2008/03/28

φσσςςςτ Εισέπνευσες

φσσςςςτ μου ανασαίνεις. με κοιτάς στα μάτια και αρχίζεις να μιλάς. όχι μην πεις αυτά που δεν θέλω να ακούσω. είναι περασμένη η ώρα, έχει ξημερώσει, και είμαστε και οι δύο ζαλισμένοι από τον καπνό και την μουσική. πάμε να κοιμηθούμε και μου τα λες αύριο. μην μου τα πεις ποτέ. φοβάμαι να τα ακούσω, το αισθάνομαι. φσσςςςτ μου ανασαίνεις και αρχίζεις και μιλάς. μα δεν βλέπεις ότι δεν πάει άλλο; ότι πνίγομαι; σ' αγαπώ. το ξέρεις. πάρα πολύ. αλλά δεν μπορώ. θέλω να πετάξω. να γνωρίσω άλλα. αφού με βλέπεις. θέλω να μείνω μόνος μου να ξεκαθαρίσω τι θέλω, ποιος είμαι, πού πάω, τι να κάνω με το διδακτορικό που έχω παρατήσει. με δουλειά. θέλω να γνωρίσω άλλες μυρωδιές. άλλα κορμιά. άλλες ψυχές. μην στεναχωριέσαι. μην κλαίς. σ' αγαπώ. σε λατρεύω. αλλά πνίγομαι. να αλλάξουμε επίπεδο. να πάμε μπροστά. διαφορετικά. αλλού. τι καταφέραμε μέχρι τώρα; αυτό; δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά; δεν ξέρω αν θέλω αυτό. δεν προχωράμε μπροστά. να γνωρίσεις άλλο κόσμο. σ' αγαπώ. αλλά το αισθάνομαι καιρό αυτό. δεν τολμούσα να στο πω. είναι και μένα η θέση μου δύσκολη. πίστεψέ το. κατάλαβέ το. έλα στην αγκαλιά μου. σ' αγαπώ αλλά πνίγομαι. αλλάζουν οι ανάγκες του ανθρώπου όσο μεγαλώνει. να αλλάξουμε επίπεδο. να δούμε τη σχέση μας με άλλη οπτική. να προχωρήσουμε μπροστά. έστω και μακριά. έστω και παράλληλα. δεν μπορώ να τα διαγράψω όλα αυτά γιατί σ' αγαπώ. αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. θέλω την σκέψη μου ελεύθερη

φσσςςςτ σου ψιθυρίζω. μα τι λες; πώς είναι δυνατόν; αφού είμαστε εδώ. τόσα χρόνια τώρα. πώς δεν πάμε μπροστά; το ξέχασες το δυάρι που δεν τολμούσες να ανοίξεις το παράθυρο γιατί δεν είχε μπαλκόνι; και έβλεπες τα κεφάλια των περαστικών; και μετά το άλλο το μεγαλύτερο. με το μεγαλύτερο μπαλκόνι. με την μεγαλύτερη ζωή. με την μεγαλύτερη χαρά. και τώρα αυτό, εδώ που ήρθαμε και είπαμε να προσπαθήσουμε μαζί γιατί ένοιωθα ότι ένοιωθες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. ό,τι θέμα και να υπάρχει να το λύσουμε μαζί. γιατί τα προβλήματα λύνονται αντιμετωπίζοντάς τα. εκ των έσω, όταν τα ζεις, όχι να τα βλέπεις θεατής. γιατί αυτοί που αγαπιούνται πραγματικά προσπαθούν. πού πήγανε τα όνειρά σου; γιατί διαλύεις τα δικά μου; δεν βλέπεις το μεγάλο το μπαλκόνι και την θέα; τα διπλά δωμάτια; τόσο κόπο κάναμε. τόσες κούτες γεμίσαμε και αδειάσαμε. τόσα βιβλία. πήρα αμάξι. λίγο καλύτερη δουλειά. και διακοπές. μας λείψανε οι διακοπές; πήρες πτυχίο. μεταπτυχιακό. γιατί να παρατήσεις το διδακτορικό; τόσος κόπος χαμένος; πώς δεν βλέπεις ότι δεν πάμε μπροστά; ήμασταν παιδιά και μεγαλώνουμε μαζί. χτίζουμε μαζί. και οι ανάγκες που δημιουργούνται, τις ικανοποιούμε μαζί. μα κυρίως αγαπηθήκαμε. ερωτευτήκαμε. πώς μπορείς να το παραβλέψεις αυτό; έχει αναμιχτεί το μυαλό του ενός στου άλλου. το κορμί του ενός στου άλλου. μα γιατί να ψάξω να βρω άλλη ψυχή και άλλο κορμί; δεν το καταλαβαίνω αυτό. ακόμα και μετά τόσα χρόνια είναι πάντα σαν να είναι η πρώτη μας φορά. γλυκά ηδονικά. το αισθανόμαστε και οι δυο. και στο μυαλό και στο κορμί. ναι; όχι; αν όχι γιατί δεν μου το λες; κι αν υπάρχει άλλο καλύτερο, τι με νοιάζει; σε εσένα τα βρήκα και μου αρκεί. τι έκανα λάθος; πες μου να προσπαθήσω να το διορθώσω. διόρθωσέ με εσύ. και αν έκανα κάτι μη σωστό γιατί δεν μου το φώναζες πιο πριν; να αλλάξω άρωμα; μα από την πρώτη πρώτη μυρωδιά έγινε ένα με το δέρμα μου. δεν θα 'μαι εγώ μετά. πήγαινε με όποιον θες. γνώρισε ό,τι θες. σύγκρινέ με όπως θες, με ό,τι θες. το φοβάμαι αυτό, το τρέμω αλλά θα το υπομένω. γιατί σ' αγαπώ. δεν είναι η ψυχή κορμί να την μοιράζεσαι συχνά. αφού και συ λες πως μ' αγαπάς. γιατί να πρέπει να γίνει αυτό; θες να μείνουμε χωριστά; μα τώρα ήρθαμε εδώ. και πώς είναι δυνατόν μετά τόσα χρόνια να χωρίσουμε όλα αυτά; τι θα απογίνουνε αυτά; να τα κλωτσήσουμε και να γυρίσουμε σε δυάρια ξεχωριστά; χωρίς μπαλκόνι; χωρίς θέα; σου μοιάζει λογικό;

φσσςςςτ σου χαμογελώ. φσσςςςτ και ορμάω στα νερά. τσαλαβουτάω τα νερά, γδέρνομαι στα βότσαλα, τσαλακώνομαι στις πέτρες και προχωρώ. η ανάσα μου λαχανιάζει, το σώμα μου ιδρώνει, τα μάτια μου θολώνουν. και προχωρώ. σε σένα έρχομαι που χαμογελάς με το χέρι παρατεταμένα απλωμένο. και αυτήν την μπλε σου την ματιά. το νερό φουσκώνει, η βουή κυκλώνει τα αυτιά μου, φοβάμαι αλλά χαμογελώ. όσες βροντές και αστραπές ακόμα, όση ορμή και να χουν τα νερά χαμογελώ γιατί τσακίζομαι στα βράχια και δεν πονώ, ανοίγουν οι πληγές μου, βγαίνει αίμα και χαμογελώ γιατί πλησιάζω το παρατεταμένα απλωμένο χέρι σου. ξέρεις ότι αν καταφέρω να το αγγίξω θα είναι για πάντα. ξέρω ότι όταν το αγγίξω θα είναι παντοτινό. σέρνομαι στην όχθη και ακουμπώ το χέρι σου, με τραβάς κοντά σου και εξουθενωτικά λαχανιασμένος σου χαμογελώ. και χαμογελάς. και ρωτάς τι έχεις να μου πεις; και σου μιλώ. ακατάπαυστα. για τις φωτεινές μου τις κουκίδες. τις φανταστικές. στις εξηγώ. στις αναλύω. την απώλεια. το απίστευτο βάρος. το στερεμένο δάκρυ. την πάλη. τον φόβο. τις πόλεις ηλίου και τις πόλεις τις σκοτεινές. τους ήχους. τις εικόνες. τις σιωπές. ότι είμαι διαφορετικός. ό,τι αισθάνομαι. αυτά που με βαραίνουν, πολλά και διαφορετικά. κι από τους διαφορετικούς διαφορετικός. γυμνώνομαι, να δεις την ψυχή μου. το σώμα μου. και μιλάς και συ. αρχίζουμε να μιλάμε χωρίς σταματημό. γδύνεσαι και συ. χάνεται ο ένας στο μυαλό του άλλου. ενώνουμε τα χείλη. τα αφήνουμε ενωμένα. να εμφανιστούν τα δάκρυα. μα είναι δάκρυα χαράς και ανακούφισης και αγαλλίασης. και αφήνομαι εκεί που τελειώνει η θάλασσα και αρχίζει ο ουρανός. σου φωνάζω κάθε στιγμή και κάθε λεπτό το σ' αγαπώ για όλα αυτά τα μαγευτικά. φωνάζω και ρωτώ. φωνάζεις και απαντάς ναι όχι ναι ναι . φωνάζεις και χαμογελάς. ένα φσσςςςτ σου χαμογελώ και σου ευχαριστώ

φσσςςςτ δακρύζω στα πνιχτά. παραπατώ πάλι στα φώτα. με το χαμόγελο και το μυαλό θολό. χάνομαι στην μουσική και στους καπνούς. με ακουμπάνε κορμιά, τ' ακουμπώ. καπνοί, φώτα, μουσική και πώς θα πάω πάλι αύριο δουλειά; και όλο ρωτάνε. μα τι έπαθες εσύ και ξαφνικά δεν μας μιλάς; τι να τους πεις τώρα μου λες; γυρίζω πίσω και βλέπω μόνο την ουρά. γυρίζω πίσω και 'γω δεν θυμάμαι πώς. πόσες φορές με έχουν πιάσει τα κλάματα στο ταξί. τι να του πεις τώρα κι αυτού μου λες; και στα διηγούμαι. πάντα μιλάμε ειλικρινά. τώρα θα φοβηθώ; και σε ρωτώ αν βρήκες τίποτα; έχει σημασία; απαντάς, αν βρήκες τίποτα καλό; βλέπω τη θάλασσά σου αγριεμένη και παρακαλώ να μου πεις τελειώνει όλο αυτό, πάμε και πάλι μαζί . μένουμε ακόμα μαζί εδώ. εδώ που είπαμε να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας, να λύσουμε τα θέματά μας. το ξέρω, εγώ σε πίεσα πιο πολύ να έρθουμε εδώ μαζί, μα τα προβλήματα λύνονται εκ των έσω, όταν τα ζεις, όχι να τα βλέπεις θεατής. και έχουν περάσει μήνες πολλοί. στους ίδιους τοίχους δυο ξένοι πλέον. δεν με νοιάζει που δεν ένοιωσες αυτό το σπιτικό πιο δικό σου, δεν με νοιάζει που κουράστηκα τόσο πολύ να κουβαλάω κούτα, κούτα, κούτα, μόνος μου δέκα τετράγωνα μακριά. θέλησα να το φτιάξω ωραίο, διαφορετικό, να προσπαθήσουμε ξανά, να βρούμε το μυαλό. γιατί το κορμί, ένα περίεργο πράγμα που λες εσύ, εκεί που έχει μάθει απ' έξω και ανακατωτά όλες τις πτυχές ανταποκρίνεται, σαν να θυμάται, κι ας σταματάει το μυαλό. και γω σε ρωτώ όντως έχει σταματήσει το μυαλό; είναι παρανοϊκό το όλο σκηνικό. βλέπω άλλα σημάδια στο στρώμα και ουρλιάζω στα πνιχτά, είναι λογικό αυτό που κάνουμε; δεν έχεις ακόμα δουλειά και θέλω να σε βοηθήσω γιατί ξέρεις σ' αγαπώ και θέλω να εξαντλήσω κάθε περιθώριο που έχω, να μην σκεφτώ μετά πώς θα 'ταν αν δεν το έκανα αυτό, θα ήταν αλλιώς; αλλά παρανοώ. δεν αντέχω άλλο τα σημάδια τα ξένα, δεν μπορώ να είμαστε στο ίδιο δωμάτιο και να μην μιλάμε καν, να πηγαίνω για ύπνο να ξυπνήσω για δουλειά και να ακούω την ουρά να σε αποχαιρετά. να ξυπνάω και να βάζω μόνο φσσςςςτ. να μην έχω να τρίψω το ζελέ. με εξάντλησαν οι κούτες αλλά θα φτιάξω ακόμα μια φορά. μην νοιώθεις ανασφάλεια. θα σου αφήσω τα λεφτά για τα επόμενα νοίκια μέχρι να λήξει το συμβόλαιο, πέντε δεν είναι ακόμα; και θα ψάξω να βρω ένα δωμάτιο μικρό. δεν αντέχω άλλο εδώ. είμαι οριακά

φσσςςςτ βάζω χρώμα στον νέο τοίχο. έχει μπαλκόνι, όσο το σπίτι είναι το μπαλκόνι, σαν ένα ακόμα δυάρι. κοιμάμαι τις πρώτες μέρες στο πάτωμα. με την ουρά μαζί να κοιτά απορημένη. τι θες εσύ στα μάτια μου τόσο κοντά να κοιμάσαι; γιατί δεν μπόρεσα να πάρω τίποτα. και ούτε θα γυρίσω να πάρω. πώς να μοιράσω όλα αυτά; είναι βουτηγμένα και στων δυο τις μυρωδιές. μόνο τα βασικά. ήχους, εικόνες που τους είχα κατεβάσει από το πατρικό. και τα διπλά. το μικρό το στερεοφωνικό που στο σκοτάδι έχει μπλε φως. μου αρέσει το μπλε το φως. την τηλεόραση. και τα αστεράκια από το ταβάνι. να τα βάλω εδώ. κάνε τα άλλα ό,τι θες. και ονειρεύομαι τα ουρλιαχτά. δεν μπορώ να σε μισήσω, δεν ξέρω γιατί, αλλά τι άλλο θες; γιατί δεν ξυπνάς; να γνωρίσω κόσμο λες, μα είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο λέω, να μοιράσεις το κορμί, κι ας μην λειτουργεί, γιατί έχει σταματήσει το μυαλό. έχει νόημα όλο αυτό; το δοκίμασα. με ακούς; το δοκίμασα, έτρεξα να βγω από άλλο μονοπάτι μπροστά σου λαχανιασμένος. αφού ήμασταν εκεί γιατί να πάμε από αλλού; γιατί από την αρχή; και όσες φορές συναντιόμαστε τυχαία στα ίδια μέρη, κόμπος γίνομαι, για πολύ καιρό, και συ, το νοιώθω και συγγνώμη που σου φύσαγα μέσα στα φώτα και στον καπνό την αδυναμία μου, συγγνώμη που παραπάταγα και έπεφτα και πάλι πάνω σου αμήχανα. μα σου 'χα πει είμαι διαφορετικός. και με άκουσες. γιατί το κορμί, ένα περίεργο πράγμα που λες εσύ, εκεί που έχει μάθει απ' έξω και ανακατωτά όλες τις πτυχές ανταποκρίνεται, σαν να θυμάται, κι ας σταματάει το μυαλό. και γω σε ρωτώ όντως έχει σταματήσει το μυαλό; και απαντάς ας σταματήσει εδώ

φσσςςςτ ένα μόνο βάζω σου λέω και γελώ. γυρνάς την χασμουριάρικη ματιά και μουρμουρίζεις έλεος βρε συ, πρωί πρωί με τόσο άρωμα. μα ένα φσσςςςτ κάνω μόνο σου λέω, ειλικρινά, απλά έχει γίνει ένα με το δέρμα μου. τόσα χρόνια η ίδια μυρωδιά, έχει γίνει μυρωδιά μου και γελάω. μήπως να την αλλάξεις; τόσα χρόνια δεν την βαρέθηκες; μα δεν θα 'μαι εγώ μετά, και σου χαμογελώ, πάνω μου μυρίζει διαφορετικά. έχει γίνει ένα με το δέρμα μου. έχω δοκιμάσει τόσα μα αυτό από την πρώτη κιόλας μυρωδιά είπα αυτό είναι! αυτό που έψαχνα. αυτό είμαι. ψάχνω την θάλασσα στην ματιά σου και σου τρίβω το ζελέ από τα μαλλιά μου, στα δικά σου τα μαλλιά. χαμογελώ. χαϊδεύω το πρωινό σου ξύπνημα και θέλω να μείνω σπίτι, να μην πάω στην δουλειά, να χωθώ πάλι στα ζεστά τα παπλώματα. σε ρωτώ σε έχουν ξυπνήσει ποτέ τόσο γλυκά; και τρίβω το ζελέ από τα μαλλιά μου στα δικά σου τα μαλλιά. φσσςςςτ σου φυσάω να σου μείνει το δέρμα μου. έρχεται και η ουρά και χώνει την μουσούδα του, να πάρει και αυτός την ζεστασιά. κάνα χρόνο εδώ κοντά μας. κουνάει την ουρά και μας κοιτά στα μάτια. όόόόχι βρε με δύο μπι, αμάν. τώρα δεν γυρίσαμε; πρέπει να φύγω για δουλειά. σου ακουμπώ τα χείλη. το πρωινό σου ξύπνημα. κουνάω την ουρά σε σένα που με κοιτάς με αυτή την γλυκιά αγωνία, σουλουπώνω το ζελέ στα μαλλιά και άντε μια μέρα ακόμα. δεν με νοιάζει που κάνω μιάμιση ώρα να πάω δουλειά. η κηφισίας φρενοβλάβεια. τώρα κάνουν τα έργα για τους αγώνες τους ολυμπιακούς και η ταλαιπωρία χωρίς τελειωμό. δεν με νοιάζει η ακόμα τόση ώρα του γυρισμού. ούτε που μετά για μισή ώρα απεγνωσμένα κάνω κύκλους να βρω να αφήσω το αμάξι. και τα νεύρα μου κρόσσια. το κεφάλι μου καζάνι από τα ηλεκτρονικά μηνύματα, τα τηλέφωνα, τις οθόνες, τις συναντήσεις επί συναντήσεων. βάζω το κλειδί στην πόρτα και τα ξεχνώ όλα. μεμιάς. γιατί μου κουνάς την ουρά. και βλέπω την θάλασσα στα μάτια σου. πήγατε βόλτα; πάμε κι άλλη; και όταν δεν είσαι εκεί, που γυρνάς με τα βιβλία στα βιβλία, ρωτάω μόνο αυτόν. πήγες βόλτα ή σε ξέχασε; θες να πάάάμεεε; και περιμένουμε να ακούσουμε το κλειδί στην πόρτα και να ρωτάς. πήγατε βόλτα; πάμε κι άλλη;

φσσςςςτ αφουγκράζομαι και βάζω ήχο bel canto. από τους ελάχιστους ήχους που πήρα μαζί τότε. γιατί ήταν πριν και μετά από την στιγμή. με τα γράμματά σου πάνω στη ζωγραφιά. που ενώσαμε τα χείλη. και τα αφήσαμε ενωμένα. για τόσο καιρό. πόσα χρόνια περάσανε αλήθεια! τα ίδια σχεδόν με όσα ήμασταν μαζί. και γέλασα. χαμογέλασα. πρώτη φορά χαμογέλασα. χωρίς αυτόν τον κόμπο στο στομάχι. ήταν η πρώτη φορά που άκουγα πάλι αυτούς τους ήχους. η πρώτη φορά ξανά μετά τόσα χρόνια. όπως τότε με το δίπλωμα. που την πρώτη βδομάδα έμπαινα στο αμάξι και τρέμανε τα πόδια μου, φοβόμουνα και με πήγαινε αυτό. και ένα πρωί με το που κλείνω την πόρτα και βάζω το κλειδί στην μηχανή ένοιωσα ξαφνικά ανάλαφρος και δυνατός και το πήγαινα εγώ. και έβαλα και cranes και philip glass. πήρα τηλέφωνο, το ίδιο νούμερο και άκουσα την ίδια φωνή και γέλασα. και μίλησα λες και ειδωθήκαμε εχθές. και σου πα έχω γιορτή σε δυο μέρες, θυμάσαι; έχω κλείσει τους καναπέδες στο hoxton στο βάθος, το ξέρεις; μια που είσαι αθήνα θα 'ρθετε; για το καλό του χρόνου. σε όλα είπες ναι. πήρα και τους άλλους. τους κολλητούς, που έβλεπα πλέον μια στο τόσο, και τους γνωστούς. την δική σου καθημερινότητα που έχω αφήσει πίσω, χρόνια τώρα. ίδιες ερωτήσεις, ίδιες απαντήσεις. όλοι σε όλα ναι. είχα καλέσει και κόσμο από την δουλειά που έχουμε περάσει τόσα πολλά και προσωπικά, και φίλους από τα τσατ και τα προφίλ που έχουμε πει και με αυτούς πολλά. και γέλασα γιατί ξαφνικά ένοιωσα την χαρά να τα ενώσω όλα αυτά μαζί. το πριν. το τώρα. το μετά. ήταν ωραία η βραδιά. κάπου στην μέση μόνο σκοτείνιασα γιατί δεν ήρθε κανείς, από το πριν. και δεν πήρε κανείς και για τα χρόνια πολλά. αλλά χαμογέλασα γιατί χαμογελούσαν τα πρόσωπα που ήταν εκεί. μαζί. και έβαζε και ωραία μουσική. φσσςςςτ έκανα το επόμενο πρωί να πάω για καφέ και ήταν πιο ελαφρύ. πρόσεξα το μπουκάλι που άδειαζε. χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο κολλητός ο παλιός. ήξερα τι θα μου πει. ότι ήταν κουρασμένοι από προχθές και δεν θα αντέχανε και χθες και πώς τα περάσαμε εμείς εχθές. πήγα για καφέ και το επόμενο πρωί στο hondos. να πάρω ένα μπουκάλι γιατί τελειώνει αυτό. τόσα χρόνια η ίδια μυρωδιά. πάνω μου μυρίζει διαφορετικά. ένα με το δέρμα. μπας και την αλλάξω; μα δεν θα 'μαι εγώ μετά

27 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

:) Πως να αλλάξεις κάτι, όταν είναι ένα μαζί σου.. έτσι και δύο άνθρωποι γίνονται ένα.. και κολλάνε.. μα είναι δύσκολο να ξεκολλήσουν μετά.. έχεις ένα πολύ περίεργο ύφος στο γράψιμο σου, τόσο ήρεμο, που σε κάνει να διαβάζεις λες και είναι παραμύθι, αλλά και τόσο διαπεραστικό..

Καληνύχτα...

blue piccadilly είπε...

Μου θυμιζεις τον ευτυχισμενο πριγκηπα στο παραμυθι του Οscar Wilde. Δινεις ολα τα στολιδια σου στους αλλους και στο τελος μενει η μολυβενια καρδια...μην ανησυχεις ομως οι αγγελοι που ψαχνουν τα πιο πολυτιμα πραγματα στη γη θα την βρουν ακομα κι αν ειναι πεταμενη στο βουρκο...

APSOY είπε...

φσσςςτ, ωραίο! :)

Equilibrium είπε...

This Love, Craig Armstrong. Φόρεσα τα ακουστικά για να το ακούω διαβάζοντάς σε. Στο γραφείο, και καλά.. κάνω μια απομαγνητοφώνηση.

Βρέχει έξω και δεν το κατάλαβα να μαζέψω το σταντ. Βρέχει μέσα και δεν το κατάλαβα να σηκωθώ να βγω έξω που βρέχει.

Το τραγούδι μόλις τέλειωσε. Ένα κενό. Ένα ταξίδι. Μα δεν το κάνω. Μιαν απόφαση. Δεν είμαι έτοιμος. Ή είμαι; Δεν είμαι. Είμαι. Δεν είμαι.

Πρέπει να κλείσω το λαπτοπ. Ήρθε. Πάω να την καλωσορίσω. Η μοναξιά μου. Καληνύχτα σας.

tovenito είπε...

τι ωραία σκηνή αυτή που περιγράφεις με το ζελέ που το τρίβεις στα μαλλιά του!azzaro είναι η κολώνια σου;
εγώ αλλάζω τις κολώνιες μου. πολύ σπάνια θα πάρω δύο συνεχόμενες φορές το ίδιο μπουκάλι. κι όμως θα είμαι πάλι εγώ.
μου αρέσει που γράφεις κι εσύ με μικρό μετά από τελεία σε πεζό κείμενο. πραγματικά είσαι πολύ καλός στο να μου σχηματίζεις εικόνες, ήχους και μυρωδιές. θέλει κόπο και τρόπο για να το περάσεις αυτό. φιλί!

Nikos M. είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=QB0C5zM_g4Q

ευχαριστώ γι' αυτή την ανάγνωση
(αναγνώσεις και αναγνωρίσεις)
και που μου θύμισες την υπόσχεση που έδωσα να ακούσω Cranes

b|a|s|n\i/a είπε...

[Hfaistiwnas]
παραμύθι είναι και οι στιγμές μας, άλλοτε μας νανουρίζουνε και άλλοτε μας ανατριχιάζουν εφιαλτικά

[blue piccadilly]
μερικές φορές είναι θαμμένα τόσο βαθιά που τα προσπερνάς ή αγωνιάς να βγεις και πάλι στην επιφάνεια με κάποια από αυτά στην χούφτα

[APSOY]
φσσςςςτ (με ένα ακόμα ς) και ουχί με οβερλάι :)

[Equilibrium]
να χαμογελάς γιατί έχεις πολλά ταξίδια ακόμα

[tovene592]
azzaro η κλασική, από αρχές λυκείου από όσο θυμάμαι, και όσες φορές δοκίμασα κάτι άλλο άκουγα τους γύρω μου γιατί μυρίζεις έτσι;, φιλιά!

[Nikos M.]
και 'γω ευχαριστώ. και ατυχώς δεν βρίσκω το paris and rome σε οπτικοακουστικό

turigr είπε...

Ωραίες εικόνες, ωραίες μυρωδιές. Μ' αρέσει όπως γράφεις, περίεργα, ξεχωριστά. Καλώς σε βρήκα.

Dr_MAD είπε...

Αχ αυτή η μυρωδιά... Ξέρεις ότι η οσφρητική μνήμη είναι η πιο δυνατή φυσικά. Νικάει ακόμη και την οπτική. Πολύ σωστός λοιπόν. Συνέχισε να ψεκάζεις. Και φρόντισε να παίρνεις ΑΥΤΕΣ τις μυρωδιές και να δίνεις τη δική σου όπου γουστάρεις.

PS: Ευχάριστη έκπληξη. Ο μόνος ίσως που με έπιασε, χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα. Σε ανεβάζω ακόμα πιο ψηλά

b|a|s|n\i/a είπε...

[turigr]
ξεχωριστές μυρωδιές. να 'σαι καλά. και να χαίρεσαι και συ τις στιγμές και τις μυρωδιές

[MAD]
φσσςςςτ χαμόγελα φσσςςςτ καλή μέρα φσσςςςτ για την μικρή ψυχή

? είπε...

τελικά αυτοί οι ψίθυροι είναι που σε αναστατώνουν περισσότερο από κάθετι

mmexer είπε...

φσσςςςτ υπέροχο.... με τις μυρωδιές που πάντα συναρπάζουν! :)

purple είπε...

επισης φσσςςςτ... πολυ ομορφη ιστορια γεματη συναισθηματα :-)

Y.Γ να κανω μια μικρη παρατηρηση και ελπιζω να μην παρεξηγηθω... απλα αμα δεν το πω θα σκασω!!! γιατι δεν χωριζεις τις ιστοριες σε 2ή 3 μερη ωστε διαβαζονται πιο χαλαρα και να μην χανονονται τα σημεια ¨"s.o.s"?
φιλικα!

b|a|s|n\i/a είπε...

[Nίκος Κ.]
οι ψίθυροι, οι μυρωδιές και τα χαμόγελα μαζί

[mmexer]
φσσςςςτ καλή μέρα, και έχει ωραίο ήλιο σήμερα και ωραίες μυρωδιές και χρώματα :)

[purple]
φσσςςςτ υστερόγραφο
μα είναι σε μέρη, εφτά, τόσα όσες και οι στιγμές, χωρισμένα με γραμμή κενή, απλά στο πέρασμα του χρόνου μοιάζει όλο αυτό σαν μια στιγμή, φσσςςςτ φιλικά και εννοείται φυσικά χωρίς καμία παρεξήγηση :)

purple είπε...

ναι αυτο το καταλαβα αλλα δεν εννοουσα αυτο, ενοουσα σε 2-3 διαφορετικα ποστ δηλ. να μην το διαβαζω εγω ολο σε ενα ποστ ετσι να μπορουσα να δωσω μεγαλυτερη προσοχη σε ολες τις ιστοριες, να μην χανονται λεξεις και προτασεις που αξιζουν προσοχη!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

[purple]
σελιδοδείκτες μας ψηφιακοί είναι τα αγαπημένα και τα κλικ :)

purple είπε...

o.k εγω παντως κομπλιμεντο εκανα :-)
το αφηνω εδω το θεμα γιατι στο τελος θα στο κανω chat!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

[purple]
φσσςςςτ τσατ, για να το αφήσω και εγώ εδώ, το κατάλαβα και σε ευχαριστώ πολύ, αλλά ένοιωσα εξαιρετικά αμήχανα να το έχω σε συνέχειες και εδώ, τόσα χρόνια συνέχεια ήταν, και μετά και για πολύ καιρό, ένοιωσα ότι ήρθε η στιγμή να γίνει μια στιγμή και αυτό. εδώ θα είναι, με τον χρόνο σου και την διάθεσή σου, φιλιά :)

Αρκούρης είπε...

το καλό το πράγμα, αργεί έλεγαν οι γιαγιάδες, και εγώ θα πω, αν και άργησα να σε βρω, χαίρομαι που σε βρήκα!

δυνατότατο γράψιμο. Λες και την παρακόλουθούσα την ιστορία από κοντά...

ΥΓ: ένας μικρός, πολύ μικρός, Κατίνος μέσα μου θέλει να μάθει και τη συνέχεια ;)

{.πavλος.} είπε...

Ένα σχόλιο...χμμ...αλλά τι να γράψω; Ότι τώρα κατάλαβα πολλά; Ότι είσαι τυχερός για ότι έχεις ζήσει; Μερικές φορές ζούμε για ένα απλό φσσςςςτ. Και όταν πλησιάσει η στιγμή να το αποχωριστούμε όλα σταματούν. Mόνο η καρδία μας, αν και πληγωμένη, συνεχίζει να χτυπά.
h.u.g.Z.z & k.i.s.s.e.s

fallen angel είπε...

Τίποτα δέν κρατάει για πάντα και ευτυχώς, αν και πονάει πολύ το να φεύγεις αλλα εξίσου πονάει και το να μένεις όταν κάτι έχει ήδη τελειώσει για σένα. Το έχω νιώσει αυτό που περιγράφεις και όταν αρχίζω να νιώθω τύψεις για το οτι έφυγα τελικά, βάζω ένα τραγούδι της Αρβανιτάκη που λέει "Τα κορμια και τα μαχαίρια κάποτε αλλαζουν χέρια, τα σημάδια τους αφήνουν που πονάνε και δε σβήνουν, άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με, κρύψου μέσα μου, κατοίκησέ με, σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με, ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά, είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά". Τελικά τίποτα δεν μας ανήκει, απλώς μας χαρίζεται.

b|a|s|n\i/a είπε...

[Αρκούρης]
δυνατότατα συναισθήματα, να 'σαι καλά

ΥΓ: πες στον μικρό, πολύ μικρό Κατίνο που είναι μέσα σου, ότι δεν υπάρχει συνέχεια πλέον. η συνέχεια η μία σταμάτησε στην πέμπτη παράγραφο, και η άλλη στην έβδομη.

υγ του ΥΓ: οι παράγραφοι δεν αντιστοιχούν στην ίδια χρονική σειρά των γεγονότων, επί τούτου. πάραυτα η τελευταία συμπίπτει

[π.a.v.λ.o.s]
φσσςςςτ τικ φσσςςςτ τακ

[fallen angel]
! όλα καλά; :)
εξαίσιο τραγούδι αυτό, όπως άλλο τόσο εξαίσιο είναι και το
"δεν χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές,
των ανθρώπων που αγαπήθηκαν
με τόσο κόπο, ή κι οι δυο μας ή κανείς, ως την άκρη της κλωστής
ισορροπήσαμε εμείς"
πάντα μετράει ο τρόπος που κάνεις και το πιο πιο μικρό δώρο, και τα δώρα δεν είναι για να χαρίζονται

Αρκούρης είπε...

ο μικρός Κ. σε ευχαριστεί για τη διευκρίνιση και τό'χω ξαναδιαβάσει τώρα υπό άλλο φως μετά από αυτό...

καλό σου βράδυ!

maria είπε...

κομμάτι κομμάτι το φτιάχνω το παζλ. και χωρίς βοήθεια!
ίδιος άνθρωπος σε 3 διαφορετικές φάσεις?

b|a|s|n\i/a είπε...

[...fairyland]
ίδιος άνθρωπος (της αφήγησης) για μία σχέση δύο ανθρώπων (του ίδιου και του άλλου). σε εφτά στιγμές. σαν μία στιγμή.

maria είπε...

hm..
ωραίο άρωμα για τόσες στιγμές.
7 οχι 3 ε?

b|a|s|n\i/a είπε...

[...fairyland]
ωραίο, ναι. διαπεραστικό! ;)