κουράστηκα
θέλω να κρυφτώ στην αυλή
νοιώθω τόσο ασήμαντος
να κρυφτώ στην αυλή
σαν τίποτα να νοιώθω
είμαι κρυμμένος
κρυφτώ στην αυλή
απέναντι εικόνες στην σιωπή
κοινότοπες λεζάντες
μίας επαναλαμβανόμενης φθοράς
της ανάσας της ζωής
κουράστηκα
στην αυλή
που γεμίζει στάχτες
μίας επαναλαμβανόμενης φθοράς
της ζωής
αυλή
χάρισέ μου τους φόβους σου
να νοιώσω ασήμαντος
είμαι κρυμμένος εδώ
να σε προσέχω
όσο μπορώ όπως
νοιώθω τόσο μικρός
τόσο ασήμαντος
τόσο αδύναμος
στην επαναλαμβανόμενη φθορά
της ανάσας της ζωής
87 σχόλια:
lipame...
den eixa parei xampari ti ginete...
eimai agglia kai den vlepo sixna eidiseis, ma meta to sxolio sou eida stin zougla..
kai meta sto bbc pou einai mesa stis protes eidiseis :-(
eida to comment pou afises se ena blog gia kai se euxaristo pou me afto ton tropo me enimeroses..
kali sinexeia,
argyris
Επέστρεψα απόψε αργά στο σπίτι, μακρυά από ειδήσεις και νέα για μια βδομάδα, έτσι δεν είχα μάθει τι συνέβηκε μέχρι πριν λίγο.
Τι να πει κανείς μπροστά σε τέτοιες καταστροφές... εύχομαι να μην χαθούν άνθρωποι. Λυπάμαι ειλικρινά.
Νοιώθω ακριβώς το ίδιο και φαντάζομαι πολλοί ακόμα.
Eίναι τόσοι που πρέπει να κρυφτούνε,εσύ γιατί;Μέχρι πότε θα αισθανόμαστε ένοχοι για τα εγκλήματα των άλλων;
Τόση ανυπομονησία.
Τόση περιέργεια να δούμε πώς είναι η Κόλαση.
Πιστά την αναπαριστούμε.
Κάθε μέρα.
Όσο καλά και να κρυφτούμε, η φθορά της ανάσας της ζωής πάντα θα μας βρίσκει. Δυστυχώς, παίζει καλύτερα από εμάς το κρυφτό.
Μη κρυβεσαι
ειναι νωρις ακομα
τωρα παλευεις
-παλεψε να στηριξεις και να στηριχτεις..
μετα ολοι πρεπει να κρυφτουμε
αλλα τωρα εσεις εκει εχετε μαχη..
να προσεχεις Βασιλη .
τα στοιχειά της φύσης όταν προκαλούνται...
...δείχνουν τη δύναμή τους. τι αδύναμοι που είμαστε όταν τα συμφέροντα μας κυβερνούν...
η φθορά από μέσα μας ξεκινάει πάντα...
κι οι βροχές, θαρρείς, πως κρύβονται...
φιλιά βρόχινα...
Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει,
σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.
''Οι στίχοι ανήκουν στον Αλκίνοο Ιωαννίδη.''
Βασιλούκω...
μη κρύβεσαι...δεν φταις εσύ...
Απλά τυγχάνει να είμαστε άνθρωποι και να μας πονάνε οι σκληρές πολιτικές, η γαιδουριά και η ανευθυνότητα.
Αλλά όχι δεν φταις εσυ....
(Αν δεις τα σκούρα μάζεψε την οικογένεια κι έλα κάτω)
(Σκληρό αλλά ...πραγματικότητα)
Φθορά, διαφθορά, δολιοφθορά...
Στη θάλασσα θα σταματήσει πάλι η φωτιά! Η ανθρώπινη βλακεία είναι αήττητη...
Ένας παράδεισος ήταν κάποτε η Αττική. Και τον καταντήσαμε κρανίου τόπο...
Βρέχει στάχτες... Και δεν μας σώζει καμία ομπρέλλα από τις στάχτες...
ασήμαντοι, αδύναμοι, απροστάτευτοι, ανήμποροι σχεδόν... υπομονή!
Ωραία τα λέμε στα ποστ(ς)...
Εσύ μικρός;το λιγότερο το βρίσκω βλασθημία! Είσαι απο τα πιο σημαντικά " πλήρη " άτομα που έχω γνωρίσει.Τέτοια άτομα δεν τα αγκίζει η φθορά..αλλά τι θα έλεγες Διδυμάκι..σαν κι εμένα όταν έχω τις μαύρες μου ( ευτυχώς στιγμιαίες)και μετά....η ανάσα της ζωής υπάρχει μέσα μας..στα δύσκολα ....στα απρόβλεπτα ..στα αδύνατα..στους τοίχους..αόρατες παρουσίες γινόμαστε και τους περνάμε ..με χαμόγελο, με ψηλά το κεφάλι..με χιούμορ και θράσος ίσως γιατί ελπίζουμε όταν παύει η ελπίδα! Φιλάκια καλέ μου φίλε , εσύ που.. ξέρεις..εσύ που νοιώθεις και κατανοείς !
ελα εδω,να σε κρυψω
φερε και τον μομπυ
μακια!
θα περασει!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, κι εγώ έτσι νιώθω. Και θέλω να φύγω. Βαρέθηκα. Μας βαρέθηκα. Ας αφήσουμε τα λόγια τα μεγάλα. Τώρα σιωπή. Για άλλη μια φορά...
Το κομμάτι που διάλεξες αυτή τη φορά είναι ίσως το μόνο πράγμα που προσωρινά με γαλήνεψε αυτή τη μαύρη μέρα.
Γιατί να κρυφτείς; Για να αποφύγεις να καείς; Από τη ζωή; Εκεί να κάτσεις και να αντιμετωπίσεις τα όσα έρχονται..
Περαστικός είναι ο φόβος..
Απελπιστική η κατάσταση όταν την παρατηρείς. Εφιάλτης όταν τη ζεις. Στις 6.30 το πρωί ο ουρανός ήταν κόκκινος και γκρι. Μέσα σε ένα αυτοκίνητο ήμουν και έβλεπα κι ένιωθα την καρδιά μου να σφίγγεται. Βασίλη φίλε μας όταν δείτε τα σκούρα παλέψτε μόνο για τη ζωή σας. Η αυλή ας βαστίξει το φορτίο. Θα σε έχω στο μυαλό μου. Φιλιά πολλά.
Σπαρακτική η φωνή σου.. είμαι μακρυά απ' όλα πια και για πρώτη φορά ντρέπομαι, δε πήρα χαμπάρι.. βλέποντας τις αναρτήσεις κατάλαβα, είδα, διάβασα..... κρίμα!
φταίμε.. όλοι φταίμε.. και δεν μας αξίζει ούτε ένα δέντρο να μείνει..κι όχι δεν είναι μηδενισμός, είναι η αλήθεια
με άγγιξαν αυτά που γράφεις, κι εγω στην αυλή μου κρύβομαι να κοιτάζω νεκρα τα δέντρα να πέφτουν...στάχτη
Τι να πει κανείς; Κρίμα
Μη φοβάσαι από τώρα..έχεις χρόνο να φοβηθείς αργότερα, διότι..ενός κακού μύρια έπονται (..και δεν είμαι απαισιόδοξη αυτές τις μέρες)!
Να προσέχεις..
Odunh gia tous anthropous autous pou exasan ta spitia tous,odunh kai gia emas pou xasame to dasos mas to oksugono mas!!
τοσο αληθινο.. !!!
Πάντα πίστευα ότι αυτός ο κόσμος υπάρχει ακόμα επειδή το καλό συνεχίζει να υπερισχύει, έστω και λίγο, από το κακό.
Όταν αυτό αντιστραφεί, δε θα υπάρχει τίποτα πια.
Οι φλόγες θα κάψουν τα πάντα.
Κάτι που σαπίζει χρόνια, είναι δύσκολο να σωθεί.
Περιφρούρησε τον εαυτό σου και αυτούς που αγαπάς.
Προς το παρόν, είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις.
Μας έστειλες με το κομμάτι που έβαλες!
φοβαμαι...και ας με χωριζουν 500χλμ...
Αυτό που θα κρατήσω σαν παρακαταθήκη στη μνήμη μου, είναι τα σπαρακτικά λόγια μιας ηλικιωμένης στην τηλεόραση, ενώ καιγόνταν το σπίτι της ίδια στιγμή...
"Πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα θα καταντήσουμε στο τέλος".
Και μετά κατέβασε στο κεφάλι κοιτώντας το χώμα.
Κάπως έτσι, πρέπει να είναι ο Εβδομος κύκλος της κόλασεως του Δάντη, Βασίλη.
Κάπως και μόνο έτσι
Ο Κωστάκης έχει σχέδιο να μας ξεπαστρέψει όλους. Και πετυχαίνει!
Νιώθω σαν να μας διώχνουν από την πατρίδα μας. Νιώθω πως όσα κι αν κάνουμε θα είναι ασήμαντα μπρος στα μεγαλόπνοα σχέδια των μεγάλων.
Ας παλέψουμε με όσα μας έχουν απομείνει. Αξίζει νομίζω
Καλό βράδυ Βασίλη μου και ένα ξημέρωμα εύχομαι
Εγώ αγανάκτηση νιώθω όσο μακριά και αν είμαι, για όλους αυτούς που μας οδηγούν σε αυτή τη κατατάσταση... και μετά εμείς την παρακολουθούμε ή την ακούμε ... Απλά όλοι θεωρούν ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα... ενδυνώμενοι σε εξάψεις και συναισθήσεις της στιγμής... Ας ξημερώσει μία καλύτερη μέρα για όλους όσους αγωνιούν...
Πρόσεξέ την...
Εσένα που τόσο σε χρειάζεται...
Που τόσο αγαπά....
Που είσαι το οξυγόνο της... και είναι το ίδιο για 'σένα...
Ναι... Να τα προσέξεις τα παιδιά σου...
Και τους προύνους...
Και τα "γιούκα"...
Και τον κισσό...
ΜΑ πάνω απ' όλα τον Μόμπυ και τον Βασίλη σου να προσέξεις...
Μόνο μια τέτοια μουσική θα μπορούσε να συνοδεύσει αυτή την "κηδεία" που έχουμε....
Ξέρεις κάτι...? Σ'αγαπάω ΤΟΣΟ πολύ!
Μου κόβεται η αναπνοή! Σαν μέσα στους καπνούς τυλιγμένη να 'μαι...
Είθε αίσιο να 'ναι το τέλος...
Αυτό.. Τέλος.
δεν υπαρχει πια ανασα... μονο καπνος... και πονος που σαν φλογα πετιεται απο παντου....
Βασίλη,είμαι κι εγώ κοντά...Ξέρεις τι έκανα βλέποντας ανήμπορη όλη αυτή την καταστροφή;Βγήκα και κατάβρεξα καλά όλα μου τα φυτά,τα χάιδευα με το βλέμμα ένα-ένα,τα θεωρούσα σαν επιζήσαντες από αυτήν την καταστροφή,σαν ζωντανά όντα(που είναι άλλωστε).Και θυμήθηκα την αυλή και τα δικά σου φυτά και λουλούδια.
πολυ ομορφο δεν εχω λόγια
με αγαπη και παραμυθενια φιλια
sykaki
Αυτη η απιστευτη μουσικη που εχεις βαλει, αυτος ο θρηνος...δεν θα μπορουσε κατι να περιγραψει τα συναισθηματα καλυτερα...
Μην κρυβεσαι ομως, βγες στο φως...κι ελα να το παλεψουμε παρεα...οσα δεν παλεψαμε ως τωρα, οσα δεν διεκδικησαμε, δεν εχουμε χρονο ουτε επιλογη, ΤΩΡΑ πρεπει!
Iδια συναισθήματα, ασημαντότητα, θλίψη, οργή και να αναρωτιέσαι γιατι και να πρέπει να πάρεις απάντηση στο "γιατί" και να ξέρεις πως οποια απάντηση και να πάρεις δεν θα σε ικανοποιήσει, δεν θα δώσει ξανά αυτόματα ζωή στο δάσος που χάνεται ακόμα, μέρες τώρα μεσα στις φλόγες και τους καπνούς.
Καλημερα αισιόδοξη, δεν ξερω απο πού να βγει η αισιοδοξία αλλα ας ειναι.
Δεν ξέρω πια τι έχει μείνει... μάλλον η σημαία μας.. μόνο γι' αυτήν βγαίνουν και φωνάζουν οι 300 του Λεωνίδα όταν τη δουν να καίγεται!
Φθορά..Φθόνος..Φθόγγος..Κάθε γράμμα ένας φθόγγος..καμμένος..Καλημέρες μαύρες..
να μην κρυφτείς.
να σκαρφαλώσεις στον κισσό.
να έρθουμε όλοι εκεί.
να σκαρφαλώσουμε μαζί σου στον κισσό.
θυμάσαι που σου έλεγα για τη φασολιά του Τζακ;
ίσως είναι καλύτερα εκεί.
με μυαλό καθαρό απ' τον καπνό.
να σκεφτούμε όλοι μαζί.
τη λύση.
τη σωτηρία
Μας τελειώνουν οι αυλές...
Δυστυχώς...
:-((((
...einai apolyta ellhnikh katastash...to kratos yparxei mono gia ligous sthn xwra mas...elpizw syntoma na svisoun oi fwties...kalimera...epistrofh sta gnwsta mas kai telos oi diakopes...eipe o pavlologios.
[argyrios]
να 'σαι πάντα καλά! θα ήθελα ίσως με άλλον τρόπο να σε ενημερώσω. ή μάλλον να μην σε ενημερώσω καθόλου. δυστυχώς κάθε τόσο η ίδια και η ίδια και η ίδια ιστορία. δεν έχει απομείνει τίποτα πλέον. παρά τα ελάχιστα.
[ruth_less]
ευτυχώς δεν χάθηκε καμία ανθρώπινη ζωή. ακόμα. και ελπίζω να μην. αυτές τις μέρες τουλάχιστον. γιατί στο κοντινό μέλλον κανείς δεν ξέρει. από όλα αυτά που έχουν ήδη χαθεί. ανεπιστρεπτί.
[Τσαλαπετεινός]
στιγμές δεν ξέρω καν τι να νοιώσω. αν μπορώ να νοιώσω κάτι ακόμα. και τι.
[VaD]
μέχρι πότε; και γιατί; και για πόσο; και πότε θα σταματήσει όλο αυτό; πότε θα καταλάβουμε ότι αυτοκαταστρεφόμαστε; γιατί; πώς μπορούμε να μην ανεχόμαστε πλέον αυτά τα εγκλήματα; αυτών των άλλων. ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; πώς θα μπορέσουμε να μην αντέχουμε άλλα;
[pandora]
δεν ξέρω πώς είναι η κόλαση. δεν ξέρω πώς είναι ο παράδεισος. δεν ξέρω αν θέλω να μάθω. δεν ξέρω αν υπάρχουν καν. δεν ξέρω πλέον. ξέρω ότι ό, τι υπήρχε δεν υπάρχει πλέον. είτε κόλαση. είτε παράδεισος. δεν ξέρω πλέον.
[Συνοδοιπορος]
ανασαίνουμε ακόμα. ανασαίνουμε; θα ανασαίνουμε;
[Talisker]
πώς; πόσο; πού; μία μάχη που μοιάζει χαμένη. μοιάζει;
προσέχω. όσο μπορώ. μα κουράστηκα. με κουράσανε.
[Νεράιδα της βροχής]
πού είναι τα βρόχινα; και όταν έρθουν θα ευχόμαστε φωτεινά. και όταν έρθουν θα ευχόμαστε αέρινα.
η φύση ξέρει. εμείς πότε θα μάθουμε; πότε;
[gaykarkinos7]
βλέπω το τέλος με τα μάτια ανοιχτά. και την αρχή.
[Εβιτα]
όλη η ατμόσφαιρα σκούρα ήταν. και τώρα που μοιάζει φωτεινή, σκοτεινή είναι.
θα μείνω εδώ. για τις αυλές εδώ. δεν μου έχει απομείνει άλλο.
[ikor]
δεν μπορεί. κάπως θα νικηθεί. δεν μπορεί να μην υπάρχει τρόπος. εμφανίστηκε βασιλικός σε μία γλάστρα που φύτευα παλιά βασιλικό και είχα να την ποτίσω περισσότερο από δύο χρόνια. και απλά έβαλα ένα κλαδί που έσπασε από άλλο φυτό. και άρχισα να ποτίζω και πάλι. και εμφανίστηκε βασιλικός από τις ρίζες τις ξεραμένες και τις ξεχασμένες. δεν μπορεί να μην υπάρχει τρόπος.
[Μπάτλερ]
ζήτω!
[ProFyLaKtiKo]
και επιμονή.
[Spy]
...για ωραιότερα βουνά που ωραιότατα καίγονται.
[αχτίδα]
να 'σαι πάντα καλά αχτίδα μου. πάντα καλά!
ώρες ώρες δεν ξέρω τι είμαστε. δεν ξέρω πού πάμε. πώς. το χαμόγελο μένει. πάντα θα μένει. στα δύσκολα. στα πιο δύσκολα. να γίνει γέλιο. να 'σαι πάντα καλά!
[spy_force]
τα πάντα περνάνε. τα πάντα. ό, τι και να αφήσουν πίσω.
[nikos]
σιωπή. φωνές. κραυγές. για άλλη μια φορά. πόσες φορές ακόμα;
[nikos]
jocelyn pook! την ανακάλυψα από την ταινία μάτια ερμητικά κλειστά. και άνοιξα τα μάτια.
να ανέβω σε έναν βράχο. καίγονται οι βράχοι;
[Hfaistiwnas]
εδώ κάθομαι. και περιμένω. και περπατώ. και τρέχω. ό, τι είναι να έρθει. ας έρθει. χαμογελώ στον φόβο. και ας τον φοβάμαι τόσο.
[lena_zip]
το πεύκο της φωτογραφίας είναι έξω από την αυλή. στον δρόμο. φτάνει τα δέκα μέτρα. έχει ξεραθεί πλέον. τα σύννεφα καπνού σκέπασαν τα πάντα. η φωτογραφία είναι το σάββατο το απόγευμα. κατά τις οχτώ. είμαστε κοντά σχετικά στον υμηττό. που έχει καεί τόσες και τόσες φορές. και τόσες και τόσες φορές παλεύομε με αυτήν την απελπιστική κατάσταση. την αυλή θα την υπερασπιστώ. είναι μέρος της ζωής μου. όπως και οι αυλές που χάθηκαν.
να 'σαι πάντα καλά. φιλιά!
[Margo]
κρίμα! τι άλλο να ψελλίσει κανείς; πόσα κρίμα θα ουρλιάξουμε ακόμα; ή δεν σιωπούμε τόσο δυνατά;
[fragolino]
πλέον δεν με νοιάζει ποιος φταίει. δεν ξέρω. ειλικρινά. με νοιάζει αυτά που χάνονται. που μοιάζει να μην έχουμε τρόπο να σταματήσει αυτό. δεν ξέρω ποιος φταίει. αν φταίνε αυτοί. εμείς. όλοι. δεν με νοιάζει πλέον. με νοιάζει αυτά που χάνονται τόσο άδικα. με τόσο κρίμα. σε κάθε φωτιά έβαζα ένα δέντρο στην αυλή. δεν έχει άλλο χώρο. δεν έχει.
[bear]
τι παραπάνω να πει κανείς; και ως πότε;
[new-girl-on-the-blog]
δεν έχω άλλο χρόνο. όσα φοβάμαι είναι εδώ. μία σωτηρία αναζητώ. (ακόμα) χαμογελώντας.
[arcobaleno]
την κουράστηκα αυτή την οδύνη. την κουράστηκα. δεν έχω άλλο οδύνη. ή έχω; δεν ξέρω πλέον. ειλικρινά δεν ξέρω. οι ανοχές μου παίζουν με τις αντοχές μου το παιχνίδι της κούρασης.
[αγκαλιές του φεγγαριού]
την θέλω την αλήθεια. την όποια αλήθεια. μοιάζει να μπορείς να την αντιμετωπίσεις. την όποια αλήθεια. σαν είναι αλήθεια. και για αυτήν την αλήθεια αναζητώ τρόπους περισσότερους. να αντιμετωπίσουμε την ασχήμια αυτής της αλήθειας. του μετά.
[Lilith]
καλό. κακό. κακό. καλό. υπάρχει κάτι ακόμα; έχει μείνει κάτι;
ναι έχει μείνει. αυτό το κάτι το μικρό. το ελάχιστο. αυτό που αναπνέουμε ακόμα. για όσο.
[Aunt Donna]
ο καπνός χιλιόμετρα δεν λογαριάζει.
["Ground Control to Major Tom"]
έχει και άλλους κύκλους; έτσι είναι η κόλαση; και τόσο καιρό ήμασταν στον παράδεισο; και γιατί δεν μπορούμε να το καταλάβουμε; πώς είναι ο παράδεισος; και πώς η κόλαση; γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτά που έχουμε; και τα εξαφανίζουμε έτσι;
[Πιγκουίνος]
να 'ταν μόνο ο κωστάκης.
[Υάδα]
δεν έχουν απομείνει και πολλά. αυτή η μία ελπίδα. ενός χαμόγελου φωτεινού. και ας το σκεπάζει ο καπνός. ακόμα.
[ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ]
μέρες έρχονται. μέρες φεύγουν. και τόσα μα τόσα πράγματα μοιάζουν να μένουν σταθερά στο πέρασμα του χρόνου. και είναι όλα αυτά που θα θέλαμε να μην υπάρχουν καν. που αφανίζουν αυτά που υπάρχουν ήδη. δεν ξέρω πλέον τι να νοιώσω.
[tiger_lilious]
τα προσέχω. με προσέχουν. όσο μπορούμε. όσο αντέχουμε. όπως αντέχουμε. με όσα ανεχόμαστε.
να 'σαι πάντα καλά! σε ευχαριστώ τόσο! για όλα!
[Γιώτα the gossip girl]
που ακόμα δεν σβήνουν. ακόμα. υπάρχει ανάσα. ακόμα. θέλω να πιστεύω. ότι υπάρχει.
[ολα θα πανε καλα...]
γεμίσανε στάχτες. και με ρωτούσαν τι είναι αυτά; δεν ήξερα τι να τους πω. δεν ήθελα να τους πω. τους χαμογέλασα. και ας φοβόμουν τόσο. όλα θα πάνε καλά ψιθύρισα. όλα να πάνε καλά πίστεψα.
τα κατέβρεχα και εγώ. μα σε πολλά η στάχτη παρέμενε πάνω.
[sykaki]
να 'σαι πάντα μα πάντα καλά!
παραμύθια να γίνονται αλήθειες. παραμυθένιες. καθώς οι υπάρχουσες εφιάλτες μοιάζουν.
[BUTTERFLY]
ναι δεν υπάρχει άλλος χρόνος. ακόμα και τότε που πιστέψαμε ότι δεν υπήρχε. στο φως είμαι. και στο σκοτάδι. και ό, τι μπορώ στο όπως να το πράξουμε μαζί. όλοι μαζί. δεν υπάρχουν άλλες ανάσες. και αυτές που μένουν είναι τόσο πολύτιμες.
[tzonakos]
η φύση ξέρει. ακόμα και όταν μοιάζει να εκδικείται ξέρει. και αυτή είναι η αισιοδοξία της.
σαν έναν βασιλικό που εμφανίζεται από ξεχασμένες ρίζες σε γλάστρα που σταμάτησες να ποτίζεις για χρόνια. και μόλις άρχισες να ποτίζεις και πάλι σου φωνάζει είμαι εδώ. και ας με ξέχασες τόσο καιρό.
[manetarius]
το θέμα είναι για το τι εμείς φωνάζουμε. είτε με την σιωπή. είτε με την κραυγή. και πόσο ακουγόμαστε. και οι τριακόσιοι δεν είναι τριακόσιοι φυτεμένοι μόνοι τους. είναι του λεωνίδα.
να 'σαι πάντα καλά μανιταράκι! καλώς επέστρεψες και πάλι!
[Όναρ]
καλησπέρες άκεφες. και μελαγχολικές. και μία χαμογελαστή. γιατί δεν θέλω να ξεχνώ. πώς είναι να γελάς.
[logia]
τον καθάριζα από τις στάχτες. γέμιζε πάλι. και ας φυσούσε. τον καθάριζα. γέμιζε. τον ρωτούσα τι έχεις και δεν μιλάς; με κοιτούσε απλώς. ήξερα. ήξερε ότι ήξερα. πώς είναι να πονά. τον καθάριζα από τις στάχτες. γέμιζε πάλι.
[aKanonisti]
πώς τελειώνουν αυτοί που τελειώνουν τις αυλές; πώς;
[.πavλοs.]
ελπίζω σύντομα να εμφανιστεί ότι χαμένο μοιάζει.
τέλος και αρχή. μία διαδρομή. καλώς επέστρεψες παυλολόγιε!
Τα λόγια είναι φτώχεια. Οι εικόνες και οι πράξεις μένουν.
Μόνο η κραυγή του ιμάμι μπορεί να νοιώσει τον πόνο. Της φύσης που σκοτώνεται.
Θα συμφωνήσω μετο σχόλιο του VAD...άλλοι είναι να τρέχουν να κρυφτούν και όχι εσύ!
Σημαντικός να νιώθεις.Και να αντιστέκεσαι.Όσο μπορείς
Για μια ακόμα ανάσα ζωής...
Πρώτη φορά εδώ και διαπιστώνω μια ευαισθησία που συγκινεί.Όμως γιατί θέλεις να κρυφτείς ; Είμαστε αυτοί που είμαστε, έτσι όπως νιώθουμε. Δυστυχώς και το ξέρω πολύ καλά, η φυγή ίσως κάποιες στιγμές,να μας φαίνεται προτιμότερη. Όμως το παλεύουμε φίλε μου, μή χάνεσαι.
...μια από τα ίδια, λοιπόν!
Φιλιά, Βασιλάκο!
ναι...ειναι κι αυτες οι φορες που τιποτα δεν σε χωραει και θες να κρυφτεις...
οι φοβοι φανταζουν θερια και πως να πολεμησεις χωρις δυναμεις...;
ομως...
θα προβαλουμε παλι απο την κρυψωνα μας και θα παλεψουμε ναι...;
γιατι...;
για ενα χαμογελο κρυμμενο που καποιος περιμενει να μας χαρισει...
για μια αγκαλια που θα μεινει αδεια αν δεν βγουμε να την γυρεψουμε...
για ενα χαδι που δεν θα βρει αντικρυσμα...
θα βγουμε ναι...;
παρα τα οσα...
φιλι νεραιδενιο,γλυκο,τρυφερο και αληθινο!!!
Καλησπέρα Basnia!
Σε καταλαβαίνω
έχω βρεθεί σε πόλη που μαινόταν φωτιά στην περίμετρο
και δεν μπορούσαμε ούτε καν στα σπίτια να μείνουμε απο τον καπνό
Λυπάμαι πολύ για την κατάντια της χώρας μας
Είναι όντως απογοητευτική η ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στα καταστροφικά φαινόμενα... και είναι σίγουρα εξοργιστική η αδυναμία που προκαλεί η ανικανότητα της κεντρικής διαχείρησης αλλά και προληψής τους!
[island]
οι εικόνες μένουν. οι πράξεις μοιάζει να ξεχνιούνται. τα λόγια ας είναι και πολλά. σαν συνοδεύονται από πράξεις που αξίζουν τις εικόνες τους.
[Ταχυδρόμος!]
η φύση έχει δύναμη. και είναι τόση που ο άνθρωπος ποτέ του δεν θα μπορέσει να διανοηθεί. έχει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας ξεχνώντας πως σε αυτήν θα καταλήξει είτε στο χώμα είτε στις στάχτες της.
[glaykisdolcevita]
κουράστηκα. φοβήθηκα. ίσως φοβάμαι ακόμα. το να μην αν(τ)έχω άλλο ίσως με κάνει πιο δυνατό.
[anima]
πολλές στιγμές δεν ξέρω τι πλέον να νοιώσω.
[Μπάτλερ]
να σηκωθείς να φτιάξεις την αυλή που έχεις. την επόμενη φορά που θα έρθω μαζί θα την φτιάξουμε. και αυτό είναι απειλή!
[Κωνσταντίνος Καραμανλής]
είναι μέχρι να σκάσει κάνα φλεγόμενο κουκουνάρι στην αυλή σας μάλλον. και των συνάδελφών σας. όλων. και ξέρετε τα πληγωμένα καμένα περιστέρια χέζουν αίμα κολλημένα με στάχτες.
[Μπάτλερ]
πού κοιτάς;
επιτέλος;
[leondokardos]
δεν θέλω να κρυφτώ να φύγω. μερικές φορές φοβάμαι. για το πόσο ασήμαντος και αδύναμος νοιώθω.
μα εδώ είμαι. πάντα εδώ θα είμαι. όπως μπορώ. όσο. χαμογελώντας στον φόβο. και ας φοβάμαι.
να σε καλωσορίσω! έχει μερικές στάχτες. μα μην τις φοβάσαι πλέον. καλησπέρα σου!
[aa]
μια από τα ίδια ίδια. μια από τα ίδια διαφορετικά. πλέον τίποτα δεν μοιάζει ίδιο.
ίσως μόνο ένα χαμόγελο που αναζητά ρίζες να ανθίζει.
φιλιά πολλά απόστολε!
[ΝΑΪΑΔΑ]
να παλέψουμε ναι. για ένα χαμόγελο. που μπορεί να γίνει στάχτη και πάλι. να χαμογελάσουμε. για μία πάλη που μοιάζει να κουραστήκαμε να δίνουμε. να μοιράσουμε χαμόγελα που φωτιές να γίνουνε στην ανέκφραστη ματιά τους. μπας και συνειδητοποιήσουν πώς είναι να πονάς. και πώς να χαμογελάς.
φιλιά σου πολλά! αληθινά. χαμογελαστά.
[Greek Rose]
πόσο τραγικά ειρωνικό φαντάζει το όνομά σου πλέον. μα και πόσο αισιόδοξο.
να 'σαι πάντα καλά! και πάντα ανθισμένη.
[life_traveller]
εξοργίζομαι όχι τόσο για τα μέσα που δεν έχουμε. που έχουμε. εξοργίζομαι όχι τόσο για την διαχείριση. ούτε για την πρόληψη. εξοργίζομαι που δεν μαθαίνουμε. περισσότερο που δεν έχουμε την θέληση να μάθουμε. όπου με νε δεν ξέρω αν με απασχολεί πλέον. τα καλοκαίρια αφήνονται τα δάση και καίγονται. τον χειμώνα αφήνονται οι πόλεις και καίγονται. για το τι; τι άλλο θέλουμε να καταλάβουμε ότι είμαστε απλά από σάρκα που τόσο εύκολα καίγεται; και αν δεν καεί χώμα θα γίνει.
φιλιά! καλησπέρα σου!
Οι εικόνες μένουν, οι πράξεις - απραξίες μένουν επίσης.
eytyxws i fthora afora kai ta kakws genomena
ola teleiwnoun kapote
kalimeeeeeeeeeeeeeeera
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο, για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω.
Ελπίζω να είναι όλα καλά μάτια μου όμορφα.
Να προσέχεις.. εσέ και το Μόμπυ.
basnia μου καλημέρα,
η φθορά δυστυχώς μεγαλώνει μέρα με τη μέρα με γεωμετρική πρόοδο…
…κι ευτυχώς που ακόμη υπάρχουν υπέροχα πλάσματα που νιώθουν αδύναμα, ασήμαντα και θέλουν να κρυφτούν …αυτό αποδεικνύει ότι έχουν επίγνωση της φθοράς και νιώθουν ντροπή…και θέλουν να κρυφτούν…
Φίλε μου, άμα έβλεπες το θέαμα ψηλά από το αεροπλάνο που είδα εγώ θα σου κοβόνταν η ανάσα! Φαντάσου ότι δεν φαινόταν ούτε ένα φωτάκι σε όλη την Αττική από τον καπνό, ενώ η φωτιά ξεχώριζε πεντακάθαρα διαγράφοντας ένα τεράστιο τόξο. Το θέαμα είναι δεν είναι μόνο λυπηρό, είναι εξοργιστικό! Αγανακτώ όταν σκέφτομαι όλη αυτή την οικολογική καταστροφή που υπέστη η χώρα μας και την εγκληματική πολιτική ανευθυνότητα που υπάρχει πάντα! Μου άρεσε πολύ η ανάρτηση σου. Φιλιά πολλά πολλά!!!!!
Αν έχεις αυλή και την εκτιμάς τόσο, θα στο ανταποδώσει.
Γιατί όλοι εμείς οι υπόλοιποι σε λίγο θα ζούμε κλεισμένοι σε ένα σπίτι αγκαλιά με ένα inverter κλιματιστικό. Αυτό και αν είναι φθορά.
Θεέ μου!!!! Κόλαση... Πόσο λυπάμαι να' ξερες!!!
Την επόμενη φορά που θα ανέβεις προς τα πάνω θα έρθεις και στα δικά μου μέρη να δεις που ζω και να καταλάβεις γιατί εκτιμώ τόσο τη φύση!
[tzonakos]
οι εικόνες μένουν. και οι πράξεις μένουν. μα ξεχνιούνται. ευκολότερα οι απραξίες. μα οι εικόνες μένουν.
καλησπέρα σου!
[Ο ψεύτικος Πέτρος]
μόνο που μοιάζει τα κακώς κείμενα να φθείρονται πολύ πιο δύσκολα.
και όλα (ξαν)αρχίζουν.
καλησπέρα σου! καλώς επέστρεψες!
[jacki]
όλα καλά είναι. αυτό το καλά της ελπίδας. και ενός χαμόγελου. έστω και μουδιασμένου.
να προσέχεις τον κήπο σου. αυτόν τον παιδικό. αξίζει τόσα.
φιλιά σου πολλά! μας έλειψες τόσο!
[korallenia]
κάποτε πρέπει να σταματήσει. δεν γίνεται διαφορετικά. κάποτε πρέπει να σταματήσει.
(και) αυτή η αδυναμία της ντροπής στην ντροπή της δύναμης.
καλησπέρα σου!
[eirini]
που να ήσουνα και κάτω από το σύννεφο να το έβλεπες ουρανό. και πόσες φορές μας κόπηκε η ανάσα.
να 'σαι πάντα καλά ειρήνη μου! πάντα πανέμορφα να περνάς. φιλιά πολλά!!
[apos]
πού μένεις; να σου φέρω μία γλάστρα. δεν μπορεί να μην έχεις μπαλκόνι. έστω και μικρό. ακόμα και παράθυρο.
[Ένδειξη ζωής]
όλοι λυπόμαστε. για αυτήν την επαναλαμβανόμενη φθορά. της ανάσας της ζωής.
είσαι από τους τόσο τυχερούς. να την προσέχετε την φύση. είναι τόσο ανεκτίμητη.
φιλιά σου πολλά!
ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΠΑΛΙ.ΓΥΡΙΣΑ ΑΛΛΑ ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΑ ΑΣΧΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Muy amable. Μπαλκόνι έχω και ωραία θέα έχω, την Ακρόπολη, εκεί μέσα από τόνους τσιμέντου. Και από γλαστρούλες: 3 και τις προσέχω σαν τα μάτια μου!
Ήρθα για μια πρωινή αγκαλίτσα στο καλό μου φίλο μαζί με το φιλτζάνι το καφέ μου και τα μάτια πρισμένα επειδή η μητέρα μου με είχε ξύπνια όλη νύχτα( υπάρχουν και χειρότερα).Είσαι καλύτερα; κι εγώ μια απο τα ίδια..ξές κανένα δρομολόγιο στο άγνωστο με βάρκα την..ελπίδα και πέταμα τα κινητά στη θάλασσα;
αχ...
παντα ερχονται στιγμές που όλοι θελουμε να κρυφτούμε κάπου να ξεφυγουμε απ αυτα που μας ταράζουν, Μπας...
ευχομαι να εισαι καλά γλυκέ μου...
Κρύψου στην αυλή, αφού υπάρχει.
για ανάσες στο Σωτηρία...
επαναλαμβανόμενη φθορά!!!!
Συνεχόμενη επαναλαμβανόμενη φθορά, δυστυχώς.
Καλώς σε βρίσκω και πάλι φίλε μου... Έστω και μέσα στη θλίψη που φέρνει η καταστροφή, η στάχτη...
[JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS]
καλώς επέστρεψες φίλε μου!
να 'σαι πάντα καλά και να περνάς πάντα ακόμα ομορφότερα.
τα λόγια μοιάζουν φτωχά και μερικές πράξεις δυστυχώς ακόμα φτωχότερες. μα πάντα θα αισιοδοξούμε. δεν μπορούμε για κάτι διαφορετικό. καλό σου απόγευμα!
[apos]
ε πού μένεις; να σου φέρω μία γλάστρα. από τις μεγάλες. να βάλουμε έναν κισσό. να 'σαι πάντα καλά!
[αχτίδα]
ας αφήσουμε τα κινητά στην τσέπη για κάθε ενδεχόμενο.
ούτως ή άλλως η μπαταρία δεν ανακυκλώνεται στην θάλασσα. ;)
καλησπέρα σου! γλυκιά και χαμογελαστή. σαν το σπίτι σου. χυμό ανανά θες; καλά είμαστε. καλά πρέπει να είμαστε. δεν έχουμε άλλη επιλογή. χαμογελαστοί. φιλιά σου πολλά!
[Christine, the Elf]
λίγο να κρυφτούμε. να πάρουμε δυνάμεις. και να φανερωθούμε. να τα ταράξουμε και εμείς. με το χαμόγελό μας.
πολύ καλησπέρα σου!
[thamnos]
πιο κυριολεκτικό το σχόλιό σου δεν θα μπορούσε να είναι.
μόνο που εκεί μου κόπηκε η ανάσα. στο σίγμα το κεφαλαίο.
πολύ καλό σου βράδυ!
[Θράσος]
και δυστυχώς ή ευτυχώς χρειάζεται θράσος πλέον να διεκδικούμε τα αυτονόητα των αυτονόητων.
καλό σου βράδυ!
[Maria Tzirita]
καλώς επέστρεψες και πάλι. ας ευχηθούμε όχι άλλη θλίψη. και όχι άλλες καταστροφές. και ας πιάσουν τόπο πλέον οι ευχές μας. και όχι μόνο αυτές. γιατί με ευχές και μόνο, σωτηρία μοιάζει να μην έχουμε.
να 'σαι πάντα καλά. καλό σου βράδυ!
Βασίλη πώς είσαι; Πώς είναι; Εύχομαι και ελπίζω -σχετικά- καλά.
[lena_zip]
με συγκινείς λένα! ειλικρινά! να 'σαι πάντα καλά!
καλά είμαστε. με την σχετικότητα ενός χαμόγελου που ξεμουδιάζει.
φιλιά σου πολλά!
Βασίλη μου καλύτερα είσαι;
Οι αυλές μας μείναν μόνο.
Μας φαντάζομαι σε λίγο καιρό αγκιστρωμένους πάνω στο δέντρο της αυλής μας...έτσι μόνο θα ανασαίνουμε.
Καληνύχτα
Ο ήχος ...εξαιρετικός!
Φιλιά
Τι μαρτυρεί η αλλαγή της μουσικής; :(
Τι να προτιμήσω; το Dead can dance ή το The gathering of flowers;
Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι πράσινοι κήποι ακόμα και ελπίζουμε...
γλυκε μου μακαρι να ενιωθαν ολοι σαν εσενα, ποσο διαφορετικος θα ηταν ο κοσμος μας, σε φιλω ωραια θα ηταν να τα λεγαμε κι απο κοντα κανενα απογευματακι ...
έτσι ήταν...μικροί, ασήμαντοι και αδύναμοι μπροστά στα επαναλαμβανόμενα λάθη των μεγάλων, των δυνατών, των σημαντικών. Ως πότε...?
[Tonia]
η φύση είναι δυνατή. οι άνθρωποι είμαστε τόσο αδύναμοι. τις περισσότερες φορές.
και είναι αυτές οι αυλές. που μας θυμίζουν τόσα. και μας μαθαίνουν περισσότερα.
καλό σου βράδυ. φιλιά πολλά!
[Tonia]
Dead Can Dance - Persephone (the gathering of flowers)
ακολουθεί και το αρχικό Jocelyn Pook - Upon This Rock
εξίσου αδιανόητο. φιλιά πολλά!
[nikos]
ίσως την μελαγχολική αισιοδοξία.
το συγκεκριμένο [Dead Can Dance - Persephone (the gathering of flowers)] είναι απειροακουσμένος ήχος!
[ΠΑΥΛΟΣ]
και θα υπάρχουν...
[ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ]
να το κανονίσουμε ναι!
τον τρόπο αναζητούμε όλοι. να γίνει ο μικρόκοσμός μας και ο κόσμος μας ομορφότερος. και καλύτερος.
πολύ καλό σου βράδυ!
[One Happy Dot]
ίσως έως όταν σταματήσουμε να αντέχουμε. και να ανεχόμαστε.
φιλιά σου πολλά!
"νοιώθω τόσο μικρός
τόσο ασήμαντος
τόσο αδύναμος.."
Όλοι νιώθουμε τόσο μικροί, τόσο ασήμαντοι, κι τόσο αδύναμοι...
[Stratos]
και το θέμα είναι ότι εξακριβωμένα πλέον τα αισθανόμαστε όλα αυτά.
και μοιάζει να μην υπάρχει ελπίδα. ή τουλάχιστον να είναι καλά κρυμμένη.
μα πάντα ένα χαμόγελο ίσως είναι η αρχή. για τα καλύτερα.
καλημέρα σου!
Δημοσίευση σχολίου