δικαιολογήθηκα ότι προέκυψε κάτι. προσωπικό. και χαμογέλασα. έφυγα μία ώρα νωρίτερα. όχι πως δεν μπορούσα να πήγαινα μετά το σχόλασμα. αλλά θα αργούσα. και θα ανησυχούσε ο μόμπυ. και μόλις διάβασα ότι κυκλοφόρησε, θέλησα να το ακούσω την ίδια στιγμή. και κυκλοφόρησε μόλις προχθές. στεκόμουνα δέκα λεπτά. στο ράφι. αναζητούσα. αριστερά. δεξιά. πάνω. κάτω. και ήταν μπροστά στα μάτια μου. κυριολεκτικά. χαμόγελο ανακούφισης. δεν θα μπορούσα να περιμένω.
χαμογέλασα. καθώς θυμήθηκα ότι για μερικούς ήχους ακόμα νοιώθω αυτό το συναίσθημα. και ας μεγαλώνω. και νοιώθω σαν να θολώνει ο αυθορμητισμός. σαν να θαμπώνει η ταραχή. όσο ζεις και ζεις νοιώθεις να γίνεσαι πιο στωικός. σαν να μένεις ατάραχος. στα δύσκολα. στα εύκολα. και όσο πιο δύσκολα ίσως και πιο ατάραχα. στα επόμενα. απλά με ένα χαμόγελο. πλάτυνε. καθώς συνειδητοποίησα ότι μερικά πράγματα μοιάζουν να μένουν αναλλοίωτα. στο πέρασμα του χρόνου. ίσως ο τρόπος έκφρασης διαφοροποιείται. μα το συναίσθημα παραμένει. και ας μοιάζει να ξεχνιέται στιγμές.
θύμισες καθώς το έφερνα κοντά μου. μία βιαστική ματιά.
κι η αγάπη πάλι θα καλεί
κατέβηκα. είχε κόσμο στο ταμείο. προσπάθησα να θυμηθώ πώς τους πρωτογνώρισα. σίγουρα από ράδιο. πιθανό από τον Γιάννη Πετρίδη. με βεβαιότητα το 1996. έγινε η απώλεια συνήθειά μας. με είχαν συγκλονίσει και ο ήχος και οι λέξεις και η φωνή. και θυμάμαι με το που άκουσα το κομμάτι πήγα και πήρα το σιντί. έγινε η απώλεια συνήθειά μας
τόσο ευτυχισμένοι. και πάντα είχες την απορία πώς με είχε συγκλονίσει ένας τόσο μελαγχολικός ήχος. και σου έλεγα ότι δεν τον βρίσκω μελαγχολικό. απλά τόσο αληθινό. τόσο κυριολεκτικό. τόσο απίστευτα συναισθηματικό. σου χαμογελούσα. καθώς προσπαθούσα να σου εξηγήσω αυτή την εύθραυστη ισορροπία. του να ζεις. τα δύσκολα. τα εύκολα. τις απώλειες. και να ακουμπάς έναν ήχο. να ακουμπάς σε έναν ήχο. την ισορροπία του να ακουμπάς συναισθήματα σε ήχους, λέξεις, από το να χαθείς σε αυτά. του να βυθίζεσαι από το να πνίγεσαι. του να κολυμπάς από το να επιπλέεις. χαμογελούσα. για την απώλεια. που γινόταν συνήθεια.
ανηφόρισα πανεπιστημίου. μετρό; λεωφορείο; λεωφορείο. βαρέθηκα να περπατήσω το δεκάλεπτο μετά. μα ότι δεν περπάτησα το ένοιωσα κρύο. και με το παραπάνω. χειμώνιασε. χαμογέλασα. περιμένοντας στην στάση. θυμήθηκα την πρώτη συναυλία τους που πήγαμε. ρόδον. 1998. η πρώτη φορά που τους είδα από κοντά. και με συγκλόνισαν. όχι τόσο που οι ήχοι, οι λέξεις, οι μελωδίες αποκτούσαν κίνηση στην ματιά μου. όσο ότι έμοιαζαν τόσο αληθινοί. τόσο εύθραυστοι. σαν να ισορροπούν. στο βυθίζεσαι. στο πνίγεσαι. στο επιπλέεις. βάλτε να πιούμε. και βάλτε και βάλτε και βάλτε. ντίρλα γίναμε. και φύγαμε λίγο πριν το τέλος. και τόσο ευτυχισμένοι.
ξεκλείδωσα. χαμογέλασα. ακούγοντας τον μόμπυ να φυσάει και να ξεφυσάει από την πόρτα πίσω. ίσα που πρόλαβα να ακουμπήσω την σακούλα στον καναπέ. ώρες ώρες δεν ξέρω ποιος πάει βόλτα ποιον. μεγαλώνει και αυτός. μοιάζει περισσότερο κουρασμένος γυρνώντας από την βόλτα. μα τόσο ευτυχισμένος. του μίλησα στην βόλτα. για το πόσο απίστευτος μου ακούγεται ο ήχος τους. μου κουνούσε την ουρά. προχωρούσε μπροστά.
θυμήθηκα που μου απαντούσες ότι δεν μπορούσες να τους ακούσεις πολλή ώρα. τους έβρισκες μελαγχολικούς. και απορούσα. γιατί άκουγες ήχους και διάβαζες λόγια αν όχι το ίδιο, παρόμοια, για σένα, θλιμμένα. απλά σε άλλη γλώσσα. και συζητούσαμε για αυτά που αξίζουν. αυτά που είναι κοινώς αναγνωρίσιμα. αυτά που αξίζουν περισσότερο. απλά μπορεί να μην βρουν την στιγμή της κοινής αναγνώρισης. ή της έστω αναγνώρισης. μιλούσαμε για ήχους. για λέξεις. χαμογελούσα όταν τολμούσα να σου συγκρίνω τα αναγνωρίσιμα με τα μη αναγνωρίσιμα. όταν προσπαθούσα να σου εξηγήσω ότι πέρα από την όποια αξία, είναι και θέμα ευκαιριών. και διάθεσης. αυτών που συναντάς. αυτών που αξιοποιείς. αυτών που έχεις την διάθεση να ανακαλύψεις.
άνοιξα την πόρτα. στην στιγμή νοιώθεις την ζέστη στο πρόσωπο. το κρύο στην πλάτη. κρύο σήμερα. μόμπυ τρέχει στο νερό. χαμογέλασα. λες και θα προλάβει να του το πιει κανείς άλλος. με κοίταξε. τον κοίταξα. ύπνο τώρα μόμπυ. πέρασε η ώρα.
και ένα άκουσμα. και δύο. και περισσότερα. κάθε κομμάτι. και ένα συναίσθημα. και ένα χαμόγελο. αξίζει. είναι από τους ήχους που αξίζουν. να ακουστούν. να βιωθούν. να ακουμπηθούν τα ήδη βιώματα. ισορροπώντας. στο βυθίζω. στο επιπλέω. στο ακουμπώ. στο βυθίζομαι. στο επιπλέομαι. χαμογέλασα. πέρασαν εικόνες. με διαδρομές. με ήχους. διάφανους. με ό, τι απόμεινε απ' την ευτυχία. με λέξεις. τόσο πραγματικές. τόσο διαφορετικά αληθινές. δεν κόβεται στα δυο η ζωή. είναι ήλιος και βροχή. μαζί. άναψα τσιγάρο. κοίταξα οθόνη. σαν να μην έμεινε άλλο μυαλό στα πλήκτρα. αφήνομαι στις εικόνες. που περνούν από μπροστά. τις παλιές. τις τωρινές. τις νέες. και η αγάπη πάλι θα καλεί
χαμογέλασα. καθώς θυμήθηκα ότι για μερικούς ήχους ακόμα νοιώθω αυτό το συναίσθημα. και ας μεγαλώνω. και νοιώθω σαν να θολώνει ο αυθορμητισμός. σαν να θαμπώνει η ταραχή. όσο ζεις και ζεις νοιώθεις να γίνεσαι πιο στωικός. σαν να μένεις ατάραχος. στα δύσκολα. στα εύκολα. και όσο πιο δύσκολα ίσως και πιο ατάραχα. στα επόμενα. απλά με ένα χαμόγελο. πλάτυνε. καθώς συνειδητοποίησα ότι μερικά πράγματα μοιάζουν να μένουν αναλλοίωτα. στο πέρασμα του χρόνου. ίσως ο τρόπος έκφρασης διαφοροποιείται. μα το συναίσθημα παραμένει. και ας μοιάζει να ξεχνιέται στιγμές.
θύμισες καθώς το έφερνα κοντά μου. μία βιαστική ματιά.
κι η αγάπη πάλι θα καλεί

τόσο ευτυχισμένοι. και πάντα είχες την απορία πώς με είχε συγκλονίσει ένας τόσο μελαγχολικός ήχος. και σου έλεγα ότι δεν τον βρίσκω μελαγχολικό. απλά τόσο αληθινό. τόσο κυριολεκτικό. τόσο απίστευτα συναισθηματικό. σου χαμογελούσα. καθώς προσπαθούσα να σου εξηγήσω αυτή την εύθραυστη ισορροπία. του να ζεις. τα δύσκολα. τα εύκολα. τις απώλειες. και να ακουμπάς έναν ήχο. να ακουμπάς σε έναν ήχο. την ισορροπία του να ακουμπάς συναισθήματα σε ήχους, λέξεις, από το να χαθείς σε αυτά. του να βυθίζεσαι από το να πνίγεσαι. του να κολυμπάς από το να επιπλέεις. χαμογελούσα. για την απώλεια. που γινόταν συνήθεια.
ανηφόρισα πανεπιστημίου. μετρό; λεωφορείο; λεωφορείο. βαρέθηκα να περπατήσω το δεκάλεπτο μετά. μα ότι δεν περπάτησα το ένοιωσα κρύο. και με το παραπάνω. χειμώνιασε. χαμογέλασα. περιμένοντας στην στάση. θυμήθηκα την πρώτη συναυλία τους που πήγαμε. ρόδον. 1998. η πρώτη φορά που τους είδα από κοντά. και με συγκλόνισαν. όχι τόσο που οι ήχοι, οι λέξεις, οι μελωδίες αποκτούσαν κίνηση στην ματιά μου. όσο ότι έμοιαζαν τόσο αληθινοί. τόσο εύθραυστοι. σαν να ισορροπούν. στο βυθίζεσαι. στο πνίγεσαι. στο επιπλέεις. βάλτε να πιούμε. και βάλτε και βάλτε και βάλτε. ντίρλα γίναμε. και φύγαμε λίγο πριν το τέλος. και τόσο ευτυχισμένοι.
ξεκλείδωσα. χαμογέλασα. ακούγοντας τον μόμπυ να φυσάει και να ξεφυσάει από την πόρτα πίσω. ίσα που πρόλαβα να ακουμπήσω την σακούλα στον καναπέ. ώρες ώρες δεν ξέρω ποιος πάει βόλτα ποιον. μεγαλώνει και αυτός. μοιάζει περισσότερο κουρασμένος γυρνώντας από την βόλτα. μα τόσο ευτυχισμένος. του μίλησα στην βόλτα. για το πόσο απίστευτος μου ακούγεται ο ήχος τους. μου κουνούσε την ουρά. προχωρούσε μπροστά.
θυμήθηκα που μου απαντούσες ότι δεν μπορούσες να τους ακούσεις πολλή ώρα. τους έβρισκες μελαγχολικούς. και απορούσα. γιατί άκουγες ήχους και διάβαζες λόγια αν όχι το ίδιο, παρόμοια, για σένα, θλιμμένα. απλά σε άλλη γλώσσα. και συζητούσαμε για αυτά που αξίζουν. αυτά που είναι κοινώς αναγνωρίσιμα. αυτά που αξίζουν περισσότερο. απλά μπορεί να μην βρουν την στιγμή της κοινής αναγνώρισης. ή της έστω αναγνώρισης. μιλούσαμε για ήχους. για λέξεις. χαμογελούσα όταν τολμούσα να σου συγκρίνω τα αναγνωρίσιμα με τα μη αναγνωρίσιμα. όταν προσπαθούσα να σου εξηγήσω ότι πέρα από την όποια αξία, είναι και θέμα ευκαιριών. και διάθεσης. αυτών που συναντάς. αυτών που αξιοποιείς. αυτών που έχεις την διάθεση να ανακαλύψεις.
άνοιξα την πόρτα. στην στιγμή νοιώθεις την ζέστη στο πρόσωπο. το κρύο στην πλάτη. κρύο σήμερα. μόμπυ τρέχει στο νερό. χαμογέλασα. λες και θα προλάβει να του το πιει κανείς άλλος. με κοίταξε. τον κοίταξα. ύπνο τώρα μόμπυ. πέρασε η ώρα.
και ένα άκουσμα. και δύο. και περισσότερα. κάθε κομμάτι. και ένα συναίσθημα. και ένα χαμόγελο. αξίζει. είναι από τους ήχους που αξίζουν. να ακουστούν. να βιωθούν. να ακουμπηθούν τα ήδη βιώματα. ισορροπώντας. στο βυθίζω. στο επιπλέω. στο ακουμπώ. στο βυθίζομαι. στο επιπλέομαι. χαμογέλασα. πέρασαν εικόνες. με διαδρομές. με ήχους. διάφανους. με ό, τι απόμεινε απ' την ευτυχία. με λέξεις. τόσο πραγματικές. τόσο διαφορετικά αληθινές. δεν κόβεται στα δυο η ζωή. είναι ήλιος και βροχή. μαζί. άναψα τσιγάρο. κοίταξα οθόνη. σαν να μην έμεινε άλλο μυαλό στα πλήκτρα. αφήνομαι στις εικόνες. που περνούν από μπροστά. τις παλιές. τις τωρινές. τις νέες. και η αγάπη πάλι θα καλεί