2009/01/18

Κάτι Έτυχε

δεν είχα καταφέρει να μάθω να δένω. και με έσφιγγε. η γραβάτα. κόμπος έμοιαζε. να την ξεσφίξω προσπαθούσα. περπατούσα. ώρα. τσιγάρο στο χέρι κρυμμένο. κάποιος να περνούσε να σταματήσω έπρεπε. δεξί πόδι πάνω κάτω. με δύναμη. δεξί χέρι πάνω. στο σηματάκι. στον σκούφο. τον μαύρο. περπατούσα. ώρα. και είχα αρχίσει να ιδρώνω. με στένευαν και τα παπούτσια. κοιτούσα την άσφαλτο. τα παπούτσια. το παντελόνι. πώς είναι έτσι; κοντό. και το ύφασμα σαν σακί. από αυτά που σε τσιμπάνε. ειδικά όταν ιδρώνεις. και είχα αρχίσει να ιδρώνω. αυτό το αίσθημα που ιδρώνεις. μα κρυώνεις. σαν στεγνώνεις. το χέρι παγωμένο. στην τσέπη μέσα. πότε ξυρίστηκα; το σαγόνι ακούμπησα. σαν να είχαν βγει. όλη την ώρα αισθανόμουνα να με τσιμπάνε. όλη την ώρα. από το τηλεφώνημα και μετά.

πάρε άδεια.
γιατί; πάρε. κάτι έτυχε. ε τι; πάρε. είναι στο νοσοκομείο. ποιος; ο τάκης. και τι πήγε να κάνει; είναι καλά; πώς να πάρω άδεια; από πού; είναι καλά; πες. μην ανησυχείς. αλλάζουμε επιλαρχία. δεν είμαστε γραμμένοι σε κανένα γραφείο τώρα. πάρε. επέστρεψα. στην σειρά. τι έγινε; πού να ξέρω; κάτι έτυχε. όταν μας πάνε στους θαλάμους τους νέους, θα ζητήσω. κάτι έτυχε. δεν ξέρω. τι να έτυχε; θα μου δώσουν; δεν θα είναι τίποτα σοβαρό. δεν ήξερε λεπτομέρειες. αν ήξερε θα το έλεγε. σωστά; ώρα μετά. στην σειρά ακόμα. τηλεφώνημα δεύτερο. τον γιώργο τώρα. μα τι γίνεται; με κάλεσαν λεπτά αργότερα. βλέμματα πιο σκεπτικά. πάρε. μου είπαν εντάξει. τι έχει γίνει βρε; μην ανησυχείς. όλα καλά θα πάνε. κάτι έτυχε. έμοιαζαν όλα τόσο προφανή. μα δεν μιλούσε το μυαλό. την ώρα εκείνη.

πόσο ασήκωτος μπορεί να είναι ένας σάκος; πόση ώρα περπατώ; εδώ είναι; κρεβάτια έξω. μυρωδιά πετρέλαιο. εσύ είσαι; άλλαξε. έλα στο γραφείο απέναντι. να πάρεις το χαρτί. πού να αλλάξω; εδώ; στολή εξόδου; πού να ακουμπήσω τα ρούχα; στο χώμα; στον μεγάλο σάκο. κάτω κάτω. όλα τα ρούχα έξω. στενό το πουκάμισο. στενό το παντελόνι. και κοντό. γραβάτα. σφιχτή. ίσα που πέρασε το κεφάλι. να θυμηθώ να μάθω να την δένω. ήρθες να μαζέψουμε τα ρούχα. από το χώμα. τι έγινε; κάτι έτυχε. μην ανησυχείς. δεν θα είναι κάτι σοβαρό. είσαι καλά; ναι, εσύ; θάλαμος κενός. άστον εδώ τον σάκο. στην γωνία. με το όνομά σου. χάρηκα. θα στον προσέχω εγώ. το γραφείο είναι εκεί. πήγαινε.
λουκέτο έβαλα; να σηκώσω πόδι. χέρι. δεξί. να φωνάξω. σου του ρου του θου. στο γραφείο. νεύμα με κοιτάξατε εντάξει. το χαρτί μου κρύψατε στην τσέπη. ακουμπήσατε τον ώμο. πήγαινε. αν χρειαστείς κάτι στην πύλη, να με πάρουν τηλέφωνο. αν χρειαστείς περισσότερες μέρες, να με πάρεις τηλέφωνο. πρόσεχε, και να προσέχεις τους γονείς σου, σε έχουν ανάγκη. εμένα; ήταν όλα τόσο προφανή.

περπατούσα. με έσφιγγε η γραβάτα. δεν είχα καταφέρει να μάθω να δένω. κόμπος έμοιαζε. να την ξεσφίξω προσπαθούσα. περπατούσα. ώρα. περπατούσα. τσιγάρο στο χέρι κρυμμένο. καπνός στην πνοή του κρύου πρωινού. κάποιος να περνούσε να σταματήσω έπρεπε. να χαιρετήσω. ένα καλημέρα δεν είναι αρκετό; ένα γεια σας; τι κάνετε; μια χειραψία; ένα χαμόγελο; πρέπει αυτό με το πόδι και το χέρι; περπατούσα. μέρες θέλεις να το περπατήσεις όλο αυτό. και αυτή η πύλη δεν φαίνεται πουθενά. περπατώ σωστά; ή θα βρεθώ αλλού για αλλού; πού το έβαλα το χαρτί; σακάκι; παλτό; μικρό σάκο; το πήρα μαζί μου; τι ώρα είναι; τι ώρα έχει τραίνο; γιατί δεν πήρε τηλέφωνο η μαμά, ο μπαμπάς; η ελένη πώς; και όχι η σοφία; γιατί πήρε άδεια και ο γιώργος; θα περιμένει στον σταθμό. θα έχει φτάσει ήδη. και πέντε δεν περνάει; την τρέλα μου μέσα με την γραβάτα. να την βγάλω; και αν περάσει κανείς; τι ώρα είναι; πού είναι αυτή η πύλη; να μάθω να δένω γραβάτα. να χαλαρώνει εύκολα. να πάρω την άλλη με το λάστιχο. περπατούσα. ώρα. πόση ώρα; τα πόδια φούσκωναν. η γραβάτα έσφιγγε. το σώμα ίδρωνε. και έκανε κρύο.
να δεις που θα έχει χτυπήσει κανένα χέρι. κανένα πόδι. μόνο. λες να ήταν με το αμάξι; και έχει πει θα μου το αφήσει. μα έχω το μηχανάκι. επίτηδες το έκανε. να πάρει καινούργιο. αν ήταν κάτι σοβαρό θα τηλεφωνούσε ο μπαμπάς, η μαμά. σωστά; η ελένη πώς; δεν βρήκαν την σοφία; ποιος την πήρε τηλέφωνο; αφού δεν έχουν το τηλέφωνο. πώς βρήκαν το τηλέφωνο; τι να έτυχε; να δεις που θα έχει στραμπουλίξει κανένα δάχτυλο. λες να έχει μόνο πυρετό; αλλά έτσι είναι πάντα. το τόσο το κάνουν τόσο και τόσο και άλλο τόσο. τριάντα οχτώ βαθμούς νοιώθεις, γιατί αρρώστησες; δεν στα έλεγα; γιατί έβγαλες το πουλόβερ; γιατί δεν φοράς την φανέλα. βήχεις; είδες; στα έλεγα. στα έλεγα. άλλη φορά να με ακούς. στα έλεγα.
περπατούσα. ώρα. και ήταν όλα τόσο προφανή.

καλημέρα. εννοώ σου του ρου του θου. γαλόνι ένα. κοίταξες από πάνω μέχρι κάτω. και καλά. αν πεις τίποτα για το παντελόνι αποκτάς σακίδιο κολάρο. λέμε τώρα. κολάρο. αναθεματισμένη γραβάτα. τον σκούφο ένοιωθα. τον μαύρο. σημάδι στο κεφάλι. δεν άκουσα. παρουσιάστηκες; έχεις χαρτί; άνοιξε το σακίδιο. τι έχεις μέσα; άδειασέ το. είναι τακτοποιημένα; προβλεπόμενα; αδειούλα; κιόλας; γιατί; πόσες μέρες; προβλέπεται; να δω. τι πάει να πει οικογενειακοί λόγοι; γιατί είσαι αξύριστος; γύρνα πίσω. να ξυριστείς. τηλεφώνημα. κάτι έτυχε. ο τάκης. δεν άκουσα. παρουσιάστηκες; ποιος είναι ο τάκης; τι τον έχεις τον τάκη; από πού βγαίνει το τάκης; ο αδελφός μου. δεν άκουσα. παρουσιάστηκες; δεν βγαίνεις έτσι έξω. να πας να ξυριστείς. το πρωί ξυρίστηκα. δεν άκουσα. παρουσιάστηκες; γιατί είναι τα παπούτσια σου σκονισμένα; γιατί είναι ο μπερές σου στραβός; γαλόνια δύο. κοίταξες γαλόνι ένα. με κοίταξες. στα μάτια. κρατούσες καφέ. πόση ώρα κάνει να φτιαχτεί ένας καφές; μπορείτε να πάρετε τον ίλαρχο τηλέφωνο; πήρες το χαρτί. και τηλέφωνο. με κοίταξες. συμπλήρωσες μία λέξη. στο χαρτί. κοιτώντας με. στα μάτια. μου το έκρυψες στην τσέπη.
πας καλά; άσε ρε το παιδί να φύγει.
όλα τόσο προφανή.

έτρεχα. το τραίνο να προλάβω. και πέντε. κρατούσα τις τσέπες. μην σκορπίσουν. το πακέτο. ο αναπτήρας. το χαρτί. πού το έβαλα το χαρτί; το έκλεισα το σακίδιο; θα έχουν τακτοποιηθεί απρόβλεπτα τώρα. κολλούσε η τσάκιση στα γόνατα. και είχα ιδρώσει. και έκανε κρύο. είχες βγάλει εισιτήριο. να βγάλω παλτό. σακάκι. πουλόβερ. γραβάτα. σιχτίρι αυτή η γραβάτα. στο σαγόνι σκάλωσε. στα χείλη. στην μύτη. στα μάτια. τα φρύδια ανακάτεψε. το μέτωπο σκούπισε. τα μαλλιά. τον σκούφο έριξε. έλα να δεις πόσο στράβωσε ο σκούφος. δεν άκουσα, παρουσιάστηκες; παπάρα.
σε ρωτούσα. αυτά που περπατούσα πριν. και χαμογελούσες. δεν ξέρω τι ακριβώς. αυτά που σου είπε. μα δεν μου είπε τίποτα. απλά κάτι έτυχε. μην ανησυχείς. και σου γελούσα τα να δεις. που μιλούσα πριν. είχε κολλήσει το παντελόνι στα πόδια. οι κάλτσες στα δάχτυλα. ματωμένες τις ένοιωθα. ήταν τόσο προφανές. το χαμόγελό σου. το βλέμμα σου. σφιχτό. το πώς κοιτούσες τις εικόνες. που έτρεχαν. έξω από το παράθυρο. μα δεν μιλούσε το μυαλό. ίσως να μην ακούσω ήθελα. το πρωινό εκείνο. να προσπεράσω. το μυαλό που μιλούσε. τις εικόνες που έτρεχαν.

στο δευτερόλεπτο. που άνοιξες την πόρτα. στο δευτερόλεπτο. μίλησε πιο δυνατά το μυαλό. στο δευτερόλεπτο που ρώτησες είσαι καλά; στο δευτερόλεπτο που με κοίταξες. στο δευτερόλεπτο που προσπέρασες το βλέμμα μου και κοίταξες τον γιώργο. ναι βρε ελένη. γιατί; εσύ; και χαμογέλασα. σαν να τον ρώτησες στα μάτια. το είπες; στο δευτερόλεπτο που επέστρεψες το βλέμμα σου σε μένα. ναι, εσύ;
με έσφιγγε η γραβάτα. στην τσέπη μέσα. με το χαρτί. με είχαν ματώσει τα παπούτσια. έκανε κρύο. ένοιωθα ζεστός. ιδρωμένα στεγνός. έλα κάτσε. πες. όλα καλά; τι έτυχε; πώς είναι; κάτσε. να έρθει η σοφία να φύγουμε. θες νερό; καφέ; πες. κάτσε. μου τράβηξε σχεδόν το χέρι. ο χρήστος. να κάτσω. τι κάνει τέτοια ώρα εδώ ο χρήστος; δεν δουλεύει; ο γιώργος πώς πήρε άδεια; η σοφία δεν είναι στην σχολή; εσύ πώς και δεν πήγες δουλειά; όλοι μαζί θα πάμε; γιατί; ποιος σε πήρε τηλέφωνο; σκάσε μυαλό. έκατσα. πες. γέλασα. όλα καλά; τι έγινε; πώς είναι; τι έτυχε; άναψα τσιγάρο. σου χαμογέλασα. με κοίταξες στα μάτια. έφυγε


_______________________________________
δεκαπέντε ιανουάριους πριν. το πρωινό εκείνο

62 σχόλια:

tovenito είπε...

πάντα κάτι τυχαίνει. απρόβλεπτα. και είναι το πιο προβλεπόμενο από όλα. από τη στιγμή που γεννιόμαστε το πιο προβλεπόμενο ότι θα τύχει. αλλά όχι έτσι.
θα ήθελα να σε είχα γνωρίσει πιο παλιά. ίσως από τότε. για να σου δέσω τη γραβάτα. και να σου δώσω μια αγκαλιά. αλλά δεν ξέρω αν θα την ήθελες. εκείνη την ώρα.
των ταξιδίων το υστερόγραφο το θεωρώ το καλύτερο κείμενο που έχεις γράψει ποτέ και έχει τύχει να δω κι εγώ στη μπλογκόσφαιρα.

και κάποια φορά αν τύχει να με πας. εκεί.
δεν ξέρω αν αρμόζει τέτοιο σχόλιο αλλά η μουσική επιλογή με απογοητεύει ως επιλογή στο συγκεκριμένο ποστ αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

έχετε την ίδια ευγένεια στα μάτια.

Ένδειξη ζωής είπε...

"θεέ μου, μη μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω..."έτσι λένε!
Πόσα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος...

Πόσο πόνο μπορεί να χωρέσει αυτή η ψυχή... Τι διαστάσεις έχει τελικά;

Και μετά σε συνεπαίρνει η καθημερινότητα, πότε σε σπρώχνει ο χρόνος και πότε τον σπρώχνεις εσύ.Και ο πόνος γίνεται συνήθεια...δεν απαλύνει! Τον συνηθίζεις.Ζεις μαζί του και τον κουβαλάς μέχρι το τέρμα...
Και την δική μου πόρτα χτύπησε παρόμοιος πόνος πριν 10 χρόνια!

Καλό ξημέρωμα

Σταλαγματιά είπε...

Δεν έχω τι να πω...
νιώθω μέσα στην σιωπή να φωνάζουν οι λέξεις μου,να τρέχουν να σε φτάσουν μα δεν μπορούν...τι να σου πουν, τι θα ήταν αρκετό να σου πουν...

Δήμητρα είπε...

Yπάρχουν λέξεις σκέψεις αισθήματα φόβοι ανάγκες άνθρωποι απουσίες...Υπάρχουν;;;
Μόνο σιωπή...Και πληγές που πρέπει να ξύνονται...Όχι για να ξεθυμαίνουν...Μα για να θυμίζουν,να μας κάνουν να ζούμε...Μέσα απ τις θύμησες ζωή...
Καλησπέρα σιωπηρή...άηχη...

maria είπε...

είναι η απώλεια η πιο αχώνευτη λέξη που ξέρω.είναι η οριστική σωματική φυγή αχώνευτη.είναι ύπουλη.σε αφήνει απροετοίμαστο.ποτε δεν την χώνεψα και ποτέ δεν θα το κάνω.δεν την δέχομαι.είναι πια ο πόνος σου και δικός μου.οι στιγμές σας είναι χρυσάφι. τα όνειρα.η ένδειξη ότι σε νιώθουν.αληθινά.τόσο που για μέρες μετά είσαι εκτός τόπου και χρόνου προσπαθώντας να τα ερμηνέυσεις.
είναι ο αποχωρισμός θάνατος.δίνεις κομμάτι απο το είναι σου να το έχει μαζί.και εσύ το χάνεις.για πάντα.το κρύβεις.το σκεπάζεις.το φυλάς.είναι και αυτοί οι μονόλογοι που τους πνίγει ο λυγμός.
θύμησες...μη μας αφήσετε ποτέ.

maria είπε...

στο πορτοφόλι μέσα.όχι μόνο μια. δύο.

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Δεν έχω τίποτα να πω, ένα μεγάλο φιλί και μια αγκαλιά μόνο...

Όναρ είπε...

Το ήξερα ότι θα έγραφες γι' αυτό..όταν είπες "θα δεις"..το ήξερα αλλά δε μίλησα..δεν είπα "ξέρω"..γιατί δεν ξέρω..γιατί δε θέλω να ξέρω..και δε θέλω να ξέρεις κι εσύ..μα αυτό δε γίνεται..και οι Ιανουάριοι περνούν κι εσύ εκεί..μόνο με το χρόνο..μόνο με το χιόνι..να σε σκεπάζει..τουλάχιστον είσαι προστατευμένος..Καλημέρες 18 πλέον..

HaLiaS είπε...

ότι ζωντανό στην μνήμη, υπάρχει πάντα, δίπλα μας, γύρω μας.
πονάει η ψυχή, η καρδιά, δακρύζουν τα μάτια, μα πολλές αγκαλιές για να μοιραστείς όσα μέσα σου έχεις, όποτε το θελήσεις.
δεκαπέντε ιανουάριους πριν.
δεν μιλούσε το μυαλό.
μα πώς να μιλήσει.
τί να αποδεχτεί, πώς να εξηγήσει.
την στάση του γαλονά Α΄ δεν θα την σχολιάσω.
λίγη σημασία ίσως να έχει πια.
τα υπόλοιπα τα είπες εσύ.
τόσο δυνατά.
που η δική μου η σιωπή ακολουθεί.
ξανά. και ξανά.
αν μπορούσα στα μάτια θα σε κοιτούσα.
θα μοιραζόμουν μια στιγμή.
ένα χαμόγελο.
ευχαριστώ. για το δάκρυ που τότε δεν κύλησε.
μα που ξανά σήμερα.

.
:)

Unknown είπε...

είμαι που είμαι αυτές τις μέρες, απόκαμα σήμερα. μα είναι απ' αυτά τα συναισθήματα που όσο και να σου φέρνουν τις δικές σου εικόνες, τόσο δε θες να τα προσπεράσεις. κι έτσι διαβάζεις ξανά και ξανά λέξεις. κι άλλες λέξεις, κι άλλες λέξεις. για να σου δημιουργηθούν κι άλλες εικόνες. δικές μου. δικές σου. δικές του...

ναι, το τραγούδι είναι εκείνο που έβαζε. το ακούει. και ξέρεις πως οι φλόγες όπου και να είναι δε σβήνουν ποτέ...

...ποτέ...

φιλιά βρόχινα...

...κι ένα βλέμμα μου μες το δικό σου...

...κι ένα χαμόγελο...

...κι ένα...(είναι που δεν θέλω να φύγω ακόμη από δω...)

...

the boy with the arab strap είπε...

καλημερα βασ....δεν εχω λογια .

Leviathan είπε...

mia agalia kai apo mena!!!!!!kai vgale ti gravata.. :) filia!!!!

Jimmy Rose είπε...

τα προφανή είναι που το μυαλό μας αρνείται να δει.
Να θυμάσαι αυτό που είπε χθες ο Μάκης...

turigr είπε...

Πώς ν' αντέξεις τη γραβάτα όταν σε πνίγει κάτι άλλο στο λαιμό; Από τα πιο όμορφά σου κείμενα! Πολλά φιλιά!

Lilith είπε...

Το διάβασα το κείμενό σου... Διάβασα και "Των Ταξιδίων Το Υστερόγραφο"... στις 4 το πρωί...
Αλλά δεν μπόρεσα εκείνη τη στιγμή να σου γράψω κάτι.
Οι εικόνες σου, πολύ δυνατές...
Με έπνιξε ένας χείμαρρος συναισθημάτων και δεν μπορούσα να τιθασεύσω τη σκέψη μου για να βγάλει λέξεις (που να διαβάζονται...).
Από τότε που υπήρξε ζωή, υπήρξε και θάνατος. Και οι άνθρωποι προσπαθούμε να το φιλοσοφήσουμε, να το εξηγήσουμε, να το κατανοήσουμε, για να μπορέσουμε να το δεκτούμε.
Άλλοι το καταφέρνουν λιγότερο, άλλοι περισσότερο...
Κανείς μας, όμως, δεν το κατανοεί ΠΟΤΕ εντελώς!
Η απώλεια είναι το σκληρότερο πράγμα...
Σου φέρνει τόσα καινούρια συναισθήματα... που δεν ήξερες καν ότι υπήρχαν!
Βγάζουν νόημα αυτά που λέω...;
Ας σταματήσω καλύτερα.

stella είπε...

τι υπεροχη μουσικη!
απλα νομισω τα δικα σου ειναι τοσο δικα για να τα μοιραστεις με αλλους!
οπως και να εχει μ'αρεσεις και με γραβατα!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΞΕΙΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΙΕΤΑΙ.ΚΛΕΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΙΕΤΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.

Ανώνυμος είπε...

... Όλα τόσο προφανή... στα παιχνίδια του νου σε μία στιγμή κρίσης και πολλών ερωτηματικών...

Οι δικοί μας άνθρωποι φεύγουν πραγματικά μόνο όταν εμείς τους ξεχάσουμε... και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με εσένα ακόμη και μετά από 15 Γενάρηδες ... μια ολόκληρη ζωή για κάποιους

Εγώ ακόμη δεν έχω μπορέσει να μαζέψω όλες αυτές τις μικρές στιγμές και μνήμες για να γράψω κάτι για τον δικό μου πατέρα... όχι ακόμη...

Μεγάλη φωτεινή καλημέρα

roadartist είπε...

Δεν νομίζω μόνο εγώ να έχω δακρύσει αυτή τη στιγμή μετά από όλο το συναίσθημα, όλες τις εικόνες, που μας 'μίλησες'. πολλά φιλιά.

Theogr ο κηπουρός είπε...

Για καλημέρα πέρασα και κόλλησα. Ποσό φτωχές μοιάζουν οι λέξεις σε στιγμές σαν και αυτές! Να είσαι καλά και να θυμάσαι χωρίς να πονάς. Μόνο αυτό μπορώ να ευχηθώ.

life_traveller είπε...

Τόσο τύχαια και στιγμιαία όλα στον κόσμο και εμείς τόσο μικροί και ανήμποροι να επηρεάσουμε οτιδήποτε... ούτε εναν κόμπο που μας πνίγει συχνά δεν μπορούμε να λύσουμε... για κρισιμότερα και σπουδαιότερα πράγματα ούτε κουβέντα!
Συλληπητήρια ... ακόμα και αν πέρασαν πολλοί Γενάρηδες από τότε!

anima είπε...

Ένας κόμπος στον λαιμό.Σφίγγει όλο και πιό πολύ.Και δεν είναι απ΄την γραβάτα,γαμώτο...

Εδώ είναι.Πάντα θα είναι.Όσο θα θυμάσαι.Και δεν θα ξεχνάς...

Την αγάπη μου.Και το ξέρεις.

b|a|s|n\i/a είπε...

[tovene592]
που κυριακής πρωί πεταγόμουνα από το κρεβάτι να προλάβω να βάλω το δικό μου δίσκο στο πικάπ. και χόρευα και σου τράβαγα τα σκεπάσματα. μπόνει εμ και ραφαέλα καρά. έξι οχτώ έξι οχτώ τρία πέντε εφτά. χαχα. και εσύ απαντούσες με άμπα. το τσικιτίτα. τι κομματάρα τελικά.

θα μπορούσε να είναι το έξι οχτώ έξι οχτώ τρία πέντε εφτά :) μα το τσικιτίτα. τι κομματάρα τελικά.

για τα υπόλοιπα. ξέρεις. ξέρω.

[Ένδειξη ζωής]
ποτέ δεν ξέρεις. κάθε φορά ανακαλύπτεις όρια νέα. κάθε στιγμή. κάθε μέρα που περνά. ο χρόνος σε σπρώχνει. να δεις ότι όλα είναι τόσο προβλέψιμα απρόβλεπτα. και όσο περνά σχεδόν τα κάνει όλα μια γλυκιά συνήθεια. και ξέρεις. καλό σου απόγευμα.

[Anastasia]
με φτάσανε. μου είπαν. όλα αυτά που με κοίταξες. που μίλησες.

[Δήμητρα]
υπάρχουν. και λέξεις και συναισθήματα και εικόνες και φόβοι και βλέμματα και αγγίγματα και σιωπές και φωνές και δάκρυα και χαμόγελα και πόνοι και πληγές και άμυνες και ζωές και θάνατοι. όλα αυτά που μας θυμίζουν να ζούμε.

[...fairyland]
για πάντα και ποτέ. για όσες απώλειες γίνονται συνήθειά μας. για πάντα. στην απώλεια της θύμησης του ποτέ.

[...fairyland]
δύο είναι

[PAVLOS]
τα ένοιωσα. και σ' ευχαριστώ!

[Όναρ]
στο έχω ξαναπεί. χαμογελώ στις καλημέρες, καλησπέρες, καληνύχτες σου. χαμογελώ σκεφτόμενος τις επίσης καλημέρες, καλησπέρες, καληνύχτες. και επειδή πρέπει να χαμογελάσουμε καλησπέρες ξεραμένες και ενήλικες.

[HaLiaS]
δεκανέας ήταν. εξού και γαλόνι ένα. έπρεπε να έβλεπες και την φάτσα του. ξινότατη! :) το αστείο είναι ότι τον είδα τυχαία σε μια καφετέρια στο παγκράτι, τέσσερα πέντε χρόνια μετά. σκέφτηκα να πάω να του μιλήσω, μα τι να πεις. ούτως ή άλλως σιγά μην θυμότανε. και τι νόημα θα είχε. και από ιστορίες του παραλόγου, ο στρατός γεμάτος.
στα μάτια κοιτάς. και μοιράζεις. ευχαριστώ εγώ. για όλα αυτά που μοιράζεσαι.

[Νεράιδα της βροχής]
δεν μπορείς να φανταστείς πόση ώρα στέκομαι εδώ. κάτω από το νεράιδα της βροχής. κοιτώντας το βλέμμα σου. και (χαμο)γελώντας αυτά που κατεβαίνουν στα πλήκτρα. μέχρι που άκουσα μια γιαγιά να τραγουδά. βγήκα στην αυλή. είχε χτυπήσει στο πεύκο κάνοντας κούνια (τίποτα το ανησυχητικό). τραγουδούσε. και μου πρόσφερε μία τσικί(τι)τα. της χαμογέλασα. ήρθαμε μέσα. να παίξουμε με τα λέγκο.

[~~~...~~~]
καλησπέρα τασ. έχεις. και αρκούν!

[Leviathan]
την έχω ακόμα! :) φιλιά πολλά!!

[Jimmy Rose]
σαν τους μεταλλικούς ήχους καρτοτηλέφωνου που αρνείται να ακούσει.
τα θυμάμαι. και θα τα θυμάμαι. και σας παρακαλώ θα ήθελα.

[turigr]
μην πούμε και για τα παπούτσια. φιλιά πολλά!!

[Lilith]
οι λέξεις που βγαίνουν από σκέψη ατίθαση πνιγμένη από χείμαρρο συναισθημάτων πάντα βγάζουν νόημα! και είναι οι πιο αληθινές.

[stella]
κομματάρα!
σπάνια φοράω γραβάτα. στον στρατό δηλαδή μόνο φορούσα. και μία δύο φορές, από όσο θυμάμαι, κάποια πάσχα. πριν πάω φαντάρος.

[JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS]
μοιράζεται. με τον τρόπο της. και δεν ξεχνιέται.

[Odiporos]
θα το καταλάβεις. όταν έρθει η στιγμή. αν και όλες οι στιγμές είναι μέσα σου. και δεν ξεχνιούνται. και οι λέξεις οι γραμμένες μοιάζουν μερικές φορές λίγες να αποτυπώσουν στιγμές. και όλα, πάντα θα είναι στο μυαλό σου μέσα. ζωντανά.
μεγαλύτερη καλησπέρα.

[roadartist]
να δω. και εγώ. :) φιλιά πολλά!

[Theogr ο κηπουρός]
είναι γλυκός ο πόνος. πλέον. να 'σαι καλά.

[life_traveller]
τόσο μικροί και ανήμποροι και ταυτόχρονα τόσο μεγάλοι και δυνατοί. στους κόμπους είτε τους δεμένους από μας είτε τους δεμένους από άλλους. να 'σαι καλά!

[anima]
αναθεματισμένες γραβάτες. ποτέ μου δεν τις συμπάθησα.
και την δική μου (όχι την γραβάτα). και το ξέρεις.

Unknown είπε...

σου χαμογελώ. για τους συνειρμούς. και γελώ. επειδή είμαι σίγουρη πως μόνο εγώ κατάλαβα την απάντηση :))

και μ' αρέσει να μοιράζομαι μοναδικότητες :))

μόνο που...να..

μα καλά...

ΡΕ ΣΥ ΓΙΑΓΙΑ ήταν ανάγκη να δίνει τις μπανάνες; χάθηκε καμιά με τα κάλλη μου;

:)))

φιλιά βρόχινα μάτια μου...

BLUEPRINTS είπε...

κάθε Γενάρη σαν να το ξαναζείς (ή κάθε μέρα;), να'σαι καλά για να θυμάσαι πάντα αυτές τις μικρές λεπτομέρειες, έχουν τη σημασία τους

jacki είπε...

Ψαρά με συγκίνησες.. Αχ παλιοσειρά.. Τι αναμνήσεις; Αχ.. Αχ.. Αχ.

apparos είπε...

Η τρίχα κάγκελο στο τέλος.
Πολύ ζωντανά και τα δυο κείμενα.
Όσο πικρός ο πόνος, τόσο γλυκιές οι αναμνήσεις...

Όναρ είπε...

Έλα κόψε τη μοναδικότητα..κι εγώ κατάλαβα..ειδικά το λέγκο παρτ..χαχα..Καληνύχτες προς (ευρεία) (κατ)ανάλωση..

nikos είπε...

Με πυρετό σε διαβάζω. Κι από τη μια συγκινούμαι από την άλλη λέω στον εαυτό μου γιατί συνεχίζω. Με είχες ήδη συγκλονίσει την πρώτη φορά που διάβασα το Υστερόγραφο. Δεν έχω λόγια να σου πω. Δεν χειρίζομαι τόσο καλά τη γλώσσα για να βρω αυτό που θα σε παρηγορούσε. Εσύ όμως ξύπνησες μέσα μου τόσα. Αναμνήσεις από εκείνα τα ανέμελα χρόνια που τίποτα δεν προμήνυε την μπόρα που θα ερχόταν. Και τόσα ανάμεικτα συναισθήματα. Τέλος πάντων. Τι μπορούμε να κάνουμε για να επανέλθει εκείνο το χαμόγελο για το οποίο μιλήσαμε την προηγούμενη φορά;

nikos είπε...

Τόση ώρα ο υπολογιστής παίζει ασταμάτητα chiquitita. Γιατί δεν θέλω να τον κλείσω;

Unknown είπε...

ε, για τους άλλους μιλάμε ονειράκι. εσύ είσαι από άλλο εφιάλτη:Ρ

σιγά μη δε καταλάβαινες. αφού περιδιαβαίνεις και στα μπουμπουνητά και στις πευκοβελόνες. η μοναδικότητα που την μοιράζονται περισσότεροι(και δη εκλεκτοί)δεν χάνει από ουσία άλλωστε...

;)

φιλιά βρόχινα και ιωδιούχα;)

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

Aυτό το ..."κάτι έτυχε" καθορίζει -πολλές φορές- τη ζωή μας.

Κι όταν σε βάλει στο μάτι δεν της γλυτώνεις με τίποτα...

Άτιμη φράση.

Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com

b|a|s|n\i/a είπε...

[Νεράιδα της βροχής]
δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφη γιαγιά είναι.
μα μπορείς να φανταστείς πόση ώρα στεκόμουν πριν.
:) φιλιά πολλά! αμαρκάριστα.

[BLUEPRINTS]
κάθε γενάρη, σαν νέα γενέθλια μοιάζει. κάθε γιορτή. κάθε (παλαιά) γενέθλια. όλα έχουν την σημασία τους.

[jacki]
παρουσιάστηκες; :) γλυκές. στο πέρασμα του χρόνου.

[apparos]
και άλλο τόσο.
το πρωινό αυτό το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια. και μοιάζει περίεργο. εκεί που στιγμές μοιάζει να σταματά να λειτουργεί το μυαλό, αποτυπώνει τα πάντα στο πέρασμα του.

[Όναρ]
καλησπέρες είπαμε πριν; καληνύχτες ιδεατές επικρότησης και αλέγκρο.

[2003aug]
περαστικά! να γίνεις γρήγορα καλά εύχομαι. και στο πλαίσιο της επανόδου του χαμόγελου. εδώ είναι το χαμόγελο. και χαμογέλασε γλυκά μόλις. απλά 17, 18, 19 του γενάρη μελαγχολεί. λίγο. αναπολώντας. όλα αυτά. για όλα αυτά. στο πέρασμα του χρόνου.

[2003aug]
γιατί είναι κομματάρα τελικά!

[Νεράιδα της βροχής]
και η ουσία τελικά δεν βρίσκεται στις μάρκες ;) φιλιά αδειούχα.

[ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ]
πάντα κάτι τυχαίνει. εμείς αργά ή γρήγορα ισορροπούμε. ή ελπίζουμε να ισορροπήσουμε. αυτούς που κάτι τους έτυχε να σκεφτόμαστε. που δεν πρόλαβαν να ισορροπήσουν.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πάντα κάτι τυχαίνει όταν ιδρώνουμε. και κομπιάζουμε. και πονάμε....
Κανείς μας δεν έχει ξεφύγει από τέτοιες και παρόμοιες δύσκολες στιγμές. και μένουμε να θυμόμαστε.... ό,ποτε....

Δε θα το πιστέψεις....από την πρώτη παράγραφο...τις πρώτες λέξεις.... σ' αυτήν ακριβώς την ανάρτηση γύρισε ο νους.
Τότε δε σχολίασα... ένιωσα πως επρόκειτο για απώλεια, μα δε σε γνώριζα, δεν ήμουν της e-κογενείας.

Μετά τον αιφνιδιασμό όμως,
μιια αβέβαιη υποψία πλανιέται, πως μας παρακολουθούν... είναι κοντά μας.... θαρρείς και μας βλέπουν....
΄Αμυνα;;;;; ΄Οτι και να 'ναι πάντως, μένει πάντα μια γλυκιά ανάμνηση.
Να χαμογελάς ΠΑΝΤΑ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

marianaonice είπε...

Δεν μπορώ να πω τίποτε...
:(

Ένας κόμπος στο λαιμό δεν αφήνει τους φθόγγους να βγουν!
Έτσι έτυχε και στον ανηψιό μας 19 χρονών φοιτητή!! Στις 29 Μαρτίου 2005!
....

Να ζήσεις Βασίλη μου και να τον θυμάσαι πάντα και να τον αγαπάς!
Έτσι δεν θα πεθάνει ποτέ μέσα σου!
Κι οι αγαπημένοι άνθρωποι μέσα μας ζουν! Και μας βλέπουν! και χαίρονται!! νάσαι σίγουρος!!!
Σου @σφίγγω το χέρι!!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Διάβασα και τα δύο κείμενά σου,και αυτό και εκείνο στο οποίο παραπέμπεις με το ρήμα "έφυγε".Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω,είναι μεγάλη απώλεια αυτή,νομίζω πως πάντα θα θυμόμαστε τους νεκρούς μας και έτσι θα παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε τις ζωές μας,δικαιώνοντας και αυτούς που μας αγάπησαν,που μας πίστεψαν...Τώρα καταλαβαίνω ένα πρόσφατο σχόλιό σου...
Σου στέλνω μια διαδικτυακή αγκαλιά και την καλημέρα μου!

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

Να ξεχασεις ποτε δεν θα το καταφερεις γιατι δεν θες. Απλα δεν θες. Ο πονος να φυγει είναι του καιρου δουλεια αλλα δεν τα καταφερνει σχεδον ποτε. Για αυτό ερχονται μερες που ένα τραγουδι παιζει στο ραδιο και ξαφνικα εκει που μαζευειςκαι φτιαχνεις καφε βαζεις τα κλαματα. Θα λυτρωθουμε ποτε από έναν εαυτο που μαθαινει τροπους να αυτολογοκρινεται; Εσυ μαλλον βρηκες τον τροπο. Ευχαριστουμε για την υπεροχη γραφη άλλη μια φορα

manetarius είπε...

Παραλίγο να πάθω ασφυξία... και δεν έφτεγε ο κόμπος της γραβάτας!
:)

fritz είπε...

ένα φιλί και μια ζεστή αγκαλιά με ειλικρινή συναισθήματα φιλίας

One Happy Dot είπε...

δεν ήξερα.
και δεν ήθελα να μάθω αυτό που νόμιζα ότι είχα καταλάβει.
πέρασα αρκετές φορές από εδω μέχρι να καταφέρω να διαβάσω και να βρω κάτι να σου πω.
τελικά δεν βρήκα τίποτα γιατί τα είχες πει ολα εσυ.
σου χαρίζω μια τεράστια αγκαλιά, ίσως είναι κοινότυπη αλλά κανείς ποτέ δεν άλλαξε το δώρο της αγκαλιάς με ενα σετ πετσέτες οπότε κάποια αξία θα έχει τελικά.
Να θυμάσαι τις εικόνες που έφτιαξαν μια ζωή!

Hfaistiwnas είπε...

Αγκαλιά από μένα, τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω.. πονάω νομίζω..

A! είπε...

Όλο έρχομαι-φεύγω, ξαναέρχομαι-ξαναφεύγω πάω μπρος, πάω πίσω, τίποτα, δεν έχω λόγια, στέρεψα,
μόνο σωπαίνω...
μόνο να, που οι αναμνήσεις όσο κι αν πονάνε είναι θησαυρός αμύθητος...

anima είπε...

Ξαναέρχομαι.Και θα ΄θελα να πω.Αυτά που χθες σου είπα.Και κοκκίνησες

Απ΄τα καλύτερα...

Επιμένω.Και θα επιμένω.Τί σόι παιδί θα ήμουν;Αν δεν ήμουν επίμονο και ξεροκέφαλο;

Την αγάπη μου.Ξανά.Και ξανά

υ.γ.Μην κοκκινήσεις πάλι.Εξάλλου δεν τα είπα όλα :Ρ

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

δεν μπορω να πω τιποτα...
μακαρι να μπορουσα μα δεν εχει νοημα κανενα...

την αγαπη μου σου αφηνω ομως και ενα μεγαλο φιλι!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

[ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ]
χαμογελώ. και περισσότερο γλυκά όταν σε βλέπω.
και είναι κοντά μας. και μας χαμογελούν. πάντα.
φιλιά πολλά!

[marianaonice]
το ξέρω. τους αισθανόμαστε. μας αισθάνονται. να 'σαι καλά! καλό βράδυ.

[ολα θα πανε καλα...]
την καλησπέρα μου! ποτέ δεν ξεχνάμε. και στιγμές θυμόμαστε και τις πιο απίθανες λεπτομέρειες.
καλά ήταν. μόνο που ο αντώνης δεν είχε πολλά κέφια. του τραβήξαμε το αυτί και χαμογέλασε λίγο. στο σάββατο. και στο απόβραδο.
αγκαλιά. και μια καλησπέρα και πάλι!

[Ο ψεύτικος Πέτρος]
τον κάνει συνήθεια. πιον γλυκό. χθες στο τραπέζι μίλησε η μαμά κάποια στιγμή. για τον τάκη της. και χαμογελούσε. γλυκά πολύ. σαν να μιλούσε στον τάκη της.
εγώ σε ευχαριστώ. για την εικόνα του καφέ.

[manetarius]
βαθιές ανάσες! :)

[fritz]
ένα φιλί και μία ζεστή αγκαλιά συνοδευόμενα με ανατομικό τικ τικ. σε ευχαριστώ!

[One happy dot]
αν υποψιαστώ ότι αυτή η τεράστια αγκαλιά είναι γεμάτη νουτέλα μπορώ να λιώσω μέσα της;
δεν ξεχνιούνται!

[Hfaistiwnas]
μην πονάς. είναι σφίξιμο γλυκό. πλέον.

[A!]
χαμογελώ στην σιωπή. σε αυτούς τους θησαυρούς τους αμύθητους. σε σένα.

[anima]
κουμπί! σ' ευχαριστώ. ξανά. και ξανά. και όχι δεν θα σου πω ότι κοκκίνησα. θα με πάρεις στο κατόπι, όχι τίποτα άλλο. :)
μόνο να, μην σε ξαναδώ άσπρη. φιλιά πολλά!

[ΝΑΪΑΔΑ]
ένα μεγάλο φιλί και από μένα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αμάν βρε παιδάκι μου εσύ θα με πεθάνεις, ήρθα για ένα γειά και φεύγω μ΄ες στη στεναχώρια.Ο άνθρωπος έχειόρια που κανείς δεν φαντάζεται, όπως όταν η τελειταία πνοή του πατέρα μου έφυγε στην αγκαλιά μου η όταν κρατούσα το σκυλάκι μου νεκρό στην αγκαλιά μου και έκλαιγα και με κορόιδευαν , η μπλούζα μου η καινούργια μές στα αίματα , την έκανα κουβάρι και την πέταξα...όλα διορθώνονται εκτός απο το θάνατο..

kat. είπε...

εγώ απλώς νομίζω πως στην ουσία δεν ήταν η γραβάτα που σε έσφιγγε..
ήταν η στιγμή γενικότερα!

Earentil Aposperiths είπε...

Φίλε μου δεν έχω λόγια...


Μπήκα χαρούμενος γιατί είχα και πάλι internet και φεύγω συνταραγμένος.

Να σαι πάντα καλά

b|a|s|n\i/a είπε...

[αχτίδα]
δεν έχουν όρια τα όρια. και κάθε φορά ανακαλύπτεις νέα. μην στεναχωριέσαι. μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο. καλό βράδυ!

[kat.]
και ειδικότερα. και οι στιγμές.

[Earentil Aposperiths]
άλλαξες παροχέα; γρηγορότερη σύνδεση; να 'σαι πάντα καλά. και χαρούμενος. καλό σου βράδυ.

dyosmaraki είπε...

Δεν σε γνώριζα πέρσυ τέτοιο καιρό και δεν είχα διαβάσει εκείνη την ανάρτησή σου. Τώρα νομίζω πως σε γνώρισα καλύτερα. Κατάλαβα πολλές κουβέντες σου, πολλά συναισθήματά σου. Δεν τα γνώριζα....Νοιώθω πως δεν χωρούν λόγια εδώ.
Μόνο για τη γραβάτα να σου πω....νομίζω πως μπορώ να σε βοηθήσω....Που ξέρεις, ίσως ξαναχρειαστεί να τη δέσεις μα αυτή τη φορά εύχομαι να είναι για κάποια από αυτές τις ευχάριστες στιγμές.....
Μια αγκαλιά αφήνω

candyblue είπε...

με έκοψες...ούτε ξέρω σε πόσα κομμάτια.Απλά έτσι έκανες.

SDRyche είπε...

Αισθάνθηκα όπως ακριβώς η αγαπητή τελεία.
Σκέφτομαι εδώ και ώρα τι θα μπορούσα να σου γράψω αλλά δε βρίσκω τίποτα που να ταιριάζει στα τόσο ζωντανά κείμενά σου.
Κι ακόμη δεν ξέρω πόσο νόημα έχουν και τα παραπάνω.
Οι θύμησες ποτέ δε φεύγουν..
Τη ζεστή μου καλησπέρα.

b|a|s|n\i/a είπε...

[dyosmaraki]
ξέρεις να δένεις γραβάτες; δεν φοράω γενικά. και τις λίγες φορές που έχω φορέσει, την έχω βγάλει λίγο μετά. μια αγκαλιά σου δίνω. και ένα ζεστό χαμόγελο.

[candyblue]
φτιάχνεις υπέροχα κολάζ. θες λεμονάδα;

[SDRyche]
την ζεστή μου καλησπέρα. το ζεστό μου χαμόγελο. στις καύτρες στις κρυμμένες στην χούφτα.

mamma είπε...

"Νες γλυκό, χωρίς γάλα" μικρή λεπτομέρεια που μου έμεινε.
Καλό βράδυ να έχεις... με μελαγχόλησες. Και δεν ήμουν εξ' αρχής στα καλύτερά μου.

b|a|s|n\i/a είπε...

[mamma]
θες καφέ; πώς τον πίνεις; καλό σου βράδυ! με χαμόγελο γλυκό.

dyosmaraki είπε...

Ναι έμαθα να δένω γραβάτες, όταν ένα συγγενικό μου πρόσωπο έσπασε το χέρι του και έπρεπε να βοηθήσω την κατάσταση!!!!
Οτι μαθαίνεις καλό είναι...

b|a|s|n\i/a είπε...

[dyosmaraki]
τυχερός ο συγγενής. όχι που έσπασε το χέρι του. που έχει εσένα και τις γραβάτες. ότι μαθαίνεις καλό είναι. ότι μοιράζεσαι καλύτερο. φιλιά πολλά!

stalamatia είπε...

Σε(συναντώ) σε άλλα μπλογκ και είπα να σε επισκεφτώ και να διαβάσω αυτά που γράφεις και μ'έπνιξε ο κόμπος της γραβάτας σου και ένιωσα να κρυώνω.Να είσαι καλά να τον θυμάσαι.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ισως, να μη διαβάσεις το σχόλιο...
Αλλά δεν γίνεται...
Να μην καταθέσω ένα λουλούδι....
Εστω,
15 Γενάρηδες μετά....

b|a|s|n\i/a είπε...

[stalamatia]
ένα ζεστό χαμόγελο θα σε ζεστάνει;
καλό σου βράδυ.

[βιολιστης στη στεγη]
να 'σαι καλά! το λουλούδι το είδα. και σε ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
b|a|s|n\i/a είπε...

[deryLove]
αδύναμοι και δυνατοί. στο θάνατο της ζωής. στη ζωή του θανάτου. στα καντήλια που ποτέ δεν σβήνουν. όσο υπάρχουν κάποιοι να τα ανάβουν.