2008/10/10

[Εκ]Φράσεων Το Παιχνιδίζειν

μου μίλησες Αστερόεσσα για αντιγραφή, επικόλληση, λέξεις, τυχαία σειρά. σου ψιθύρισα είναι περίεργοι καιροί. σε λίγο...

πήρα πρωτοβουλία. παραπάνω από τρεις λέξεις. από παραπάνω από πέντε ιστολόγια. σαν μια ευκαιρία να ευχαριστήσω. όλους εσάς. που με τον τρόπο σας, πολλοί από εσάς, με κάνετε να πιστεύω, ακόμα, ότι αυτή η πραγματικότητα, τελικά, δεν είναι μόνο εικονική. οι λέξεις που ακολουθούν δικές σας. όλες. σειρά τυχαία. κύλιση. αντιγραφή. επικόλληση. σειρά τυχαία. απλά ακουγόταν στο μυαλό η τελευταία επικόλληση... πριν την επόμενη αντιγραφή... εκεί που σταματούσε την κύλιση...

και σαν άτομα με παρατηρητικότητα, μνήμη, υπομονή, ανακαλύψτε τις λέξεις σας. στο σχόλιό σας, επικολλήστε τις δικές σας φράσεις που θα ανακαλύψετε στα λόγια που ακολουθούν. έτσι... δικές σας λέξεις είναι. όλες. σας ευχαριστώ. πολύ. για όλα...


. . .
Έτσι, με το πάτημα ενός κουμπιού! *κλικ* . . . Μικρές χαρές σαν το γλυκό του κουταλιού μικρό και γεμάτο περιεχόμενο χωρίς πολλά πολλά μόνο ουσία. . . . Το τέλος της διαδρομής δεν το γνωρίζω, ίσως στο βάθος του να υπάρχει και πηγή . . . Αέρας από κει μέσα θέλει να βγει σε λέξεις. Μα ψάχνει να τις βρει. . . . Και είναι και κάτι άλλα που είναι στο πάνω ράφι, καλά φυλαγμένα ενθύμια. Που όποτε ανοίγουν πλημμυρίζεις με διαφορετικά συναισθήματα. (προνόμιο το να μπορείς να νιώθεις.) . . . Κοιτάω μπροστά. Χωρίς ποτέ να ξεχνώ αυτά που έμειναν πίσω- και κυρίως τα πρόσωπα που από χρόνια δεν περπατούν δίπλα μου. . . . Το μεσημέρι που γύρισα, μπήκα στο άδειο του δωμάτιο. Δε σου λέω...ούτε και πρόκειται να σου πω... το φαντάζεσαι ή καλύτερα φαντάσου ό, τι θέλεις... . . . η αυτόματη επιθυμία μου και σκέψη ήταν: θέλω να κάνω έρωτα. Τώρα. Χωρίς να με νοιάζει ούτε το ερωτόλογο ούτε αν η ιστορία θα είχε συνέχεια. . . . Βούτηξα πάλι στον απέραντο ωκεανό σου. Το νερό στέγνωσε επάνω στο δέρμα μου μα είχε αφήσει κάποια σημάδια. . . . τα χέρια μου -χθες το βράδυ- μύριζαν λεβάντα. λένε ότι αυτή η μυρωδιά σε ηρεμεί. . . .

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Ένα ταξίδι χωρίς σκοπό, χωρίς προορισμό αλλά με πολλές ενδιάμεσες στάσεις. . . . Τίποτα δεν είναι εύκολο σ' αυτή τη ζωή, όμως αξίζει να πορεύεσαι σωστά, κάποια στιγμή αυτό θα το λάβεις πίσω. . . . Κι εσύ το κατάλαβες. Κι ας μη μπορέσαμε τελικά. Ας μην έγινε. Αλλά χωρίς πίκρα, μόνο ευγνωμοσύνη και τρυφερότητα. Γι' αυτή τη συνάντηση. Για το χαμόγελο εκείνης της νύχτας που ακόμα αντέχει. Για τη μουσική. Για τους ήχους. Για τη σιωπή... . . . Η σιωπή μας είναι πολύτιμη αρετή. Μερικές φορές. Για μερικά πράγματα. Δε θα γίνουμε καλύτεροι αν με αλαζονεία προτάξουμε τους θησαυρούς που κρύβουμε μέσα μας. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε παρέα... . . . Μέχρι τέλους στο νου και στην καρδιά μου θα σε κρατώ. Και όσους με αντέχουν θα αγκαλιάζω και όλους τους άλλους με τον καιρό θα καταλάβω. Και ίσως λιγότερο θα πονάω με τον καιρό. Ίσως λιγότερο θα πονάω με τον καιρό... . . .

Έρχονται στιγμές στη ζωή που πρέπει να πάρουμε αποφάσεις σοβαρές και επώδυνες... Συνήθως, τις ακολουθεί μια σιωπή και μια απέραντη μοναξιά... . . . Περπατώ, ταξιδεύω, χωρίς πυξίδα, χωρίς προορισμό. Και ξαφνικά ξυπνώ. Και ξαφνικά έχω φτάσει. Πού; . . . Δε μπορώ να απαντήσω με σιγουριά- ίσως να ήταν και όλα αυτά μαζί. Πέρασε πολύς καιρός... ώσπου δόθηκε η αφορμή... . . . Να στεκόταν δίπλα μου και να μου κρατούσε το χέρι... Τι καλά που θα 'τανε. . . . Ξύπνησα λοιπόν στ' αλήθεια και έκανα μια διακοπή από τα πάντα για να χαζέψω για λίγο το παρόν ως παρελθόν και δάκρυσα γιατί θα ήθελα να μπορώ να δω το μέλλον μου ως παρόν, έστω και για λίγο, από το παράθυρο μου.. . . . Άλλες φορές τα καταφέρνεις, μα καμιά φορά στέκεις βουβός μη μπορώντας να εκφράσεις την ανάγκη σου για αυτήν την επικοινωνία..... ......απλά σιωπάς..... . . . Οραματίζομαι πίσω τους εικόνες με σένα. Διακοπές, ένα ταξίδι, ένα πικνίκ, χορό, αγκαλιά, έρωτα. Μαζί σου, εικόνες που δεν είχα. Και κείνο το φιλί. . . . κι είναι εξαίρεση οι τολμηροί που διεκδικούν με ευγένεια τη θέση τους στην αγάπη. πόσο φοβόμαστε την απόρριψη πόσο... . . .

Έκατσα, λοιπόν στο γραφείο, να διαβάσω. Αυτό το ''νομίζεις ότι θα βρεις κάποιον να σε αγαπήσει πραγματικά και τόσο πολύ'', όμως, άρχισε να ηχεί περίεργα στα αυτιά μου... . . . Καθόταν μόνος μπροστά από το παράθυρο του δωματίου του, παρατηρούσε τους ανθρώπους που περπατούσαν βιαστικοί, γυρεύοντας την αγάπη. Σηκώθηκε και αντίκρισε το είδωλό του στον καθρέφτη. . . . και από την επαφή που ήρθα με ανθρώπους διαπιστώνω ότι ο κόσμος είναι τόσο διαφορετικός, αλλά στη βάση... όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Όλοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους προβληματισμούς, όλοι είμαστε άνθρωποι. Ίσοι και όμοιοι. . . . Υπάρχει κανείς εκεί έξω να κάνει την επανάστασή μου;;; . . .

Αν δεν δοκιμάσεις κάτι δεν ξέρεις αν σου αρέσει ή αν σου ταιριάζει. Η μόνη συμβουλή που θα μπορούσα να σου δώσω είναι απλά να ακούς την καρδιά σου και τη συνείδησή σου. Και όλα θα πάνε καλά. . . . Λοιπόν, θα φερόμαστε σαν αγόμενα και φερόμενα όντα και μετά θα κατηγορούμε τα πάθη μας. Και θα ζητάμε συγχώρεση. Γιατί είσαι μία κάμπια και μισή. Με σημάδια. Το απέραντο γαλάζιο βυθίστηκε. Και σε πήρε κι εσένα. . . . Κοιτάω αλλά δε βλέπω. Αφουγκράζομαι αλλά δεν ακούω. Αγγίζω αλλά δεν πιάνω. Δε γεύομαι. Δε μυρίζω. Η απώλεια είναι η αρχή του επαναπροσδιορισμού. Όχι μόνο για ό, τι έχασες. Για όλα. . . . Κι εκεί συνεχίζει να ξημερώνουν όμορφες μέρες. Αλλά τον παράδεισο τον έχουμε φυλακισμένο και μέσα μας. Ας τον απελευθερώσουμε και κάτι μπορεί να αλλάξει, να αλλάξουμε. . . .  

Στάθηκε μια στιγμή στην πόρτα, όσο χρειαζόταν να συνηθίσουν τα μάτια του στο μισοσκόταδο που υπήρχε μέσα. . . . Και με δέος υποκλίνεται. Στις εικόνες του, σε αυτά που έφυγαν νωρίς, σε όσα ήρθαν ως κοινοί παρονομαστές του πρωτότυπου, στο όμορφο φινάλε που ξεδιάλυνε το παν. Στον κύκλο που έκλεισε και σε αυτόν που δειλά πάει να ανοίξει εν καιρώ. . . . Έρχεται όμως ένα φιλί, ένα αγκάλιασμα, ένα χάδι στα μαλλιά που φανερώνει την παρουσία, δηλώνει την αίσθηση του "είμαι εδώ για σένα όποτε με χρειαστείς", και τότε νιώθεις λιγότερο μόνος, λιγότερο εγωιστής, πιο πλούσιος. . . . Αν μ' απογοητεύσει, αν με αδειάσει, αν με στεγνώσει, τότε θα το μετανιώσω. Δεν έχω περιθώρια να μετανιώνω για πράγματα... . . .

Τελευταία νομίζω πως ένα μεγάλο μέρος του κόσμου έχει αρχίσει να μη λειτουργεί καλά... . . . Στην αρχή νόμισα πως είναι από το χαμόγελο, που έσπασε και έγινε πάλι ένα ξενέρωτο, ευθύγραμμο στόμα... Αλλά μετά διαπίστωσα πως μπορεί και να ακούστηκε από αυτό το ζωτικό όργανο ...πως το λένε να δεις... καρδιά; ...ναι, αυτό...! . . . Αυτό δεν είναι πετραδάκι πετραδάκι είναι κοτρονάρα κοτρονάρα. . . . Το παρόν είναι εκείνο το μέλλον που αναζητούσαμε. Μα δεν μπορώ να στο πω, γιατί το γνωρίζεις ήδη. . . . Θυμάμαι σαν χθες τα λόγια σου. Θα μετανιώσεις που θέλεις να γυρίσεις πίσω. Να αφήσεις το εδώ για το εκεί. Φοβάμαι πως θα απογοητευτείς. Φοβάμαι για σένα. Για τις ευαισθησίες και τις ουτοπίες σου. Έλεγες. Τώρα φοβάμαι κι εγώ. . . . έχω ξεχειλίσει και τρομάζω.. με ξέρω.. με ξέρω καλά.. ξέρω και το φινάλε.. όλα τα βλέπω.. ακούς; (ξανά και ξανά.. ακούς.. δεν ακούς)... . . .

..μπορείς να είσαι ότι ποθεί η ψυχή σου.. Γίνε ότι ΕΣΥ θες.. . . . Ελπίζω του χρόνου να μην βλέπω μόνος μου το φεγγάρι.. . . . κι εμείς διαβάτες ενός ανύποπτου χρόνου... που παίζει με τα κομμάτια των αστέρων που εκρήγνυνται....... κι ύστερα, μάτια μου; κι ύστερα, τι; . . . και να που όταν δίνεις χρόνο και εμπιστεύεσαι την διαδικασία (ή τον εαυτό σου ή και τους άλλους, τους ξεχωριστούς άλλους) τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλεις...όπως τα έχεις ονειρευτεί... . . . Θέλω να την δεις. Θέλω να μου πεις. Ήμασταν τόσο χαρούμενοι; Ήμασταν. Το λέει η φωτογραφία. Αλήθεια λέει. . . . Τα χρόνια πέρασαν και πολλά άλλαξαν. Σχεδόν δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος. Αυτό κι αν ήταν αναπόφευκτο.. Και θα συνεχίζει να αλλάζει συνέχεια και να προσαρμόζεται στις καταστάσεις.. . . .

Αλλά για εκείνες τις φορές που μπορούσα να τον καταλάβω, άξιζαν όλα τα άλλα. Με ένα μικρό βήμα κάθε φορά, τον γνώριζα όλο και περισσότερο. Όσο με άφηνε να τον γνωρίσω βέβαια. Αλλά άξιζε, ω, ναι, άξιζε κάθε φορά τον κόπο. . . . Το ότι οι άνθρωποι που αγάπησα...απλά δεν μ' αγάπησαν όπως εγώ...σύμπτωση. Δεν συμβιβάστηκα και δεν πρόκειται να συμβιβαστώ...επιλογή. ... Αναρωτιέμαι αν η μοναξιά είναι σύμπτωση ή επιλογή... Και τα δύο σκέφτομαι. . . . Εδώ κατεβαίνω, λες, εσύ συνέχισε και με προσοχή! Ες αύριον τα σπουδαία! Τώρα δε θα καταλάβεις τίποτα, ό, τι κι αν σου πω. Μου χαϊδεύεις τα μαλλιά μέσα στο μισοσκόταδο - ωχ!, πού είναι οι μπούκλες σου; αναρωτιέσαι έκπληκτος. Θα ξαναγίνουν, σου λέω . . . Λένε πως οι απαντήσεις έρχονται από μόνες τους. Στις πιο άσχετες φάσεις. Σε πράγματα ή γεγονότα που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση και επαφή μαζί τους. . . .

Έχει μόλις αρχίσει η υπόλοιπη μου ζωή. Δεν ξέρω πόση θα είναι, αλλά μόλις άρχισε. Δεν ξέρω αν θα είναι χειρότερη ή καλύτερη, αλλά μόλις άρχισε. Δεν ξέρω αν θα είναι το ίδιο μοναχική, αλλά μόλις άρχισε. Δεν ξέρω αν θα είσαι ένα κομμάτι της ή όχι, αλλά μόλις άρχισε. Μόλις άρχισε και ξέρω ότι θα ήθελα να είσαι ένα κομμάτι της. . . . το ταξίδι είναι η πιο ευρεία χρησιμοποιημένη και η πλέον εύστοχη μεταφορά της ζωής. Συχνά λέμε ότι δεν ξέρουμε ποιο δρόμο να πάρουμε για να πετύχουμε το στόχο μας. . . . όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται.... . . . Ίσως πάλι όλα να γίνονται βάσει ενός επουράνιου σχεδίου που έχει φτιάξει μία ανώτερη δύναμη. Μπορεί και όχι. . . . Θέλω να ζήσω έτσι όπως θα ζω κάθε αύριο. Όχι κάθε αύριο, κάθε τώρα. Μόνο το τώρα μπορούμε να αγγίξουμε. . . . "σ’ αγαπώ"..."ΤΩΡΑ!" ούρλιαξα κι έσφιξα τα δόντια δυνατά. Καμιά εικόνα δεν πέρασε από μπροστά μου. . . .  

Είναι παράξενο αλλά όλοι παλεύουν για μια στιγμιαία φωτοβολίδα και μετά θα πουν "Οοοοοοο". Όλα σαν να βιάζονται να εκτιναχθούν ψηλά . . . Μπλέχτηκα μέσα στα μαλλιά σου και ένιωθα την δόνηση των χορδών στο κορμί μου. Με έπαιζες, με τραγουδούσες. Πού είσαι; Πού ήσουν πάντα; . . . Λίγα λουλούδια στο βάζο κάποιας γωνιάς, μαραμένα κι αυτά. Τ' άλλαξα. Τα πότισα. Μύρισαν κιόλας. . . . Είναι μερικά πράγματα στη ζωή μας από τα πιο ασήμαντα έως και πολύ σοβαρά, όπως έχω καταλάβει, που μπορεί να συμβούν μια, δύο ή και περισσότερες φορές, αλλά για να σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον, χρειάζεται για ένα περίεργο και ανεξήγητο λόγο, εκείνη η μια και μοναδική αστραπιαία στιγμούλα, έτσι κάτι σαν το φλας της μηχανής. . . . Μετά από κάθε τέτοια συνάντηση έχω στο στόμα μου τη γεύση του παλιού καλού κρασιού και στη ψυχή μου την ελπίδα για μια νέα τέτοια νύχτα . . .

Τα όνειρα και τα ενδιαφέροντά σου κοίτα να είναι στην πρώτη γραμμή . . . Αυτό που θέλω να γνωρίζω είναι η διατήρηση των ονείρων μου. Αυτά μετράνε και αυτά με οδηγούν στο μέλλον... . . . τώρα βλέπεις ένα χέρι να σηκώνεται. απλώνεται στο μέρος σου. βοήθησε το. είναι ο εαυτός σου. . . . ότι φοβάμαι το φωνάζω. ότι φοβάσαι σε δυναμώνει. και όταν το φωνάζεις βλέπεις πως δεν είσαι μόνος. σου απλώνω το χέρι μου. έλα να στο σφίξω. . . . Κάτι μικρό ή κάτι μεγάλο. Κάτι σημαντικό ή κάτι ασήμαντο. Κάτι αληθινό ή κάτι ψεύτικο. Σίγουρα, όμως, κάτι δικό μου... . . . Μα τι λέω,,,, δεν έχει μέτρο ο πόνος... δεν έχει όρια.. Όταν πονάς, πονάς και το συναίσθημα αυτό σου ανήκει. Ολοκληρωτικά..είναι όλο δικό σου... Να και κάτι που μου ανήκει τελικά..ίσως και το μοναδικό... Ο πόνος μου,,, . . . Η χαρά είναι σαν τα καθαρά τζάμια... μονίμως κάποιος στα γεμίζει δαχτυλιές! Η λύπη είναι σαν τη λαδιά.... δεν φεύγει ποτέ! Η μνήμη είναι σαν το κάψιμο στο αγαπημένο σου πουκάμισο...που ή το πετάς και το ξεχνάς και ησυχάζεις ή που το φυλάς, συχνά πυκνά το κοιτάς και βάζεις τα κλάματα... . . .

Θα έρθεις το ξέρω. Σε περιμένω. Γιατί επί τέλους έμαθες και εσύ να κλαις. . . . Φοβάμαι. Γι' αυτό ξέρω ότι αξίζει. Φοβάσαι; . . . Καμιά φορά οι απαντήσεις σε ότι μας απασχολεί είναι μπροστά μας. Δίπλα μας. Στην επιφάνεια του μυαλού μας. Κάποια πράγματα τα κάνουμε πολύπλοκα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. . . . Ας είναι... κάνε αυτό που λέει η καρδιά σου και μη σκέφτεσαι τίποτε άλλο. Κάποια μέρα θα δικαιωθείς και θα αγαπηθείς...ΑΛΗΘΙΝΑ. . . . Κι εγώ γι αντάλλαγμα.. Την αύρα σου θα νιώσω και θα ξαναγεννηθώ.. Στον κόσμο που μίσησες.. Στην ώρα που νοστάλγησες.. Σε όσα δεν πρόλαβες να ονειρευτείς.. Σε όσα θα 'ρθουν και όσα θα προσπεράσουν.. . . .

Το πρωινό φως αδίστακτα τρύπωσε στο δωμάτιο... Με δυσκολία άνοιξα τα μάτια για να καταλάβω πως ξεκινούσε μια νέα ημέρα στον ορίζοντα. Και το κομμάτι έλειπε σαν να 'ταν χθες... . . . Και μου είπες ότι με αγάπησες όσο κανέναν άλλο και ότι δεν ξέρεις αν ποτέ θα σε αγαπήσει άλλος περισσότερο από μένα. . . . ονειροβατώ μέσα στο απέραντο κενό. με μικρά βήματα. είπα μια αλήθεια. για να την ακούσω και εγώ. . . . Δεν ξέρω αν το νιώθεις, μα είσαι ακόμα εδώ γύρω...Τα χέρια μου μυρίζουν απ' τα μαλλιά σου. Ζόρικο πράμα... . . . Μερικές φορές είναι αδύνατον να προβλέψεις τις εξελίξεις. Πόσο μάλλον όταν η αλήθεια του ενός δεν είναι αποδεκτή από τον άλλον. . . .

...Είχα τα ματιά μου "κλειστά" κι όμως σε "είδα" στο σκοτάδι .. . . . Από το παράθυρο σε βλέπω κι ας μην φτάνεις. Σημάδια από κερί... Σημάδι από κρασί... Σημάδια από σιωπή... . . . Περίμενε υπομονετικά να ακούσει ξανά τον ελαφρύ ήχο της αναπνοής. Μόλις ένοιωσε πως ο άνθρωπος πάγωσε και πάλι...του είπε..."Νόμιζα πως δεν θα σε ξανάβλεπα ποτέ..." . . . Στο καθάριο βλέμμα. Στη σταθερή φωνή. Στις επιθυμίες του. Στη μουσική ενός τσέλου. Επιτέλους,... ηρεμία. ... . . . Για όσο αναπνέω. Για όσο έχω λόγο να με κρατάει εδώ... Μπορεί και για πάντα μα δεν υπόσχομαι... μόνο ελπίζω..... . . .

56 σχόλια:

Αστερόεσσα είπε...

Λυρικότατον! Σπας τους κανόνες. Αλλά και αυτό είναι Dada!
Τις καλημέρες μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Εκανες την εκπληκτική, τη συγκλονιστική, θα έλεγα, ανατροπή.
ΜΑΣ συμπεριέλαβες τιμητικά όλους, μπράβο σου και σ' ευχαριστούμε.
¨Εκανες πολλή δουλειά και χρονοβόρα...ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΙΧΕΣ ΧΑΘΕΙ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΟ... Σταχυολογούσες αποσπάσματα...
:-)))

΄Αντεξα και το διάβασα... και αναγνώρισα κομμάτια με συναισθήματα φίλων που στη μέχρι εδώ πορεία έτυχε να διαβάσω.

Φυσικά ήταν αδύνατόν να μην αναγνωρίσω την ημέρα που έκλαψα με λυγμούς. Λυγμοί όμως συγκίνησης.
Από εκείνους που σου αφήνουν τη γλυκιά γεύση πως δεν πήγαν άδικα οι ανησυχίες, τα άγχη, τα ξενύχτια, που με τίποτε δε θα χαρακτήριζα κόπους, όσον αφορά το μεγάλωμα του/των παιδιών μας.
«Το μεσημέρι που γύρισα, μπήκα στο άδειο του δωμάτιο. Δε σου λέω...ούτε και πρόκειται να σου πω... το φαντάζεσαι ή καλύτερα φαντάσου ό, τι θέλεις...»
(12/5/2008-Σίγουρα, δε θα άντεχα.... )


Βασίλη μου,η σημερινή σου ανάρτηση θεωρώ πως ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΩΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑ.
Σ' ευχαριστούμε,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Elen Chamelen είπε...

"Μπλέχτηκα μέσα στα μαλλιά σου και ένιωθα την δόνηση των χορδών στο κορμί μου.Με έπαιζες,με τραγουδούσες.Πού είσαι;Πού ήσουν πάντα;"

Σ'ευχαριστώ που είμαι και εγώ εδώ μέσα.Βγήκα ξέρεις απ'την γυάλινη σφαίρα και πέρασα να μοιραστώ μαζί σου σκέψεις και φαντασίες.

-Θα μου κρατάς το χέρι όμως;
-Ποτέ δεν θα το αφήσω.
Σε φιλώ.

Όναρ είπε...

Ευχαριστίες και φιλάκι στο χειλάκι..γλυκό πευκοβελονάκι..Καλησπέρες λυρικές..

Dr_MAD είπε...

απίστευτο κολλάζ φίλε μου

είσαι τρομερός! βγάζω καπέλο και αρχίζω υποκλίσεις. το πιο ουσιαστικό απόσπασμα από το πιο δικο μου κείμενο

Μερικές φορές είναι αδύνατον να προβλέψεις τις εξελίξεις. Πόσο μάλλον όταν η αλήθεια του ενός δεν είναι αποδεκτή από τον άλλον.

με τιμά που βρίσκομαι ανάμεσα σε τόσο τρανταχτά και ζηλευτά όντα της σφαίρας μας σε συνοχή στο κείμενό σου αυτό (γιατί αποφεύγω τα αισθήματα). αλήθεια με τιμά

tovenito είπε...

να το επικολλήσω; αυτό επιτάσσουν οι μπασνιοκανόνες;

πρέπει να σου πήρε πολύ χρόνο πάντως για να δένουν κάπως τα αποσπάσματα μεταξύ τους και να υπάρχει μία σχετική ροή.

"ότι φοβάμαι το φωνάζω. ότι φοβάσαι σε δυναμώνει. και όταν το φωνάζεις βλέπεις πως δεν είσαι μόνος. σου απλώνω το χέρι μου. έλα να στο σφίξω"

πολύ συγκινητικό ποστ!

Leviathan είπε...

eisai apisteutos!!!kai ego to vrisko siginitiko!!filia kai kalo mesimeri!!

Jimmy Rose είπε...

Έχω μείνει άφωνος για το συγκεκριμένο post. Μοναδικό. Συγχαρητήρια.

Ευχαριστώ διπλά που βρίσκομαι και εγώ εδώ, και μάλιστα με την αρχή του πιο προσωπικού μου κειμένου.

"Στάθηκε μια στιγμή στην πόρτα, όσο χρειαζόταν να συνηθίσουν τα μάτια του στο μισοσκόταδο που υπήρχε μέσα."

Jimmy Rose είπε...

Ξέχασα να παρατηρήσω το ακόλουθο: Διαβάζοντας την συλλογή διαπιστώνω ότι στα περισσότερα κείμενά μας κεντρικό ρόλο παίζει η απουσία, η απώλεια, η φυγή.
Περίεργο...

BUTTERFLY είπε...

Εχω καιρο να μπω στη μπλογκογειτονια και χαιρομαι πολυ που μπηκα σημερα κι επεσα πανω σε αυτη την τοσο ευαισθητη αναρτηση!Αυτες τις στιγμες που μου λειπει πολυ το μπλογκινγκ και ολοι εσεις!!!
Σ' ευχαριστω πολυ που με τιμησες κι εμενα...διαλεξες τις πρωτες φρασεις ενος απο τα πιο επιπονα κειμενα που εχω αναρτηση...μαλλον το καταλαβες απο τοτε πως εκει καπου κατι τελειωνε και κατι αρχιζε...θα με πιστεψεις αν σου πω οτι ακομα το ψαχνω;

"Έρχονται στιγμές στη ζωή που πρέπει να πάρουμε αποφάσεις σοβαρές και επώδυνες... Συνήθως, τις ακολουθεί μια σιωπή και μια απέραντη μοναξιά... "

Και παλι σ'ευχαριστω!

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Έκανες την πιο γλυκειά ανατροπή καλέ μου Basnia!

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα! Έκανες όντως ένα καταπληκτικό κολάζ, όχι μόνο βγάζεις νόημα αλλά είναι και συγκηνητικό το περιεχόμενο.. ξέρεις να παίζεις πολύ καλά βλέπω!

Hfaistiwnas είπε...

Μία μόνο;;;;;;;;;;
Θα σε πάω στη Χάγη!

Hfaistiwnas είπε...

Μήπως κάποιος πρέπει να πληρώσει πνευματικά δικαιώματα;;;

7Demons είπε...

Βρήκες και πήρες κάτι πολύ προσωπικό μας και πολύ πονεμένο...
Αλλά χαλάλι σου γιατί ξέρεις να εναρμονίζεις καημούς.

Φιλί.

Ανώνυμος είπε...

Υποκλίνομαι!
Πολύ ωραία παραλλαγή του παιχνιδιού.
Αλλα έπρεπε να το κάνεις σαν quiz και καλα "βρες τη φράση και τον blogger" :P
υ.γ. χεχε:)

Unknown είπε...

στις νύχτες σου. στις νύχτες μου. στα κομμάτια των αστέρων που εκρήγνυνται. χωρίς ύστερα, μάτια μου...

θα'ρθει ούτως ή άλλως. όπως...όπου...όποτε...

χαμογέλα μου :)

φιλιά βρόχινα...

brainwaves είπε...

Από τα πιο όμορφα post... Έκανες υπέροχη δουλειά!

Με αλλαγμένους κανόνες, αλλά μιας και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ποίημα, συγχωρείσαι ποιητική αδεία! :-)

Να 'χεις ένα όμορφο σ/κ.

Ανώνυμος είπε...

Και είναι και κάτι άλλα που είναι στο πάνω ράφι, καλά φυλαγμένα ενθύμια. Που όποτε ανοίγουν πλημμυρίζεις με διαφορετικά συναισθήματα. (προνόμιο το να μπορείς να νιώθεις.) . . .



όμορφη η συραφή.
σα καζάνι με φωνές.
με διαφορτική ένταση.
σα τη ζωή ένα πράμα.
τιμή μου.

καλή μέρα.

mahler76 είπε...

ΧΜ, έχω την εντύπωση πως κάπου με είδα αλλά δεν είμαι σίγουρος. Το θέμα είναι πως έκανες εξαιρετική δουλειά και με καταπληκτική μουσική υπόκρουση.
Καλό Σου-Κου θα έχουμε.

b|a|s|n\i/a είπε...

[Αστερόεσσα]
αυτό είναι εσείς. εμείς. όλα. καλημέρες πολλές!

η αυτόματη επιθυμία μου και σκέψη ήταν: θέλω να κάνω έρωτα. Τώρα. Χωρίς να με νοιάζει ούτε το ερωτόλογο ούτε αν η ιστορία θα είχε συνέχεια.


[ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ]
ταξίδευα. μα εδώ ήμουν. ;) δεν διαγράφω. ασπαστός. ασπαστός1. και πέρα από τα λόγια που ήταν αδύνατον να μην αναγνωρίσεις (ασπαστός), δικές σου λέξεις (ασπαστός1): Είναι μερικά πράγματα στη ζωή μας από τα πιο ασήμαντα έως και πολύ σοβαρά, όπως έχω καταλάβει, που μπορεί να συμβούν μια, δύο ή και περισσότερες φορές, αλλά για να σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον, χρειάζεται για ένα περίεργο και ανεξήγητο λόγο, εκείνη η μια και μοναδική αστραπιαία στιγμούλα, έτσι κάτι σαν το φλας της μηχανής.

[Assel...]
στα πόμολα. στις βόλτες.
-Να μου κρατάς το χέρι
-Ποτέ δεν θα το αφήσω

Μπλέχτηκα μέσα στα μαλλιά σου και ένιωθα την δόνηση των χορδών στο κορμί μου. Με έπαιζες, με τραγουδούσες. Πού είσαι; Πού ήσουν πάντα;

[Όναρ]
καλημέρες ... ξαναγεννημένες

Κι εγώ γι αντάλλαγμα.. Την αύρα σου θα νιώσω και θα ξαναγεννηθώ.. Στον κόσμο που μίσησες.. Στην ώρα που νοστάλγησες.. Σε όσα δεν πρόλαβες να ονειρευτείς.. Σε όσα θα 'ρθουν και όσα θα προσπεράσουν..

[MAD]
τιμή δική μου. δική μας. όλων. και η τιμή, τιμή δεν έχει

Μερικές φορές είναι αδύνατον να προβλέψεις τις εξελίξεις. Πόσο μάλλον όταν η αλήθεια του ενός δεν είναι αποδεκτή από τον άλλον.

[tovene592]
συγκινητικό όντως

ότι φοβάμαι το φωνάζω. ότι φοβάσαι σε δυναμώνει. και όταν το φωνάζεις βλέπεις πως δεν είσαι μόνος. σου απλώνω το χέρι μου. έλα να στο σφίξω.

[Leviathan]
καλημέρες πολλές. και καλό σουκού! το τραγούδι από το ost είναι εκπληκτικό και αυτό.

Τελευταία νομίζω πως ένα μεγάλο μέρος του κόσμου έχει αρχίσει να μη λειτουργεί καλά...

[Jimmy Rose]
δεν είναι περίεργο...και ο έρωτας, η αγάπη, η ελπίδα. αυτή που πεθαίνει πάντα τελευταία...όλα αυτά...αποσπάσματα του ταξιδιού που κάνουμε

Στάθηκε μια στιγμή στην πόρτα, όσο χρειαζόταν να συνηθίσουν τα μάτια του στο μισοσκόταδο που υπήρχε μέσα.

[BUTTERFLY]
θα σε πιστέψω...σ' ευχαριστώ και εγώ

Έρχονται στιγμές στη ζωή που πρέπει να πάρουμε αποφάσεις σοβαρές και επώδυνες... Συνήθως, τις ακολουθεί μια σιωπή και μια απέραντη μοναξιά...

[PAVLOS]
κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Ένα ταξίδι χωρίς σκοπό, χωρίς προορισμό αλλά με πολλές ενδιάμεσες στάσεις.

[Hfaistiwnas] [Hfaistiwnas] [Hfaistiwnas]
τι ακριβώς εννοείς; δεν εννοώ για χάγες και μηνύστε με, μηνύστε με. αυτό με το παίζω πολύ καλά.
τρία σχόλια έκανες, την φράση σου δεν αξιώθηκες να αναζητήσεις! :P
ελπίζω να μην το βλέπεις μόνος σου...

Ελπίζω του χρόνου να μην βλέπω μόνος μου το φεγγάρι..

[7Demons]
και οι καημοί και οι χαρές είναι για να νοιώθονται. να μοιράζονται...

Κοιτάω μπροστά. Χωρίς ποτέ να ξεχνώ αυτά που έμειναν πίσω- και κυρίως τα πρόσωπα που από χρόνια δεν περπατούν δίπλα μου.

[Akon]
γιατί δεν βρήκες την δική σου; οέο;

Τα χρόνια πέρασαν και πολλά άλλαξαν. Σχεδόν δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος. Αυτό κι αν ήταν αναπόφευκτο..Και θα συνεχίζει να αλλάζει συνέχεια και να προσαρμόζεται στις καταστάσεις..

[Νεράιδα της βροχής]
σου χαμογελώ. για τις εικόνες που θα περάσουν από μπροστά μας. για τις εικόνες που φεύγουν. για τις εικόνες που μένουν. φιλιά!

κι εμείς διαβάτες ενός ανύποπτου χρόνου... που παίζει με τα κομμάτια των αστέρων που εκρήγνυνται....... κι ύστερα, μάτια μου; κι ύστερα, τι;

"σ’ αγαπώ"..."ΤΩΡΑ!" ούρλιαξα κι έσφιξα τα δόντια δυνατά. Καμιά εικόνα δεν πέρασε από μπροστά μου.

[brainwaves]
ομορφότερο να έχεις. τα υπόλοιπα θα τα πούμε παρέα...

Η σιωπή μας είναι πολύτιμη αρετή. Μερικές φορές. Για μερικά πράγματα. Δε θα γίνουμε καλύτεροι αν με αλαζονεία προτάξουμε τους θησαυρούς που κρύβουμε μέσα μας. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε παρέα...

[WanteD]
σαν την ζωή. πλημμυρισμένη με διαφορετικά συναισθήματα. με ίδια.

Και είναι και κάτι άλλα που είναι στο πάνω ράφι , καλά φυλαγμένα ενθύμια. Που όποτε ανοίγουν πλημμυρίζεις με διαφορετικά συναισθήματα. (προνόμιο το να μπορείς να νιώθεις.)

[mahler76]
δεν ήπιες καφέ ακόμα; και σου άφησα και λέξη κλειδί στο σχόλιο το άλλο. και είσαι και στο τέλος. αλλά σε συγχωρώ γιατί έκανες μνεία στον ήχο. εκπληκτικός. από την πρώτη πρώτη φορά που τον άκουσα.
Elitsa Todorova, Stoyan Yankulov: Voda (Water). η συμμετοχή της Βουλγαρίας στην Eurovision το 2007

Στο καθάριο βλέμμα. Στη σταθερή φωνή. Στις επιθυμίες του. Στη μουσική ενός τσέλου. Επιτέλους,... ηρεμία.

SDRyche είπε...

Απλά μαγικό. Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω όλο αυτό το εγχείρημα. Και το εννοώ πραγματικά. Πέρα από τις τυπικές ευγένιες και τους καθωσπρεπεισμούς.

"Κοιτάω αλλά δε βλέπω. Αφουγκράζομαι αλλά δεν ακούω. Αγγίζω αλλά δεν πιάνω. Δε γεύομαι. Δε μυρίζω. Η απώλεια είναι η αρχή του επαναπροσδιορισμού. Όχι μόνο για ό,τι έχασες. Για όλα."

Πραγματικά τιμή μου που βρίσκομαι κι εγώ εδώ μέσα μ' ένα κείμενο από μια περίεργη σκοτεινή περίοδο αναζήτησης (ακόμη ψάχνω το φως). Με εξέπληξες που έφτασες τόσο πίσω.
Σ' ευχαριστώ πολύ.
Να είσαι καλά.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Mε συγκίνησες για δεύτερη φορά, με το δεύτερο απόσπασμα...

Και επειδή είσαι ανεκτίμητη ψυχή,
ΓΙΑ ΣΕΝΑ,


ΜΕ ΑΓΑΠΗ,

ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ,


Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

kat. είπε...

αλήθεια το πιστεύεις αυτό;
πως δηλαδή αν κάνεις σωστές κινήσεις, η ζωή θα σου το ανταποδώσει;
εγώ για παράδειγμα, που είμαι καλή στη δουλειά μου, που φροντίζω να μην στεναχωρώ ποτέ κανέναν, που είμαι δίπλα στους γνωστούς, τους συγγενείς και όσους με χρειάζονται, που χαμογελάω και θέλω να μεταδίδω την θετική μου ενέργεια.. και άλλα τόσα..
εγώ, γιατί δεν μπορώ να έχω το μόνο πράγμα που θέλω. και δεν μιλάω για υλικά αντικείμενα αλλά για κάτι πιο προσιτό.
μου λες;
γιατί εγώ δεν έχω ποτέ αυτό που πραγματικά θέλω;

turigr είπε...

Το πιο όμορφο και πετυχημένο μοντάζ φράσεων. Σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Νομίζω το καλύτερο και δυσκολότερο post που έχω διαβάσει μέχρι στιγμή.

Υ.Γ. Ευχαριστώ που με συμπεριέλαβες:
"το ταξίδι είναι η πιο ευρεία χρησιμοποιημένη και η πλέον εύστοχη μεταφορά της ζωής. Συχνά λέμε ότι δεν ξέρουμε ποιο δρόμο να πάρουμε για να πετύχουμε το στόχο μας"

Καλό Σ/Κ και πολλά φιλιά!

Hfaistiwnas είπε...

Ανώνυμος είπε...

Βεβαίως και την βρήκα! Γι' αυτό έβαλα στο υστερόγραφο το "χεχε"..
:P

b|a|s|n\i/a είπε...

[SDRyche]
φως. τόσο απλόχερα δοσμένο έξω. μα μερικές φορές μοιάζει τόσο δυσεύρετο μέσα. μα απλά πρέπει να είναι όλα. απλά. έτσι απλά.

Κοιτάω αλλά δε βλέπω. Αφουγκράζομαι αλλά δεν ακούω. Αγγίζω αλλά δεν πιάνω. Δε γεύομαι. Δε μυρίζω. Η απώλεια είναι η αρχή του επαναπροσδιορισμού. Όχι μόνο για ό, τι έχασες. Για όλα.

[ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ]
με συγκίνησες περισσότερο με τα λουλούδια. να 'σαι καλά. ευχαριστώ πολύ. και μου θύμισες να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με την αυλή. τώρα που αλλάζει χρώματα.

[kat.]
ποτέ μην λες ποτέ. κατά βάθος, ναι το πιστεύω. κάπου, κάποτε, κάπως. όταν θελήσουμε πραγματικά κάτι, θα έρθει. εκτός αν παύσουν οι αναπνοές...

τα χέρια μου -χθες το βράδυ- μύριζαν λεβάντα. λένε ότι αυτή η μυρωδιά σε ηρεμεί.

[turigr]
ένα ταξίδι μοιάζουν να είναι όλα. με, χωρίς προορισμό. με στάσεις, χωρίς στάσεις. πολλά φιλιά. με ένα καλύτερο κου (πλέον)

το ταξίδι είναι η πιο ευρεία χρησιμοποιημένη και η πλέον εύστοχη μεταφορά της ζωής. Συχνά λέμε ότι δεν ξέρουμε ποιο δρόμο να πάρουμε για να πετύχουμε το στόχο μας.

[Hfaistiwnas]
έτσι ;)

[Akon]
του είπες να παραμείνει στο βάθος παιδί; όσο και να αλλάξει; :D

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καλημέρα φίλε μου ελπίζω να περνάς καλή Κυριακή.Αντέγραψα την ανάρτηση σου..πρώτη φορά σκόρπιες λέξεις κάνουν ένα τέλειο κείμενο.. σωστές επιλογές; αγκίγματα ψυχής με έκανες να δακρύσω ακούγοντας τις ενδόμυχες φωνές τόσων ανθρώπων.

Roadartist είπε...

Καλησπέρα basnia..
Καταπληκτικό ποστ πραγματικά!

Το δικό μου κομματάκι.. με ενα αληθινό χαμόγελο που μου το χάρισες εσύ απλόχερα :


μπορείς να είσαι ότι ποθεί η ψυχή σου.. Γίνε ότι ΕΣΥ θες..


Σε ευχαριστώ. Ναι υπάρχει κάτι παραπάνω από εικονικό.....
Ξεχωριστά τα αποσπάσματα ολων οσων επελεξες..φιλιά..
ΥΓ το Avatar αυτο το λατρεψα ηδη ;)

anima είπε...

Προνόμιο το να μπορείς να νιώθεις...

Ευλογία το να σε νιώσουν και να σε καταλάβουν...

Καλησπέρα

υ.γ. Απλά υπέροχο

mahler76 είπε...

to αστειο είναι πως άλλη νόμιζα είναι η φράση μου...

Ανδρόνικος είπε...

Την καλησπέρα μου

Χάνομαι και εμφανίζομαι
αλλά υπάρχει λόγος

Ελπίζω να καταφέρω
να βρίσκομαι πιο τακτικά στην παρέα.

b|a|s|n\i/a είπε...

[αχτίδα]
καλησπέρες! μετά από τέτοια λόγια έχω στο στόμα μου την γεύση του παλιού καλού κρασιού...

Μετά από κάθε τέτοια συνάντηση έχω στο στόμα μου τη γεύση του παλιού καλού κρασιού και στη ψυχή μου την ελπίδα για μια νέα τέτοια νύχτα

[Roadartist]
πολλά φιλιά με ένα αληθινό χαμόγελο που ΕΣΥ χαρίζεις απλόχερα!
υγ να 'σαι καλά ;)

..μπορείς να είσαι ότι ποθεί η ψυχή σου.. Γίνε ότι ΕΣΥ θες..

[anima]
και τον φόβο νοιώθουμε. και τα χαμόγελα νοιώθουμε. και όσο και να φοβόμαστε να χαμογελάμε. ναι; πάντα κάποιος θα καταλάβει. πάντα κάποιος θα νοιώθει. καλώς ήρθες...

[mahler76]
;) ποια οέο; ποιος άλλος θα ανέφερε τσέλο;

[Ανδρόνικος]
να είναι καλός ο λόγος. και να μην ξεχνάς τα λουλούδια στο βάζο...

Λίγα λουλούδια στο βάζο κάποιας γωνιάς, μαραμένα κι αυτά. Τ' άλλαξα. Τα πότισα. Μύρισαν κιόλας.

anima είπε...

Είθε.Να΄ναι έτσι όπως τα λες...

Καλώς σε βρήκα

{.πavλος.} είπε...

ο.ν.ε.ι.ρ.ο.β.α.τ.ώ_μ.έ.σ.α_σ.τ.ο_ α.π.έ.ρ.α.ν.τ.ο_κ.ε.ν.ό.___μ.ε μ.ι.κ.ρ.ά_β.ή.μ.α.τ.α.___ε.ί.π.α_ μ.ι.α_α.λ.ή.θ.ε.ι.α.___γ.ι.α_ν.α τ.η.ν_α.κ.ο.ύ.σ.ω_κ.α.ι_ε.γ.ώ.

bad.boy is here. always!!!

kalinyxta file mou.

s.p.e.c.i.a.l h.u.g.Z.z & k.i.s.s.e.s

Από Μηχανής Θεός είπε...

Κάποτε βρέθηκα σε μια καθολική εκκλησία. Ήταν κυριακή του Πάσχα.

Ο ιερέας ψιθύριζε σε πεζό λόγο αποσπάσματα από τις γραφές μαζί με τον κόσμο. Ολόγυρα μάτια κλειστά, κατάνυξη πρωτόγνωρη. Ένας πολυπληθής ψίθυρος να διαπερνάει όλο σου το είναι. Μια μυσταγωγία απαράμιλλη.

Αυτό είναι για μένα το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς που έκανες.
Πολλές μαζεμένες προσευχές. Ικεσίες.. Κραυγές ανείπωτες. Ο πολυπληθής ψίθυρος που συνταράσσει.

Ενέργεια άπλετη από ανθρώπων φωνές ενωμένες.

... Υποκλίνομαι ευχαριστώντας!

b|a|s|n\i/a είπε...

[anima]
είθε...

[.πavλοs.]
αλήθεια. μόνο αλήθεια...και ας ονειροβατούμε...

ονειροβατώ μέσα στο απέραντο κενό. με μικρά βήματα. είπα μια αλήθεια. για να την ακούσω και εγώ.

[Από Μηχανής Θεός]
σαν μία λέξη...και σε αυτά που ξεδιαλύνονται...

Και με δέος υποκλίνεται. Στις εικόνες του, σε αυτά που έφυγαν νωρίς, σε όσα ήρθαν ως κοινοί παρονομαστές του πρωτότυπου, στο όμορφο φινάλε που ξεδιάλυνε το παν. Στον κύκλο που έκλεισε και σε αυτόν που δειλά πάει να ανοίξει εν καιρώ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καλημέρα ,καλημέρα φίλε μου ,καλή σου εβδομάδα ,σου εύχομαι δύναμη για να την διανύσεις!

Ανώνυμος είπε...

μαγευτηκα, συγκινηθηκα, το λατρευσα, το απολαυσα , χαρηκα , μελανχολησα, και ακομα κοιτω
κοιτω αυτα που με συνεπηραν περισσοτερο....
ακομα το κοιτω......

b|a|s|n\i/a είπε...

[αχτίδα]
καλημέρα να είναι αχτίδα. και αυτή η νέα μέρα. και αυτή η νέα εβδομάδα. και όλες...

[fei]
μην σταματήσεις να βλέπεις, να γεύεσαι, να μυρίζεις, να απολαμβάνεις, να αισθάνεσαι, να υπάρχεις, να χορεύεις, να χαμογελάς...

τώρα βλέπεις ένα χέρι να σηκώνεται. απλώνεται στο μέρος σου. βοήθησε το. είναι ο εαυτός σου.

maika είπε...

πω! πω!
διάβαζα μιά ώρα!!
χίλια κομμάτια παζλ ένωσες και η εικόνα που εμφανίστηκε, ένας μεγάλος φάρος!!!
υπέροχο!!
(μεγειά και το νέο σου λουκ!!)
;0)))

maika είπε...

ξέχασα να σου πω...
χάρηκα που βρήκα εδώ τους λεκέδες μου...
;0)))

ProFyLaKtiKo είπε...

εε ναι.. νομίζω πως είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τελευταία. φράσεις που μπορούν και περιγράφουν με τόση ακρίβεια εκφάνσεις συναισθημάτων μας...

υπέροχη.. κάθε πρόταση, απλά υπέροχη :))

b|a|s|n\i/a είπε...

[maika]
αυτοί οι λεκέδες ;)

Η χαρά είναι σαν τα καθαρά τζάμια... μονίμως κάποιος στα γεμίζει δαχτυλιές! Η λύπη είναι σαν τη λαδιά.... δεν φεύγει ποτέ! Η μνήμη είναι σαν το κάψιμο στο αγαπημένο σου πουκάμισο...που ή το πετάς και το ξεχνάς και ησυχάζεις ή που το φυλάς, συχνά πυκνά το κοιτάς και βάζεις τα κλάματα...

[ProFyLaKtiKo]
όπως και οι δικές σου. ανεξαρτήτου αποτελέσματος. γιατί τα κομμάτια που δίνουμε και παίρνουμε. πάντα θα τα προσέχουμε.

Και μου είπες ότι με αγάπησες όσο κανέναν άλλο και ότι δεν ξέρεις αν ποτέ θα σε αγαπήσει άλλος περισσότερο από μένα.

the boy with the arab strap είπε...

μαραθωνιος ειναι αυτος , λαχανιασα λολ , γεμισα παλι με σκεψεις ...

b|a|s|n\i/a είπε...

[κρασι και νερο στα ονειρα μας]
να γεμίσεις και με μικρές χαρές, αυτές του γλυκού του κουταλιού...

Μικρές χαρές σαν το γλυκό του κουταλιού μικρό και γεμάτο περιεχόμενο χωρίς πολλά πολλά μόνο ουσία.

Το τέλος της διαδρομής δεν το γνωρίζω, ίσως στο βάθος του να υπάρχει και πηγή

A! είπε...

Μύρισα, ένιωσα, γλυκάθηκα, γεύτηκα!
Καληνύχτα στα ονειρά μας!

b|a|s|n\i/a είπε...

[zoyzoy]
καλημέρα στις ελπίδες μας!

tovenito είπε...

πες μας τώρα αναλυτικά ποιο είναι ποιανού. εννοώ αυτούς που δεν εμφανίσθηκαν

b|a|s|n\i/a είπε...

[tovene592]
το 'χα σκοπό από την αρχή να το κάνω. δικά σας λόγια είναι. απλά θέλει και αυτό τον χρόνο του. σε λίγο. όταν ξεκλέψω λίγο χρόνο.

b|a|s|n\i/a είπε...

δικές σας λέξεις. όλες.

και όταν πλέον δεν ενημερώνονται...
και όταν πλέον δεν είναι ενεργές...
και όταν κάνουνε τον κύκλο τους...
και όταν εξαφανίζονται...
και όταν ταξιδεύουνε...
οι λέξεις. οι γραπτές...

...πάντα μένουν...

[Strahd]
Έτσι, με το πάτημα ενός κουμπιού! *κλικ*

[ceralex]
Αέρας από κει μέσα θέλει να βγει σε λέξεις. Μα ψάχνει να τις βρει.

[Aviator]
Βούτηξα πάλι στον απέραντο ωκεανό σου. Το νερό στέγνωσε επάνω στο δέρμα μου μα είχε αφήσει κάποια σημάδια.

[baby boom]
Τίποτα δεν είναι εύκολο σ' αυτή τη ζωή, όμως αξίζει να πορεύεσαι σωστά, κάποια στιγμή αυτό θα το λάβεις πίσω.

Καμιά φορά οι απαντήσεις σε ότι μας απασχολεί είναι μπροστά μας. Δίπλα μας. Στην επιφάνεια του μυαλού μας. Κάποια πράγματα τα κάνουμε πολύπλοκα χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

[blue piccadilly]
Κι εσύ το κατάλαβες. Κι ας μη μπορέσαμε τελικά. Ας μην έγινε. Αλλά χωρίς πίκρα, μόνο ευγνωμοσύνη και τρυφερότητα. Γι' αυτή τη συνάντηση. Για το χαμόγελο εκείνης της νύχτας που ακόμα αντέχει. Για τη μουσική. Για τους ήχους. Για τη σιωπή...

[Συβίλλα]
Μέχρι τέλους στο νου και στην καρδιά μου θα σε κρατώ. Και όσους με αντέχουν θα αγκαλιάζω και όλους τους άλλους με τον καιρό θα καταλάβω. Και ίσως λιγότερο θα πονάω με τον καιρό. Ίσως λιγότερο θα πονάω με τον καιρό...

[cripple]
Περπατώ, ταξιδεύω, χωρίς πυξίδα, χωρίς προορισμό. Και ξαφνικά ξυπνώ. Και ξαφνικά έχω φτάσει. Πού;

[tulipa nera]
Δε μπορώ να απαντήσω με σιγουριά- ίσως να ήταν και όλα αυτά μαζί. Πέρασε πολύς καιρός... ώσπου δόθηκε η αφορμή...

[Destiny]
Να στεκόταν δίπλα μου και να μου κρατούσε το χέρι... Τι καλά που θα 'τανε.

Κάτι μικρό ή κάτι μεγάλο. Κάτι σημαντικό ή κάτι ασήμαντο. Κάτι αληθινό ή κάτι ψεύτικο. Σίγουρα, όμως, κάτι δικό μου...

[Κώστας]
Ξύπνησα λοιπόν στ' αλήθεια και έκανα μια διακοπή από τα πάντα για να χαζέψω για λίγο το παρόν ως παρελθόν και δάκρυσα γιατί θα ήθελα να μπορώ να δω το μέλλον μου ως παρόν, έστω και για λίγο, από το παράθυρο μου..

[dyosmaraki]
Άλλες φορές τα καταφέρνεις, μα καμιά φορά στέκεις βουβός μη μπορώντας να εκφράσεις την ανάγκη σου για αυτήν την επικοινωνία..... ......απλά σιωπάς.....

[Equilibrium]
Οραματίζομαι πίσω τους εικόνες με σένα. Διακοπές, ένα ταξίδι, ένα πικνίκ, χορό, αγκαλιά, έρωτα. Μαζί σου, εικόνες που δεν είχα. Και κείνο το φιλί.

[etalon]
κι είναι εξαίρεση οι τολμηροί που διεκδικούν με ευγένεια τη θέση τους στην αγάπη πόσο φοβόμαστε την απόρριψη πόσο...

[Τομ Σόγιερ]
Έκατσα, λοιπόν στο γραφείο, να διαβάσω. Αυτό το ''νομίζεις ότι θα βρεις κάποιον να σε αγαπήσει πραγματικά και τόσο πολύ'', όμως, άρχισε να ηχεί περίεργα στα αυτιά μου...

[fallen angel]
Καθόταν μόνος μπροστά από το παράθυρο του δωματίου του, παρατηρούσε τους ανθρώπους που περπατούσαν βιαστικοί, γυρεύοντας την αγάπη. Σηκώθηκε και αντίκρισε το είδωλό του στον καθρέφτη.

[Good As You]
και από την επαφή που ήρθα με ανθρώπους διαπιστώνω ότι ο κόσμος είναι τόσο διαφορετικός, αλλά στη βάση... όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Όλοι έχουμε τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους προβληματισμούς, όλοι είμαστε άνθρωποι. Ίσοι και όμοιοι.

[revqueer]
Υπάρχει κανείς εκεί έξω να κάνει την επανάστασή μου;;;

[Κωνσταντίνος Χατζόπουλος]
Αν δεν δοκιμάσεις κάτι δεν ξέρεις αν σου αρέσει ή αν σου ταιριάζει. Η μόνη συμβουλή που θα μπορούσα να σου δώσω είναι απλά να ακούς την καρδιά σου και τη συνείδησή σου. Και όλα θα πάνε καλά.

[LieAsADream]
Λοιπόν, θα φερόμαστε σαν αγόμενα και φερόμενα όντα και μετά θα κατηγορούμε τα πάθη μας. Και θα ζητάμε συγχώρεση. Γιατί είσαι μία κάμπια και μισή. Με σημάδια. Το απέραντο γαλάζιο βυθίστηκε. Και σε πήρε κι εσένα.

[HaLiaS]
Κι εκεί συνεχίζει να ξημερώνουν όμορφες μέρες. Αλλά τον παράδεισο τον έχουμε φυλακισμένο και μέσα μας. Ας τον απελευθερώσουμε και κάτι μπορεί να αλλάξει, να αλλάξουμε.

[BLUEPRINTS]
Έρχεται όμως ένα φιλί, ένα αγκάλιασμα, ένα χάδι στα μαλλιά που φανερώνει την παρουσία, δηλώνει την αίσθηση του "είμαι εδώ για σένα όποτε με χρειαστείς", και τότε νιώθεις λιγότερο μόνος, λιγότερο εγωιστής, πιο πλούσιος.

[zanzibar]
Αν μ' απογοητεύσει, αν με αδειάσει, αν με στεγνώσει, τότε θα το μετανιώσω. Δεν έχω περιθώρια να μετανιώνω για πράγματα...

[APSOY]
Στην αρχή νόμισα πως είναι από το χαμόγελο, που έσπασε και έγινε πάλι ένα ξενέρωτο, ευθύγραμμο στόμα... Αλλά μετά διαπίστωσα πως μπορεί και να ακούστηκε από αυτό το ζωτικό όργανο ...πως το λένε να δεις... καρδιά; ...ναι, αυτό...!

[mmexer]
Αυτό δεν είναι πετραδάκι πετραδάκι είναι κοτρονάρα κοτρονάρα.

[Vassia]
Το παρόν είναι εκείνο το μέλλον που αναζητούσαμε. Μα δεν μπορώ να στο πω, γιατί το γνωρίζεις ήδη.

[Ταχυδρόμοοοοοοοοοος ! !]
Θυμάμαι σαν χθες τα λόγια σου. Θα μετανιώσεις που θέλεις να γυρίσεις πίσω. Να αφήσεις το εδώ για το εκεί. Φοβάμαι πως θα απογοητευτείς. Φοβάμαι για σένα. Για τις ευαισθησίες και τις ουτοπίες σου. Έλεγες. Τώρα φοβάμαι κι εγώ.

[purple]
έχω ξεχειλίσει και τρομάζω.. με ξέρω.. με ξέρω καλά.. ξέρω και το φινάλε.. όλα τα βλέπω.. ακούς; (ξανά και ξανά.. ακούς.. δεν ακούς)...

[sloboda]
και να που όταν δίνεις χρόνο και εμπιστεύεσαι την διαδικασία (ή τον εαυτό σου ή και τους άλλους, τους ξεχωριστούς άλλους) τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλεις...όπως τα έχεις ονειρευτεί...

[Nikos M.]
Θέλω να την δεις. Θέλω να μου πεις. Ήμασταν τόσο χαρούμενοι; Ήμασταν. Το λέει η φωτογραφία. Αλήθεια λέει.

[Αρκούρης]
Αλλά για εκείνες τις φορές που μπορούσα να τον καταλάβω, άξιζαν όλα τα άλλα. Με ένα μικρό βήμα κάθε φορά, τον γνώριζα όλο και περισσότερο. Όσο με άφηνε να τον γνωρίσω βέβαια. Αλλά άξιζε, ω, ναι, άξιζε κάθε φορά τον κόπο.

[toymaker]
Το ότι οι άνθρωποι που αγάπησα...απλά δεν μ' αγάπησαν όπως εγώ...σύμπτωση. Δεν συμβιβάστηκα και δεν πρόκειται να συμβιβαστώ...επιλογή. ... Αναρωτιέμαι αν η μοναξιά είναι σύμπτωση ή επιλογή... Και τα δύο σκέφτομαι. v

[όλα θα πάνε καλά...]
Εδώ κατεβαίνω, λες, εσύ συνέχισε και με προσοχή! Ες αύριον τα σπουδαία! Τώρα δε θα καταλάβεις τίποτα, ό, τι κι αν σου πω. Μου χαϊδεύεις τα μαλλιά μέσα στο μισοσκόταδο - ωχ!, πού είναι οι μπούκλες σου; αναρωτιέσαι έκπληκτος. Θα ξαναγίνουν, σου λέω.

[Γ(κ)αμει くま]
Λένε πως οι απαντήσεις έρχονται από μόνες τους. Στις πιο άσχετες φάσεις. Σε πράγματα ή γεγονότα που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση και επαφή μαζί τους.

Περίμενε υπομονετικά να ακούσει ξανά τον ελαφρύ ήχο της αναπνοής. Μόλις ένοιωσε πως ο άνθρωπος πάγωσε και πάλι...του είπε..."Νόμιζα πως δεν θα σε ξανάβλεπα ποτέ..."

[Totally Stranger In My City]
Έχει μόλις αρχίσει η υπόλοιπη μου ζωή. Δεν ξέρω πόση θα είναι, αλλά μόλις άρχισε. Δεν ξέρω αν θα είναι χειρότερη ή καλύτερη, αλλά μόλις άρχισε. Δεν ξέρω αν θα είναι το ίδιο μοναχική, αλλά μόλις άρχισε. Δεν ξέρω αν θα είσαι ένα κομμάτι της ή όχι, αλλά μόλις άρχισε. Μόλις άρχισε και ξέρω ότι θα ήθελα να είσαι ένα κομμάτι της.

[Very_B]
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....

[provato]
Ίσως πάλι όλα να γίνονται βάσει ενός επουράνιου σχεδίου που έχει φτιάξει μία ανώτερη δύναμη. Μπορεί και όχι.

[candyblue]
Θέλω να ζήσω έτσι όπως θα ζω κάθε αύριο. Όχι κάθε αύριο, κάθε τώρα. Μόνο το τώρα μπορούμε να αγγίξουμε.

[ΑΝΑΣΑ]
Είναι παράξενο αλλά όλοι παλεύουν για μια στιγμιαία φωτοβολίδα και μετά θα πουν "Οοοοοοο". Όλα σαν να βιάζονται να εκτιναχθούν ψηλά

["Αισθηματική ηλικία"]
Τα όνειρα και τα ενδιαφέροντά σου κοίτα να είναι στην πρώτη γραμμή

[Antoine]
Αυτό που θέλω να γνωρίζω είναι η διατήρηση των ονείρων μου. Αυτά μετράνε και αυτά με οδηγούν στο μέλλον...

[valina]
Μα τι λέω,,,, δεν έχει μέτρο ο πόνος... δεν έχει όρια.. Όταν πονάς, πονάς και το συναίσθημα αυτό σου ανήκει. Ολοκληρωτικά..είναι όλο δικό σου... Να και κάτι που μου ανήκει τελικά..ίσως και το μοναδικό... Ο πόνος μου,,,

[fractal]
Θα έρθεις το ξέρω. Σε περιμένω. Γιατί επί τέλους έμαθες και εσύ να κλαις.

[Dante]
Φοβάμαι. Γι' αυτό ξέρω ότι αξίζει. Φοβάσαι;

[Νίκος Κ.]
Ας είναι... κάνε αυτό που λέει η καρδιά σου και μη σκέφτεσαι τίποτε άλλο. Κάποια μέρα θα δικαιωθείς και θα αγαπηθείς...ΑΛΗΘΙΝΑ.

[Alexis]
Το πρωινό φως αδίστακτα τρύπωσε στο δωμάτιο... Με δυσκολία άνοιξα τα μάτια για να καταλάβω πως ξεκινούσε μια νέα ημέρα στον ορίζοντα. Και το κομμάτι έλειπε σαν να 'ταν χθες...

[NY ANNA]
Δεν ξέρω αν το νιώθεις, μα είσαι ακόμα εδώ γύρω...Τα χέρια μου μυρίζουν απ' τα μαλλιά σου. Ζόρικο πράμα...

[liakada]
...Είχα τα ματιά μου "κλειστά" κι όμως σε "είδα" στο σκοτάδι ..

[hasapi grammata]
Από το παράθυρο σε βλέπω κι ας μην φτάνεις. Σημάδια από κερί... Σημάδι από κρασί... Σημάδια από σιωπή...

[Λυδία]
Για όσο αναπνέω. Για όσο έχω λόγο να με κρατάει εδώ... Μπορεί και για πάντα μα δεν υπόσχομαι... μόνο ελπίζω.....

brainwaves είπε...

Απλά... σ' ευχαριστώ.

b|a|s|n\i/a είπε...

[brainwaves]
απλά...εγώ ευχαριστώ...για όλα

ceralex είπε...

:) τι θαύμα έπλεξες εδω? Τι ομορφο!

Ευχαριστώ και γω...

b|a|s|n\i/a είπε...

[ceralex]
δεν βγήκε μόνο αέρας τελικά από τις λέξεις σε λέξεις. ;)

Αέρας από κει μέσα θέλει να βγει σε λέξεις. Μα ψάχνει να τις βρει.