τα όσα, καταλαβαίνω ότι είσαι καλά, το "εεε, ψιτ εσύ" τα λέει όλα. Καλημέρα
Υ.Γ. Είναι φορές που μου λείπετε πολύ όλοι εσείς

b|a|s|n\i/a είπε...

[ΠΑΥΛΟΣ]
το ξέρω και πόσο σε ευχαριστώ για αυτό. να το ξέρεις. που το ξέρεις νομίζω. :)
εικόνες που όσο να θέλουμε να τις παραβλέψουμε δεν. και ίσως είναι (πλέον) ανάγκη να μην.
οσονούπω στις οάσεις (μας)!
καλημέρες πολλές. όσο δυνατόν ομορφότερες! φιλιά!

[ασωτος γιος]
αυτά που νοιώθω τελευταία, πολύ καιρό τελευταία, είναι από την χαρά στην λύπη λιγότερο από δευτερόλεπτο διαδρομή.
ανήμπορος να αλλάξω κάτι. αδύναμος να σταθώ κάπου.
μα ναι αυτό μας σώζει. ο ένας δίπλα στον άλλον.
απλά αληθινά αγαπημένα.
καλημέρα σου!

[BLUEPRINTS]
και όταν χαμογελάμε σαν παγωμένο μοιάζει. μα όλα τα συναισθήματα σαν τα μοιράζεσαι την νοιώθεις την ανακούφιση.
ειδικά με τον κάθε άλλο που αληθινά και αγαπημένα δίπλα μας είναι.
καλημέρες πολλές! φιλιά αγαπημένα!

[Roadartist]
όταν στα έλεγα για την πατησίων δεν με άκουγες; :P
παντού ρε γαμώτο έτσι δυστυχώς.
μία γαμημένη μουντζούρα. παντού.
(και δεν βρίζω και ιδιαίτερα. ε μα!)
τι να προσθέσει κανείς σε αυτά που είπες. τόσο αληθινά. τόσο δυστυχώς.
και για να σε μαλώσω (και πάλι) και εν κατακλείδι (με γιώτα) το τε με.
να περνάΜε όμορφα. κόντρα σε όλα. αυτό.
(ακούω να λες)
;) φιλιά πολλά και πολυαγαπημένα!

[nikos]
είναι φορές που μας λείπουμε. και (σε) εμάς.
υγεία καλά. μέχρι στιγμής. και εύχομαι για (όσο) πάντα.
για όλα τα άλλα προσπαθούμε. να χαμογελάμε. αληθινά.
φιλιά σου και καλημέρες όμορφες!

ruth_less είπε...

Είμαστε πλούσιοι όσο έχουμε ένα άνθρωπο να μοιραζόμαστε αυτή την καθημερινότητα... έτσι ομορφίζει και η πιό άσχημη εικόνα

Να είμαστε δυνατοί και όσο μπορούμε αισιόδοξοι... όλοι.

Να σε προσέχεις :)

Αγκαλιά

b|a|s|n\i/a είπε...

[ruth_less]
δεν γίνεται διαφορετικά. ;)
κράτα με να σε κρατώ να ανεβοκατεβαίνουμε τα πάντα.
καλημέρα σου! χαμογελαστή όμορφη αγκαλιασμένη!

Κατερίνα είπε...

Σε ο,τι γράφεις βλέπω τον εαυτό μου μέσα!
Και εδώ στο νησί ίδια κατάσταση. Μια παρακμή που συνεχίζεται και συνεχίζεται...
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το μέλλον και να κρατιέμαι στο παρόν και σε ό,τι έχω για να μη χαθούν οι ισορροπίες που δεν τις λες και σταθερές.
Με χαροποιεί ιδιαιτέρως που αγαπάς και αγαπιέσαι και νιώθεις ασφαλής και γεμάτος μέσα στη σχέση σου. Aυτό μόνο θα μας κρατήσει στην επιφάνεια :)
Καλή μας εβδομάδα!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Παντού οι εικόνες είναι ίδιες,κάτι τέτοιο και εδώ στο νησί!!
Λουκέτα εγκατάλειψη,μαυρίλα, και αυτός ο ήλιος σημερα κρύφτηκε να μην βλεπει,βαρέθηκε και αυτός να μας λούζει αισιοδοξία ζορισμένη....
Καλή αυριανή βδομαδα παρ όλα αυτά...

Δήμητρα είπε...

Καλησπέρα Βασίλη. Όποτε κατεβαίνω στο κέντρο αυτή η θλίψη με πιάνει...Απίστευτη θλίψη...

lena_zip είπε...

Είναι τόση η ασχήμια που δημιουργήσαμε, που νομίζουμε ότι τη συνηθίσαμε, που προσπαθούμε να την αντισταθμίσουμε, που προσπαθούμε να εξακολουθούμε να αγαπάμε. Είναι κι αυτές οι λίγες ομορφιές αυτής της πόλης που λίγο μας ανακουφίζουν και φοβάμαι μήπως την επόμενη φορά κάποιος τις έχει μουτζουρώσει.
Κι από την άλλη είναι η ασφάλεια που ξέρεις σε ποιον άνθρωπο θα τη βρεις, που κρατάει τους φόβους μακριά για όσο κρατάνε οι στιγμές, που κρατάει το μυαλό συγκεντρωμένο όταν τα μάτια της ψυχής κοιτάζουν προς όλες τις κετευθύνσεις πανικοβλημένα. Η ευλογημένη σιωπή του "είμαστε δίπλα, παρέα".

Και ανάθεμα βεβαίως βεβαίως.

Margo είπε...

H μόνη παρηγοριά να έχουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό και μόνο αυτό. Όταν θα αρχίσουμε να ξαναφτιάχνουμε τη ζωή μας, από το μαζί θα πάρουμε δυνάμεις. Δεν ξέρω πώς και πότε αλλά θα γυρίσει.

Έχω χρόνια να έρθω Αθήνα. Δεν θα ήθελα να την δω έτσι όπως περιγράφεις, περισσότερο τους ανθρώπους.
Να μην σβήσει το χαμόγελο φίλε μου.
Ας είναι και θαμπό..

Σε φιλώ πολύ πολύ και χαίρομαι που κατά κάποιο τρόπο σε νιώθω εδώ κοντά.

Όναρ είπε...

Να μου λες από πού περνάς να στρώνω τους δρόμους ροδοπέταλα..για σένα..και τον "ψιτ"..όχι πως τα χρειάζεται..Καληνύχτες μοναχικές..

new-girl-on-the-blog είπε...

..ελάχιστες οι φορές που "ακούω τις μουσικές που αντιστοίχισες στα πλήκτρα σου" και δεν χαμογελώ (τελικά)..μία ακόμη σήμερα..

(..τα έγραψες συγκινητικά, Βασίλη..καληνύχτα.)

b|a|s|n\i/a είπε...

[Κατερίνα]
οι σχέσεις μας είναι και πρέπει να είναι ειδικά τώρα οι άμυνές μας.
είτε οικογενειακές. είτε ερωτικές. είτε φιλικές. σχέσεις ζωής να είναι.
με την κάθε αλήθεια του κάθε συναισθήματος.
όλοι μαζί να αντισταθούμε σε αυτόν τον κατήφορο που μας έχουν σπρώξει.
τουλάχιστον στο νησί ξεφεύγεις πιο εύκολα. νομίζω.
η θάλασσα απείρως λυτρωτική από μία άχαρη τσιμεντούπολη.
ενίοτε.
καλή εβδομάδα να έχουμε κατερίνα μου.
με δύναμη. ομορφιά. χαμόγελο.
φιλιά σου!

[ΦΟΥΛΗ]
ήρθε και η βροχή σήμερα και δη η λασποβροχή και έδεσε. :)
εικόνες ίδιες παντού. αλλού πιο πυκνά. αλλού πιο αραιά.
μα το συναίσθημα το ίδιο. παντού.
μα πάντα υπάρχει και πρέπει να υπάρχει ένα μα.
τι θα ήταν τα εύκολα χωρίς τα δύσκολα και τα δύσκολα χωρίς τα εύκολα.
καλή εβδομάδα. καλύτερα όλα να γίνουν.
καλημέρα σου! φιλιά!

[Δήμητρα Πασπαλά]
όλους μας. είτε με κόσμο το κέντρο είτε σχεδόν ερημικό αυτό το αποπνιχτικό συναίσθημα.
μα ...
καλημέρα σου! καλή εβδομάδα!

[lena_zip]
συνηθίζουμε την ασχήμια και αυτό είναι το πιο εξοργιστικό (μου).
μουντζουρώνουμε την ομορφιά και αυτό είναι το πιο θλιβερό (μου).
μα ξέρεις κάτι μω(ρ)έ;
ευτυχώς!
υπάρχουν ακόμα μπανανιές που κάνουν μπανάνες.
μπανάνες που κάνουν χυμό μπανάνας.
και ανάθεμα τις μπανανιές μας.
και τόσα άλλα. τι να λέμε τώρα.
και τώ(ρ)α. και πάντα.
αυτό.
και μόνο αυτό

και φιλί και αγκαλιά βεβαίως βεβαίως

[Margo]
ήθελα να τραβούσα φωτογραφίες. σε κάθε εικόνα το σκεφτόμουνα. μα δεν.
ήταν τόσα τα συναισθήματα που δεν. από αυτά που σε κάνουν να προχωράς σαστισμένος.
και όταν συνειδητοποιείς πως αυτό το σάστισμα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα των τόσο τελευταίων χρόνων νοιώθεις πως δεν θες καν να το θυμάσαι. έστω και σαν εικόνες.
εδώ είμαστε. θα είμαστε. είτε περισσότερο. είτε λιγότερο. μα πάντα εδώ. μαζί. με τον όποιον τρόπο.
φιλιά σου πολλά πολλά! και ας μην το ξεχνάμε. χαμογελαστά!

[Όναρ]
ροδοπέταλα και πευκοβελόνες ;)
καλημέρες πολλές και όσο το δυνατόν χαμογελαστές!

[new-girl-on-the-blog]
είναι που ξημέρωσε συννεφιά. είναι που ρίχνει και αυτή την βροχή.
μα είναι κάτι ανθοθύελλες που μας κάνουν να χαμογελάμε. κόντρα σε όλα. ;)
ο ήχος είναι από το πάρα πολύ καλό μα πάρα πολύ εξαίσιο νέο άλμπουμ των Anathema. Weather Systems.
νέο δηλαδή περσινό μα πρόσφατα άρχισα και πάλι να ανακαλύπτω τους (ξεχασμένους) ήχους μου.
καλημέρα σου! και :)

manetarius είπε...

Ουφ... προχθες έκανα μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο μετά από πάρα πολύ καιρό... πολύ μαυρίλα, πολύς κόσμος σοτν δρόμο να κοιμάται... Στενάχωρα πράματα .. πολύ!
:/

BUTTERFLY είπε...

Βασιλη μου με ποση ακριβεια το περιεγραψες... οχι την εικονα τοσο οσο το συναισθημα... εγκαταλειψη, παντου... απο μεσα ξεκιναει... πελαγωμενοι οι ανθρωποι πελαγωμενη η πολη... Πειραιας Σαββατο βραδυ καθως επεστρεφα απο Καλλιθεα, οχι αργα, γυρω στις 11, νεκρη φυση, τα στενα, οι κεντρικοι δρομοι που εσφυζαν απο ζωη, ολα αδεια, νεκρικη σιγη. Κυριακη απογευμα καπως καλυτερα τα πραγματα, ισως γιατι ο καφες ειναι πιο φτηνος...
Καλησπερες... παντα εκει, παντα με χαμογελο, μελαγχολικο ισως, αποσβολωμενο ισως, χαμογελο παντως...

new-girl-on-the-blog είπε...

..σε πείσμα (όλων) μαζί με τ' ανθάκια κι εμείς! ;)
Θ' ακούσω κι άλλα (αφού προτείνεις!)..σε πείσμα της βροχής (τα σύννεφα τ' αγαπώ!)..
..και :) και καλησπέρα!

Άιναφετς είπε...

Παρόλο που μόνο 38 χιλ με χωρίζουν από την Αθήνα, έχω να "κατέβω" πολλούς μήνες... μόνο αύριο πρέπει να πάω στο Σύνταγμά και ειλικρινά δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα αλλά... αυτό το αλλά μας κινεί πια...
Αν δεν βαριέσαι δες τι μου έγραψες το 2010... άλλοι καιροί ή όχι;

http://ainafetst.wordpress.com/2010/02/20/flexible/

ΑΦ! με ευλυγισία καρδιάς!

b|a|s|n\i/a είπε...

[manetarius]
τι περισσότερο να πούμε. τι να κάνουμε;
ένα ουφ ένα αχ ένα θόλωμα.
και σε πείσμα όλων αυτών καρυδόπιτα με παγωτό! :)
φιλιά σου πολλά πολλά!

[BUTTERFLY]
έτσι ακριβώς! να αντιστεκόμαστε. να χαμογελάμε.
στα τόσο δύσκολα. στα τόσο στενάχωρα. στα τόσα κρίμα.
γιατί είναι τόσο κρίμα ρε γαμώτο να βυθιζόμαστε έτσι.
τόσο κρίμα όλες αυτές οι εικόνες. τόσο κρίμα.
καλημέρα σου! καλημέρα σου! :)

[new-girl-on-the-blog]
οι αγάπες σου και σήμερα μας χαιρετούν. ;)
(να) πιανόμαστε από το κάθε τι που να χαμογελάμε μας κάνει να νοιώθουμε.
(την έχω πάθει την παράκρουση τελευταία με το συγκεκριμένο. νομίζω τα τρία καλύτερα άσματα είναι αυτά που είναι και στον player)
καλημέρα σου! φιλιά πολλά! και :)

[Άιναφετς]
καιροί ίσως πιο ξέγνοιαστοι. μα πάντα (θα) υπάρχει πόνος.
και είναι πλέον πως μάλλον πετάξαμε το ερωτηματικό. στο συνηθίζουμε.
τουλάχιστον υπάρχει ακόμα η φύση (μας).
να μας χαμογελά αυτήν ακριβώς την ευλυγισία.
καλημέρα σου! αφ! χαμογελαστά! και συγκινημένα!

Άστρια είπε...

Μπορεί όλες αυτές οι εικόνες να κρυφτούν; μπορούμε να τις αγνοήσουμε κλείνοντας τα μάτια; ή και γυρίζοντας το κεφάλι από την άλλη πλευρά; Άκόμα και τότε, είναι σίγουρο ότι δεν θα μας επισκέπτονται ως εφιάλτες του σήμερα και ίσως ως μελλοντικά δισοίωνα προμηνύματα;

Όμως ευτυχώς ακούγεται εκείνη η φωνούλα:"εεε ψιτ εσύ... ακούς; την προσοχή σου λίγο...
ναι σε σένα λέω
πρέπει να σου πω μια κουβέντα
ευτυχώς που σε έχω
παρέα μου, δίπλα μου
αυτό.
αυτό
με βλέμμα θαμπό χαμογελαστό
αυτό"

Και τότε μια μικρή ελπίδα χαμογελά. Την ακούει, της απαντά μια άλλη φωνούλα: "Ναι, ευτυχώς που είσαι δίπλα μου κι εσύ"

Πολύ ωραίο κείμενο Βασίλη!
και ε, ψιτ, να είσαι καλά!:)
Σε φιλώ, καλό βραδάκι.

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Έστω και αυτή η συνειδητοποίηση ότι κάποιος είναι δίπλα σου σε όλους τους τομείς.. είναι κάτι..

tovenito είπε...

γεια σου μικρέ! σημαντικό να έχεις κάποιον να μοιράζεσαι το γκρίζο και το μπεζ και το μπλε και το μπορδοροδοκόκκινο!
κι εδώ τα ίδια χάλια είναι, τα μαγαζιά κλείνουν, κάτι σουβλακερί πάνε καλά και τα φτηνά και γρήγορα σε καφέ.
βεβαια και οι καφτερειες παντα εχουν κόσμο. αλλά είναι η φτηνή και μονη διασκεδαση για τους περισσότερους.
στο αυτο, στο ψιταύτιο!

tovenito είπε...

α ξέχασα, μιας και εισαι της τεχνολογιας ξέρεις τιποτα εναλλακτικό για τον ρίντερ που θα κλείσει;
δεν εχω ιδέα!αφου δεν γράφω που δεν γράφω μη δεν διαβάζω κιόλας!

b|a|s|n\i/a είπε...

[Άστρια]
τι ωραία που θα ήταν να είχαμε ένα μαγικό ραβδάκι και να χρωματίζονταν όλα αυτά τα κτίρια όλες αυτές οι μουντζούρες με αστεράκια! μπλε κίτρινα κόκκινα γαλάζια πράσινα όλων των χρωμάτων και των αποχρώσεων. έτσι απλά. έτσι μαγικά. έτσι χαμογελαστά.
και είναι αυτές οι μικρές μεγάλες ελπίδες που μας χαμογελούν. και τους χαμογελάμε. καθώς δεν είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό που βιώνουμε. τουλάχιστον. και παρά όλες αυτές τις στεναχώριες και τις δυσκολίες συνεχίζουμε.
στο όπου. με ό, τι.
με τα χαμόγελά μας. με τα αστέρια μας.
να είσαι πάντα καλά άστριά μου!
πολλά ευχαριστώ! φιλιά σου πολλά! καλησπέρες πολλές και όμορφες!

[Hfaistiwnas]
είναι κάτι. ίσως είναι το κάτι αυτό που μας κρατά δυνατούς. τόσο. για όσο.
καλησπέρες πολλές! φιλιά! και χαμόγελο!

[tovenito]
άσε με τους απονενοημένους. πόσο συγχύστηκα και έβριζα όταν το διάβασα. τι τον αποσύρουν;
τόσα και τόσα δις έχουν βγάλει. αυτό τους πείραξε; σταδιάλα!
δεν έχω ψάξει ακόμα. και το έχω και ολίγον άγχος. πολύ πολύ βολικός ο ρίντερ.
σε άλλα νέα παντού η ίδια κατάσταση όντως. και έτσι όπως τα γράφεις. μα κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους.
και να αλλάξει προς το καλύτερο. δεν αντέχεται άλλο.
υγεία να έχουμε και όλα τα στενάχωρα ας τα μετατρέπουμε αν όχι σε χαρούμενα τουλάχιστον σε μη στενάχωρα.
στο ψιταύτιο λοιπόν! ;)) φιλιά!

ξωτικό είπε...

ε ψιτ εσύ
μια χαρά μας εξέφρασες !!!!

Καιρός λοιπόν τώρα να ξεκινήσουμε μια εκστρατεία κατά του μουντζουρώματος λέω εγώ !!
Βγές λοιπόν κι εσύ στον κήπο σου και δείξε μας λίγη ομορφιά να ξεπλυθεί η ψυχούλα μας απ'την ασχήμια που χρόνια τώρα έχει πνίξει αυτή την πόλη και δεν μιλούσαμε ,τώρα ήρθε και η ερημιά και δεν μας αφήνει πια να κλείνουμε τα μάτια . Που ξέρεις λοιπόν μπορεί να βγεί και κάτι καλό στο...τέλος.....

Ε ψιτ εσύ
είναι τόσο πολύ πολύ ωραίο που είσαι εδώ μαζί μας !!!

Μια πολύτιμη αλυσίδα χαμόγελα δεν την σπάμε ,την προσέχουμε σαν τα μάτια μας ;-)

Φιλιά αντιστεκόμενα λουλουδιασμένα !!

b|a|s|n\i/a είπε...

[ξωτικό]
ουφ! μόλις μπήκα μέσα και μου τα έκανε τα νεύρα κρόσια ο αέρας! :) είπαμε να φυσά όχι και έτσι.
και πόσο αγχώνομαι με τα φυτά που παρασέρνονται από τον αέρα. με απώλειες μεν μα τα περισσότερα αντιστέκονται και παραμένουν ζωντανά και όρθια.
έτσι και εμείς φαντάζομαι.
και μετά τα αμουντζουρώματα να δεντροφυτεύσουμε την σταδίου. και κισσούς. πολλούς κισσούς. αγιόκλημα ρυγχόσπερμα παρθενόκισσο. και λουλούδια πολλά. χρωματιστά.
για τα χαμόγελα μας. αυτά τα πολύτιμα.
φιλιά πολλά χαμογελαστά λουλουδιασμένα!

ξωτικό είπε...

NAI ρε γμτ !!!
Κι είναι τόσο εύκολο να πάρει η ευχή ,που όσο το σκέφτομαι γίνομαι θηρίο , τρελλή ,τα νεύρα μουυυυυυυ

Φιλιάαααααααααανεμοδαρμένα

{.πavλος.} είπε...

δεν ξέρω τι να γράψω...


...απλά μια σφιχτή αγκαλιά θα στείλω


...

b|a|s|n\i/a είπε...

[ξωτικό]
στα χαμόγελα λοιπόν και σε όλα τα άλλα! :)
καλημέρα σου! φιλιά πολλά!

[{.πavλος.}]
έκανες τόσο καιρό να εμφανιστείς και δεν ξέρεις τι να γράψεις;; :P
αχ και αχ! έφυγες και άφησες πίσω σου συντρίμμια!
και αγκαλιά ανταποδίδω!
φιλιά πολλά παύλο μας! τα περισσότερα! :)

ξωτικό είπε...

Kαλή ανάσταση Βασίλη
με πολλά φιλιά αγάπης !!!

b|a|s|n\i/a είπε...

[ξωτικό]
καλή αληθινή πολυεπίπεδη!
είθε και αμήν!
φιλιά σου πολλά!

logia είπε...

Βασίλη μου, η Σταδίου είναι για μενα ο πιο φριχτος δρόμος
είναι σαν ένας τεράστιος καθρέφτης που μεσα του βλέπουμε την ασχήμια μας, την ερημιά μας, την εγκατάληψή μας
είναι όμως γενικευμένο πια το κακό
τσάκωνω τελευταία τον εαυτο μου να αλλάζει διαδρομες
διαδρομές που ηταν χαραγμένες χρόνια,
τώρα είναι ξένες, πονάνε, τις αποφεύγω
όχι πως είναι λύση, απλά παυσίπονο...
σε φιλώ

b|a|s|n\i/a είπε...

[logia]
αυτό ακριβώς και τι να προσθέσει κανείς σε όλα αυτά. μα είναι άνοιξη. και καλοκαίρι. και ακόμα και τα τόσο άσχημα πιο φωτεινά φαίνονται. που ας ελπίσουμε όλοι πως αργά και δη γρηγορότερα ομορφότερα να γίνουν.
φιλιά σου πολλά!